Love and Flowers

Ze kon het niet helpen even te grinniken. Tearpaw had nog beweerd precies te weten wat dat ene inhield, en nu deed ze zo verbaasd dat haar moeder het gedaan had. Hoe dacht ze dan dat zíj op deze wereld was gekomen? Haar dochter beweerde stellig dat zij nooit zo iets zou doen, en Crystalstar schudde glimlachend haar kop. "Je zult nog verbaasd zijn, als je ouder bent worden katers.. of poezen." Ze knipoogde "Opeens een stuk interessanter."

Neeneenee, stop, hou op. Katers- of poezen zouden nooit "opeens een stuk interessanter" worden. Stel je voor: zij en Thornkit, of Amberpaw. Écht niet. Ze stond haast op het punt om haar poten over haar oren te slaan, zo erg schaamde ze zich nu. "Mam, even iets anders?" Zuchtte ze een beetje zeurderig. Als haar moeder het over de bloemetjes en de bijtjes wilde hebben dat was dat prima, maar niet zó gedetailleerd.

Was zij ook zo geweest op die leeftijd? Crystalstar wist het eigenlijk niet zeker. Haar ouders hadden goed voor haar gezorgd, en zeker haar vader had de basis van haar later grootsheid weten te leggen, maar geen van beiden was nog zó erg bezig met hun dochter toen die tot de rang van apprentice was verheven. Toen werden zij, zoals zoveel andere ouders en kittens, steeds meer clangenoten. Crystalstar had het altijd anders aangepakt met haar kinderen, en dus waren ze nu hier. "Ja, ja, al goed." Gaf de leader toe terwijl ze Tearpaw aan bleef kijken. "Weet je nog toen je jezelf een prinsesje noemde?" Grinnikte ze zachtjes, wetend dat dat haar dochter alleen nog maar beschaamder zou maken.

Phew, het was voorbij. Althans, dat dacht ze. In plaats van de nachtelijke gezelligheid besloot haar moeder het over iets véél beschamenders te hebben: haar duistere verleden. "Ja.." Begon ze met haar tanden op elkaar geklemd, al liet ze doorschemeren dat ze het wel een beetje grappig vond. Daar was ze nu gelukkig uit gegroeid. Ze snapte dat ze toen nog een ukkie was, maar jeetje.. "Had ik ongelijk?" Verdedigde ze zich. Soms vergat ze dat haar moeder leader was.

Natúúrlijk wist Tearpaw dat nog, en ze leek niet erg dankbaar dat haar moeder erover begon. Het was toentertijd erg schattig gehad, hoewel Crystalstar er op tijd een einde aan had moeten maken. Het zou niet goed zijn geweest om Tearpaw een meerderwaardigheidscomplex aan te praten, alleen omdat zíj leader was. "Nou, je was een prinsesje in je gedrag, dat is zeker waar." Want nog meer dan Thistlekit, was Tearpaw altijd enorm stellig geweest over wat ze wilde. De twee bogen intussen alweer terug naar het kamp, het gesprek kwam richting een einde.

Met een grinnik liet ze weten dat ze het ermee eens was. Als kitten was ze zeker een prinsesje geweest. Pijnlijk, maar waar. Inmiddels waren ze alweer bijna thuis aangekomen. Ze had ook niks meer te zeggen, dus het kwam goed uit. Na enkele momenten van stilte kondigde ze het einde van hun praatje aan. "Nou, goed gesprek mam." Mauwde ze sarcastisch, al bleef haar toon vriendelijk. Ze snelde wat voor haar moeder uit en zwom naar de overkant, waar ze bleef wachten. Als ze nog snel iets beschamends wilde zeggen, laat dat dan alsjeblieft zijn voordat ze het kamp betraden.

De twee kattinnen kwamen aan bij de plek waar de rivier het minst breed was, waar ze weer naar het kamp zouden oversteken. Tearpaw moest er uiteraard nog één zinger in werpen, om haar moeder te laten weten dat ze veel te stoer was om dit écht nuttig gevonden te hebben. "Dat vind ik ook, Tear, en ik zal het onthouden: Katers óf poezen." Mauwde ze, veel te hard, om haar dochter terug te pakken. Toen dook ook zij het water in en kwam op hun eiland weer op het droge. "Nou, ik heb zaken te regelen, ik zie je nog wel, lieve schat." Grinnikte de leader, en ze betrad het kamp.

[Topic uit]

Een grimas verscheen op haar gezicht bij de uitdagende woorden van haar moeder. Oké mam, dacht ze. Ik pak je zo hard terug. Door de schaamte heen wist ze misschien een beetje waardering op te brengen voor de optie om ooit poezen te mogen daten, mocht dat ooit komen.. Voor nu hoopte ze gewoon dat absoluut niemand hier ook maar iets van had gehoord. Gelukkig leek de poes klaar te zijn met haar dochter voor Furball zetten. "Doehoeg." Mauwde ze, alsof ze niet blijer had kunnen zijn, waarna ook zij het kamp betrad.

[Topic uit]