Amounting to nothing

Onderwerp: Amounting to nothing wo 19 mei 2021 - 19:08

_{Beschuldigd van moord, nagekeken terwijl hij verder trad. Een karakter in iemand anders zijn wilde complot theorie. De deputy zijn blik kleurde niet vrolijk, noch liep hij vrolijk. Het was in de vorm van zware stappen dat hij de leaders den bereikt had. Zijn kop niet zo hoog als deze seconde ervoor geheven was, toen iedereen hem nog kon zien. Windclan was een zooi en zijn leader een heus raadsel. Net vergiftigd en niet uit op enig rechtvaardigheid. Alsof de sterren meer dan een leven van hem ontnomen hadden. Blazesong kon er maar geen redelijk redenering achter vinden, kon de vraag zijn ogen niet uitkrijgen terwijl hij naar de leader keek. Kaken strak op elkaar terijl hij vastberaden voort keek. De leader had hem willen spreken en hij hoopte een verdomd antwoord te krijgen. Een goede reden. Windclan zou dit niet zo snel laten gaan als dat hun leader dat leek te doen. Hij was er, had gezien hoe graag ze antwoord wilde. Het was het enige wat hen stil gehouden had. Daarbij zou niemand zich nog werkelijk veilig voelen, zeker ook na Stallion.

De kater haalde diep adem, probeerde overspannen spieren te ontspannen terwijl hij kort alles op een rijdje zette voor hij zijn kop weer ietwat ophief. "Waarom?" vroeg hij uiteindelijk. De deputy kon de woorden er niet voor vinden, slaakte een geërgerde zucht. Zocht doelloos naar de juiste woorden die wellicht niet bestonden. Snapte er geen donder meer van. "Iemand heeft je vergiftigd Wolf, waarom loopt het nog rond hier?" Hij wist toch wie? Wist wie niet te vertrouwen was. Wist wie deze laffe verrader was. Waarom? Er waren zo veel vragen, zo weinig antwoorden. Wat was gaande?

[Wolfstar]}

MONTY

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows

Onderwerp: Re: Amounting to nothing wo 26 mei 2021 - 14:21

Wolfstar liep met zijn deputy weg van de menigte. Hij was er klaar mee. Hij was nog steeds boos. Maar hij moest zich nu heel snel herpakken en weer normaal gaan doen, want anders dan.. dan zouden er nog meer dingen fout gaan. Toen ze eenmaal binnen waren kwamen al snel de vragen. 'Waarom' en 'wie was het' zouden de boventoon voeren tijdens dit gesprek. Zijn ogen zochten rond de den en vonden toen die van Blazesong. "Het doet er niet toe Blazesong," zei hij nogmaals. Hij had het al tegen de clan gezegd. "Er zijn dingen aan de hand die veel groter zijn dan een moordenaar, veel groter dan alleen WindClan." hij wist dat het Blazesong het waarschijnlijk niet zou begrijpen. "Ik weet dat het lastig klinkt, maar ik moet vergeven van StarClan en me focussen op andere dingen. De Clans liggen verder uit elkaar dan ooit na het incident met de boom, we moeten bij elkaar komen want anders.." de rest was wel duidelijk. Hoopte hij. Hij had niet heel veel tijd om het echt uit te leggen. "Die ShadowClan apprentice, die moet hier weg. Zo snel mogelijk." merkte hij toen op. "Ik vertrouw hem niet. Acornstar maakt rare sprongen en een spion sturen vind ik wel wat voor hem." de oude rot was zo gek nog niet, dat had hij wel kunnen zien tijdens gatherings.

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Onderwerp: Re: Amounting to nothing wo 26 mei 2021 - 18:08

_{Het deed er niet toe? Het maakte niet uit wie hem van een leven beroofd had, het maakte niet uit dat zo iemand nog steeds tussen hen liep. Het had geen meer waarde? Blazesong sloeg zijn nagels in de aarde onder hen, zijn ogen vol ongeloof. Hoe kon zijn leader, dit zo maar laten gaan? Diegene nog altijd in zijn beurt te willen? Zijn deputy kon de antwoorden niet vinden, en de antwoorden die hij gaf maar niet begrijpen. Starclan? "Starclan maakt ook fouten" hij kon het niet helpen. Maar trok zijn nagels terug, zijn blik nog altijd koppig, terwijl zijn leader verder sprak en hem de mond snoer. Er waren grotere problemen, problemen die alle clans aangingen. Blazesong fronste, ze moesten bij elkaar komen want anders? Want anders wat? Er gekomen met vragen zou hij op deze manier enkel vertrekken met meer. Maar dit keer liet hij de leader ongestoord zijn zegje afmaken. Keek hem met brandende ogen aan, vond zichzelf toch wel weer in teleurstelling toen hij overging op Flutterpaw, niet op wat er zou gebeuren. Oh ja, dat zat nog steeds hier. "Eens" gaf hij toe met een knikje, sloeg zijn staart over zijn poten terwijl hij erbij ging zitten. "Het maakt niet uit wat hem in shadowclan te wachten staat, ik hoef hem hier niet langer. Hij heeft al veel te veel gezien. En is genoeg hersteld" stemde hij met een knikje in. "Ik zou hem morgen nog terug sturen, desnoods breng ik hem wel" het maakte hem echt niet uit hoe, zo lang het maar weg was. Des noods zou hij zelf naar Shadowclan gaan. Een diepe ademtuig volgde terwijl hij het allemaal in zich op nam. "Maar" zijn blik vond wederom de leader "Wat gebeurd er dan? Als de clans niet samen komen?" het was een vraag die nog erger brandde dan de moordenaar onder hen. Als het echt zo erg was, genoeg om de leader zijn moordenaar te laten vergeven.}

MONTY

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows