De intenties van haar zus zaten goed, maar kwamen vast niet binnen zoals ze had gewenst. Doekit maakte immers argumenten over vader, waardoor de kleine Crowkit even rolde met haar ogen en snoof. Ja, dat was allemaal waar, maar daar keek Crow niet op in. "Omdat papa iedereen bang maakt," maar dat zou niet bij haar gebeuren. Zij was helemaal niet bang voor de kleine pluizenbol. Hij had een intimiderend karakter, eentje die het zwijgen kon leggen op hun clangenoten, maar niet op de kleine Crowkit. Het grijze beest was zijn tegenbeeld, maar niet opdat ze anders waren, nee, ze waren een deel van dezelfde pool... En twee negatieven trokken elkaar nooit aan, die stoten elkaar alleen af. Ze bewoog even zachtjes haar schouders, haar kopje wat hoger brengende. "Maar ikke niet bang, ikke ben voor niks bang," en dat zou ze bewijzen aan iedereen rondom haar. Ze zouden ervan opkijken en dan zouden ze zeggen; wauw, wat een meid. Ja, dat was haar doel, dat was hetgeen waar ze naartoe streefde.
Onderwerp: Re: Claws 
di 29 jun 2021 - 2:32
