don't live lightly

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw had een wonderlijk idee. Dit kamp hier, bah, stom, het stonk. Niet dat het verschrikkelijk was, maar eigenlijk wel. En bovendien, ze wilde zien hoe hun oude kamp eruit zag. Nou ja, hun oude, het originele kamp. Hun echte kamp. Ze had alleen van de verte toe kunnen kijken hoe het water alles in hun weg had verpulverd. Ze wilde kijken hoe het van binnen was. Hoe moeilijk was het om even naar hun oude vlakte te zwemmen. Een beetje modderig water zou haar niet stoppen. Dus keek ze naar hun oude kamp, omringd door meer water dan ze ooit had gezien. Het sprankelde in het warme zonlicht dat deze newleaf had begonnen, en Cottonpaw keek met een vastberaden blik naar hun kamp. En toen.. had ze opeens iemand gespot. Earthbound! Oh, hij was pas net warrior. En hoewel ze niet super veel tijd samen hadden doorgebracht als apprentices, hij was bekend. Dus huppelde ze naar hem toe en keek met haar grote ogen, vol avontuurlijkheid, hem aan. ‘Earthbound...? Wil je met mij mee naar het kamp?’}

Niet zo lang was hij warrior geworden en al meteen was hun oude kamp gesloopt door water. Hij had nooit echt volledig van water gehouden, vond het maar raar om erin te zwemmen. Niet dat zwemmen een echt probleem voor hem vormde, laat ons gewoon zeggen… Hij hield liever van gewoon zijn poten op de deftige grond te houden en droog te blijven. Maar hemzelf in het water gooide vormde anders niet echte problemen. Het enigste dat opviel bij het oude kamp was de grote hoeveelheid water die er nu was, die mooi glinsterde in het zonlicht, alsof het aanvoelde dat het hun tijd was om te schijnen. Zelf wilde Earth zo snel mogelijk weer het oude kamp terughebben, want die was fijner dan die stomme High Lands. Het zou alleen wel even gaan duren tot dat al dit water was teruggetrokken en hij slaakte een zucht tot hij opeens merkte dat er iemand naar hem toe kwam gehuppeld. Ah, Cottonpaw; hij herkende haar wel. De kater sliep niet zo lang geleden nog in dezelfde den als haar. ‘Earthbound…? Wil je met mij mee naar het kamp?’, vroeg ze, met een paar van grote ogen en hij kon het niet laten om te knikken. “Tuurlijk wil ik met je mee”

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Natuurlijk zei hij ja! Niemand zei ooit nee tegen haar. Cottonpaw keek helemaal tevreden naar de kater, die maar een beetje ouder dan haar was, en haar mondhoeken krulden omhoog in een poeslieve glimlach. ‘Top,’ snorde ze tevreden. Cottonpaw keerde zich weer om, haar kopje pas op het allerlaatste afwendend en ze keek in de verte, naar waar het kamp lag. ‘Oké, laten we gaan!’ Cottonpaw stapte zonder aarzelen, zonder ook maar één keer te huiveren, het water in. Het was nog steeds erg koud, maar het zou haar als Riverclanner niet tegenhouden. Ze keek een keer achterom naar Earthbound, waarna ze eens speels een schep water over hem heen probeerde te spetteren. Het duurde niet lang voordat ze tot haar schouders in het water stond. Het zou een stukje zwemmen zijn, maar niet verschrikkelijk ver.}

Hij had zojuist ja gezegd om mee te gaan naar het kamp. Het was leuk toch, een beetje avontuur zo. ‘Top’, hoorde hij de poes tevreden snorren, waardoor hij een glimlach vertoonde op zijn gezicht. Het was leuk om anderen een plezier te doen, zeker als ze het leuk vonden om samen met hem op avontuur te gaan. ‘oké, laten we gaan!’. Zijn blauwe ogen gleden naar de verte, waar ze zo dadelijk naartoe gingen. In een oogwenk trippelde hij al achter de poes aan voor ze het water in stapte. Hij vroeg zich ergens af of het water niet vrieskou was op dit punt en stond op het punt om met zijn ene voorpoot het water te betasten tot Cotton wat water over hem heen had gespetterd. Pfoo, dat was heel koud in één keer zeg. Hij trilde even en lachte wat voordat hij er aan wende en vervolgens ook in het water sprong om vervolgens een hoge spletter te maken. Toen de kater weer kopje boven was peddelde hij met z’n poten dichter naar de apprentice toe. “Let’s go!”, zei hij motiverend en zwom alvast voorop.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Vrolijk gelach van de twee vulde de lucht toen Cottonpaw hem nat had gespetterd. Het was kinderlijke lol, maar het hoorde gewoon er een beetje bij. Dit was Cottonpaw haar eerste keer weer in het water sinds het ijs gesmolten was. Ze ademde een keer diep in, toen het toch wel koud werd toen het over haar nek heen liep. Helemaal toen een golf water over haar heen kwam, toen Earthbound besloot een bommetje te nemen. Een klein gilletje kwam uit haar bek, gevolgd door nog meer gelach en geproest in het water. Maar nu werd het voor haar ook tijd om afscheid te nemen van de bodem en te zwemmen. Met lange slagen kwam ze weer bij Earthbound in de buurt en ze probeerde hem speels bij zijn staart te grijpen. Gewoon, omdat het kon, en eventjes de warrior wat meer gewicht mee te geven in zijn zwemmen. Ze waren nu vlakbij het kamp, riet van de verwoeste kampmuur dreef al om hun heen. Dit zou het eerst in haar leven zijn dat ze waarschijnlijk het geraamte van de muur op zouden kunnen klimmen.}

Elke keer wanneer hij met zijn poten in het water sloeg voelde hij het koude aan, het was ergens zo’n onaangenaam gevoel. Gelukkig was het newleaf, wat betekende dat het water in de toekomst misschien wat warmer zou worden. Dan zou het zwemmen ietsje comfortabeler zijn dan nu. En mogelijks zou er dan ook geen poes zijn die besloot speels naar zijn staart te grijpen. De kater voelde hoe het extra gewicht het wat zwaarder maakte om te zwemmen maar hij gaf niet op hoor. Hij was sterk genoeg om gewoon door te doen. Na wat trappelen kwam uiteindelijk het kamp in beeld en het zag er rampzalig uit, maar eigenlijk was het wel een unieke ervaring als je het zo bekeek. Als ze ooit terug zouden komen naar het kamp wanneer het weer helemaal droog en fijn was dan zou hij zich dit nog herinneren. “Raar he? Om het kamp zo te zien”, bedacht hij zich terwijl hij zijn blauwe ogen wendde naar de poes.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw en Earthbound waren er bijna, en toen ze eindelijk het overstroomde kamp hadden bereikt, klom Cottonpaw met wat moeite een hoop van de verwoeste kampmuur op. Ze schudde haar vacht even uit, de zon zou de rest wel drogen. Ze balanceerde zich op het riet en keek Earthbound aan, die miauwde dat het kamp er raar uitzag. Ze knikte en giechelde. ‘Maar kijk, de dens drijven!’ miauwde ze, waarna ze weer naar de apprentice den, die wat was afgedreven van zijn originele plek. Het was herkenbaar, maar ook helemaal overhoop. Ze keek weer naar de gevlekte kater en giechelde nog een keer, waarna haar ogen door het kamp gingen. Alleen de bovenkant van de heuvel waar Crystalstar haar toespraken op deed was nog zichtbaar, en het topje van de ingang van haar den. Cottonpaw maakt een geschokt geluidje. ‘Ik wil niet eens weten hoe Crystalstars den eruit gaat zien, nadat alles weer opgedroogd is,’ giechelde ze. Haar ogen gingen weer naar Earthbound. Dit was een leuk uitje, of niet toch? Hoe vaak zou ze dit nog in haar leven zien?}
 

_{In zo’n toestand had hij het kamp nog nooit gezien. Het water wat hun vriend hoorde te zijn had het hele kamp onderspoeld en nu zat alles onder water. Het was eigenlijk wel een heel grappig aanbeeld zo en veel slechts – naast het feit dat ze nu in een saai tijdelijk kamp moesten verblijven – was er niet aan. Het was een lachje wel waard. ‘Maar kijk, de dens drijven!’. Alle dens lagen wat over hoop en hij lachte even. Er dreven zelfs plukken mos en wat kruiden rond vanuit de medicine cat den. Vreemd genoeg hingen de geuren er nog aan. Wat was het kamp toch raar als het onder water stond zeg. Iets wat ze waarschijnlijk niet erg vaak zouden zien. ‘Ik wil niet eens weten hoe Crystalstars den eruit gaat zien, nadat alles weer opgedroogd is’, giechelde de apprentice. “Oh nee, dat moet pas echt erg zijn”, grinnikte hij bij de gedachte. Arme Crystalstar die later alles weer in orde zou moeten brengen. Ai ai ai, hij kreeg alvast lichte medelijden maar die lachte hij mooi weg. Die problemen kwamen voor later, maar voor nu hadden ze geen zorgen. "O, en wat dacht je van de medicine cat den. Alles ligt nu door elkaar te drijven!".}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw stond plezierig te lachen met de gevlekte kater, die ook nog eens bestempelde dat de medicine cat den vast ook een rotzooi zou moeten zijn. Ze stak een beetje walgend haar tong uit, waarna ze weer lachte. ‘Wel zonde voor de plantjes,’ miauwde ze. Maar Cottonpaw was een beetje achteloos. Plantjes konden vast wel vervangen worden. ‘Ik wil niet weten hoe erg die kruidjes stinken als ze nat zijn. Als ze droog zijn kan ik ze al niet luchten,’ miauwde ze met een vies gezicht. Oh en pas toen realiseerde ze dat hun hele kamp waarschijnlijk naar natte hond zou stinken. Yuk! Ze zuchtte een keer. ‘Ik ben ziek als we alles weer op moeten ruimen,’ grapte ze daarna met een lachje. Ze keek de gevlekte kater aan en stootte hem plagend aan. ‘Jij wil vast mijn dienstjes wel draaien,’ miauwde ze, waarna ze haar tong naar hem uitstak.}

_{De ander zei dat het wel zonde was voor de plantjes, al maakte dat niet erg veel uit. Het goede aan plantjes was dat ze steeds opnieuw groeide en opnieuw en opnieuw en zo voort. Dat was wat plantjes nou eenmaal plantjes maakten. 'Ik wil niet weten hoe erg die kruidjes stinken als ze nat zijn. Als ze droog zijn kan ik ze al niet luchten', mauwde ze met een vies gezicht. "Ewwwww", bracht hij uit terwijl hij zelf ook een vies gezicht trok uit disgust. Gelukkig voor hen dreven de plantjes niet al te dichtbij hun dus de geur was er niet meteen. 'Ik ben ziek als we alles weer op moeten ruimen' Zijn ogen gleden nog eens over het kamp terwijl ze dat zei. Alles dreef door elkaar, het water deed alles waarschijnlijk stinken... Ew. Hij zou er het liefst niet aan beginnen, tenzij er iets was om de geur tenminste te verdrijven. 'Jij wil vast mijn dienstjes wel draaien', zei ze waarna ze haar tong naar hem uitstak. "Seg", glimlachte hij terwijl hij een zachte stomp aan de ander uitreikte. "Misschien als je het héél lief vraagt ja... Al maak ik mogelijks toch wel een klein uitzonderingetje"}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cotton lachte toen hij nog een keer met haar begon te walgen over natte kruiden. Ze giechelde en keek hem met een schuin oog aan. Ze had echt geen zin eigenlijk om nog dieper het kamp in te gaan, voet te zetten in de modder en alle stinkende nesten die waarschijnlijk al in geen manen verschoond waren. Al die rommel was vast naar boven gekomen. En toen ze begon te vertellen dat ze ziek zou zijn op de dag dat ze op zou ruimen, kreeg ze een stomp terug. ‘Hey!’ piepte ze verontwaardigd, maar ze kon de grijns niet van haar gezicht verbergen, en al snel kon ze haar gegiechel alweer niet inhouden. En toen hij zei dat hij het misschien wel zou doen als ze het lief zou vragen, zette ze haar meest onschuldige blik op. ‘Ik ben lief,’ snorde ze zoetjes, waarna ze een paar keer knipperde. ‘Ik ben alle uitzonderingen waard,’ miauwde ze met een zachte stem, waarbij ze hem met een uitdagende blik aankeek. Ja wat, kom op. Ze was bereid om praktisch alles te doen om hier onderuit te komen. Een paar daagjes onder de sterren slapen kon ze ook wel.}

_{Hun kamp zag er uit als een grote rommel. Wanneer ze terug hier zouden komen zou er veel werk aan de winkel zijn. Met al dat vieze drijvende mos en al die kruiden – het zou zeker geen pretje zijn en de kater walgde vanbinnen nog steeds. Want wie zou dat nu in starclans naam willen doen? Hij niet in ieder geval, maar waarschijnlijk moest hij wel helpen. Daarbij was hij toch een loyale warrior of niet soms. ‘Ik ben lief’, snorde de poes zoetjes en keek met een wel héél onschuldige blik. ‘Ik ben alle uitzonderingen waard’. De twinkelingen in haar ogen straalden opeens uitdaging uit en hij rolde even met zijn ogen voordat hij al glimlachend zuchtte. “Goed dan”. Vervolgens gaf de kater een kleine knipoog terwijl hij toegaf. “Dan maak ik voor jou wel uitzondering~”. Vaak uitzonderingen maken deed hij zeker niet, dus dit was dan wel een speciaal geval hoor.}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Een verrukt geluidje kwam uit haar bek toen hij toegaf. Ze kon ook alles voor elkaar krijgen met wat lieve woordjes en wat gewuif met haar wimpers. Als ze het zo voor elkaar kon krijgen, çe la. Ze krijg er zelfs een knipoog voor terug, en ze giechelde, haar blik naar de grond wendend. ‘Dat is dan een deal,’ miauwde ze zoetjes toen ze weer naar hem opkeek. Ze hief haar kin een beetje en keek de gevlekte kater voor een moment innig aan, waarna ze haar blik weer naar het kamp wierp. ‘Laten we weer teruggaan, deze plek is depressief,’ stelde ze voor. De apprentice streek een voorpoot langs haar oor en keek de jonge warrior uitdagend aan. ‘Racen wie het snelst weer op het droge is?’ stelde ze voor.}