elektronik supersonik

<sub>Pipitpaw trippelde door het territory, althans, dat wat niet onder water stond. Het was gek hoe het veranderen van een seizoen dit allemaal zo kon beïnvloeden. Ondertussen stond de zon hoog aan de hemel en voelde de rode poes de zon op haar pels branden. Met een vermoeide zucht dwong ze haar lichaam verder te lopen tot de bomen, maar toen ze niet opletten en haar poot niet hoog genoeg optilde bleef deze achter een boomwortel hangen. Met een 'oef' viel ze met haar snuit in de bloemen, maar de moeite om op te staan nam ze niet. Misschien als ze hier heel stil bleef liggen zou ze één worden met de bloemen. Zouden ze haar accepteren als één van hun.

+ cotton</sub>

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Wat was dat mooi mooi kontje dat boven de bloemetjes uitstak? Het rode kontje lag daar doodstil, alsof het gestorven was. Hmm. Cottonpaw bewoog langzaam steeds een beetje dichterbij, proberend niet de vers gebloeide bloemen nog verder te verstoren. Ze zette berekende pas na berekende pas, en toen ze met haar neus langs één van de paardenbloemen ging, moest ze echt al haar wilskracht bij elkaar schrapen om niet te niezen. Maar snel genoeg was ze er dichtbij genoeg, en stak ze heel langzaam haar poot uit naar de rode vacht. Zo pluizig en zacht. Ze zou toch niet dood zijn? En dus prikte ze snel een keer in één bil, hopend dat ze tenminste nog wel leefde.}  

_{"Hey!" Gilde Pipitpaw verbaasd toen ze iemand in haar bil voelde prikken. De rode poes schoot overend en keek naar Cottonpaw terwijl ze over haar kontje wreef. Niet dat het pijn deed, maar van de schrik wist ze niet wat ze anders moest doen. Hoe vaak gebeurde het nou dat iemand zomaar in je prikte omdat ze dachten dat je dood was? "Doe je dat vaker, billen prikken?" Vroeg ze daarna dan ook maar met een zacht grinnikje. Ze kon er wel om lachen.}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Oké, ze leefde nog. En toen ze gillend overeind sprong, kon Cottonpaw niets anders dan lachen. Ze moest de blik op haar kop zien! Ze bracht een pootje voor haar mond terwijl haar lachjes veranderden in zacht gegiechel, waarna ze geamuseerd met haar snorharen trilde. Ze zette haar pootje weer op de grond, en een speelse grijns stond nu op haar lippen. ‘Alleen in schattige billetjes,’ miauwde ze plagend terug. Gelukkig zag Pipitpaw er de lol ook wel van in, waarna Cottonpaw even om zich heen wees. ‘Wat deed je dan ook, met je achterste zo prikbaar in de lucht.’}