Hope breaks the heart

Onderwerp: Hope breaks the heart ma 7 jun 2021 - 22:09

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw had het kamp zonder een woord te spreken verlaten. Dit was de laatste keer dat hij zijn Clan zou zien, de katten waar hij ergens toch van was gaan houden. Hij zou nooit meer Burnetbliss, zijn moeder mogen zien. Hij zou nooit meer tegen Bluejay aan kunnen kruipen en hij zou nooit meer de bekende geuren ruiken die hij zou gaan missen. Zelfs al was alles overschaduwd door de aanwezigheid van Newtspark, Starclan was gestoord geraakt. Een Medicine Cat de naam geven terwijl ze zoveel katten had pijn gedaan, kende ze geen zonde? Moest ze niet de pijn voelen die hij voelde? Zijn tweekleurige ogen gleden naar zijn tante toe terwijl hij langzaam buiten Shadowclan territorium zijn pas inhield en zijn kop naar haar neeg. 'Ashenpatch?' Hij sprak langzaam, bijna twijfelend. Hij wist niet hoe hij verder moest, waar hij heen moest. Hij wilde Bloodhound volgen, het pad dat hij hopelijk nog kon vinden. Hij was echter nooit naar de Highstones geweest en wist dus ook niet waar hij de rood-zwarte kater moest vinden. Zijn passen waren nog steeds niet soepel, maar hij moest en zou zichzelf redden.

- Ashenpatch

He began to fly.

Elfje

Onderwerp: Re: Hope breaks the heart di 8 jun 2021 - 23:26

The point is not the bearing of suffering.

Er was een waarheid in Ashen haar leven. De code en de juistheid daarvan. Ze had zich niet op haar gemak gevoeld al zo op het randje te zitten. De waarheid gedeeltelijk achterhoudend voor Wolfstar en voor Shadowclan. Niet dat ze zo 123 alles aan shadowclan zou vertellen. Maar haar witte leugen om waarom ze haar neefje een veilig en gelukkig huis wou bezorgen was niet het best geweest. Het knaagde aan haar.

Een goed hart hebben was soms irritanter dan ze zou willen toegeven.

Flutterpaw sprak en ze keek op naar de jonge kater. Hij sprak haar eindelijk aan na al die stilte en ze trok langzaam met haar oren. "Ja?" Mauwde ze voorzichtig terwijl ze langs de border van windclan liep het hem. Zo dicht mogelijk op hun eigen geurlijn zodat de clan niet zou denken dat ze hem terug had willen brengen. Of iets. Ze wist niet wat ze moest. Maar ze moest hem in veiligheid brengen. Een fijn thuis geven en Windclan kon dat niet bieden. Niet met alles wat er nu gebeurde in de clan.

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

Onderwerp: Re: Hope breaks the heart wo 9 jun 2021 - 18:36

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw keek zijn tante aan, ze leken niet op elkaar, wellicht lag dat ook aan het feit dat hij natuurlijk ook een vader had. Hij leek meer op die kant van de familie, al was hij klein. Klein voor iemand met Shadowclan bloed. 'Ja?' Mauwde ze voorzichtig waardoor hij langzaam met zijn staart over haar rug gleed. 'Bedankt...voor het beschermen.' Mauwde hij zachtjes. 'Bloodhound een van de katten waar.. waar ik goed mee kan... Hij is richting de High Stones gegaan. Zou.. zou jij mij daar heen kunnen brengen. Dan kan ik.. dan kan ik hem volgen.' Dan was hij niet alleen. De rood-zwarte kater had een spoor voor hem achter gelaten en als hij die zou volgen, dan kwam hij daar waar hij moest horen. Hij had geen tijd om stil te staan, hij kon enkel hinken op zijn drie poten en hopen dat hij zou blijven leven. Ashenpatch kon hem niet redden, in Windclan was hij ook niet veilig en hoewel zijn tante nu van zijn bestaan wist wilde hij Burnetbliss niet in de problemen brengen. Zijn moeder, hij had een moeder, die nog leefde en die van hem hield. Dat gaf hem nieuwe kracht.

He began to fly.

Elfje

Onderwerp: Re: Hope breaks the heart ma 14 jun 2021 - 10:12

The point is not the bearing of suffering.

Waar moest ze hem heen brengen? Waar moest ze Flutterpaw achterlaten.. Het maakte haar lichtelijk nerveus. Flutter zou niet gelukkig worden bij een twoleg. Flutter zou niet gelukkig worden als Rogue. Hij moest bij een groep leven. Was een clankat in hart en nieren. Maar geen clan zou hem kunnen opnemen en ze kon niet riskeren dat hij zich bij Bloodclan zou voegen uit wanhoop. Hij kwam starclan zij dan zelf al met een mogelijke oplossing. Sprak over een plek waar de voormalig shadowclan medicine cat heen was gegaan en ze prikte even met haar oren. "Is hij naar de Tribe gegaan?" Vroeg ze haar neefje met enige nieuwsgierigheid in haar stem. Ze wist dat het een lange weg was. Een die ze niet samen met hem zou kunnen maken. Maar de tribe had een reputatie voor hun vrijgevigheid. Het waren verhalen die ze als kitten al had gehoord. "Ik kan je.. niet daar helemaal heen brengen." Mauwde ze voorzichtig terwijl ze langs de border met hem liep. Haar blik gericht op waar haar thuis was, het windclan kamp. "Wolfstar zou dat nooit accepteren.." Mauwde ze en beet haar tanden even op elkaar. "Maar er is een mogelijkheid, voor een relatief veilige overgang. Als je dat alleen aan durft?" Mauwde ze en keek hem aan met een zekere warmte in haar ogen. Haar neefje.. Ze wou hem veiligheid brengen en nu zou ze hem toch achter moeten laten..

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

Onderwerp: Re: Hope breaks the heart ma 14 jun 2021 - 20:12

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw had voor het eerst het gevoel dat hij echt familie had, eindelijk begreep waar hij vandaan kwam. Echter kon hij niet bij hen blijven, zelfs al had hij dit gewild. Het was niet veilig en daarnaast wilde hij Wolfstar en Blazesong niet tot last zijn. Het feit dat Burnetbliss de waarheid had gedeeld met haar zus, met zijn tante zorgde ervoor dat hij alsnog een kans had. Het was niet veel, maar meer dan hij had durven hopen. Bloodhound had nooit op hem kunnen wachtten, maar dat betekende niet dat hij de weg niet zou kunnen vinden. 'Is hij naar de Tribe gegaan?' Vroeg de kattin nieuwsgierig waardoor hij haar met zijn tweekleurige ogen aan keek. 'In ieder geval die richting op. Hij zal mij niet alleen laten, en dat is al meer dan een eenzame Rogue zijn.' Hij zou niet alleen voor zichzelf hoeven zorgen, hij zou ook geen Twoleg op hoeven zoeken en belangrijker nog, hij was verweg van de Shadowclanner die hem het leven zo zuur had gemaakt. 'Ik kan je.. niet daar helemaal heen brengen.' De tocht was te lang, hij wist ook dat hij voordat hij verder ging een manier moest vinden om toch voedsel te pakken te krijgen. Hij zou met zijn magere kennis moeten overleven. Als Bloodhound het kon, dan was er nog een mogelijkheid voor hem. De kater was ook behoorlijk gewond geweest en had nooit opgegeven. 'Wolfstar zou dat nooit accepteren..' Mauwde ze en beet haar tanden even op elkaar. Even duwde hij zijn kopje langs haar kin, een zwijgend gebaar van acceptatie. 'Maar er is een mogelijkheid, voor een relatief veilige overgang. Als je dat alleen aan durft?' Een wrange glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Het is beter dan hier blijven, hoe verder weg ik van Shadowclan ben, hoe beter.' Hij klonk niet boos, enkel vermoeid. Hij wilde niet in de buurt zijn van zijn Clan, hij had nooit de waarheid kunnen vertellen en hoopte dat dit niet terug zou komen om hem in de kont te happen. Hij hoopte dat de flamepoint nooit en te nimmer zijn kant op zou komen. Starclan zou hopelijk haar nog kunnen leren, het goede pad te volgen en anders, anders was de vraag of Starclan het pad was waar hij onder en bij kon lopen. Zijn ogen sloot hij kort. 'Ik zal het redden Ashenpatch, ik heb geen andere keuze,' Falen zat er niet in en hij zou gelukkig kunnen zijn, in de buurt van Bloodhound.

He began to fly.

Elfje