Tasty water...

Onderwerp: Tasty water... ma 14 jun 2021 - 22:05

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had een nieuwe mentor en om te zeggen dat ze het onmiddellijk goed met elkaar konden vinden, dat was een beetje veel gezegd. Waterpaw was zwaar gewond binnen gekomen, dat hij überhaupt nog had kunnen lopen was al een wonder op zich geweest. Haar amberkleurige ogen sloot ze terwijl ze met een rilling over de rug naar de Sunning Rocks liep. Nog steeds geen fantastische plek, het deed haar denken aan Koifish en zijn verwondingen maar het was beter om even ergens anders aan te denken en dit was wel een van de meer uitdagende gebieden in Thunderclan waar ze kon komen.

Fysiek moest ze misschien pijn voelen, dan had ze minder tijd om stil te staan bij emoties die ze niet mocht hebben. Emoties die haar zwakker maakten. Haar poten tintelden van de spanning maar ze zou de Sunningrocks op klimmen en af springen. Gefocust als ze was op de uitdaging zag ze niet dat het nog verraderlijk glad was en gleed ze met een zacht geluid van de rots af het water in. Gefrustreerd sloeg ze met haar poten en drukte ze haar oren in de nek. Het was niet alsof ze de beste zwemmer ooit was, al had ze wel het een en ander van Clouddancer opgestoken. Ze was nog lang niet sterk genoeg voor deze stroming, ze sloot haar ogen. Dit was dus echt het beste moment om zichzelf in de problemen te brengen. Rousebell was weg en Newtspark kon vast niet eeuwig blijven. Starclan! Waarom was ze zo onhandig!

- Firespirit eerst

❅

Onderwerp: Re: Tasty water... ma 21 jun 2021 - 17:00

Gespetter in het water, maar niet het gespetter dat goed klonk. Het was bij de grens, wat betekende dat het hoogstwaarschijnlijk geen Riverclanner was. Tenzij een van de kittens was ontsnapt en in het water was gevallen. In ieder geval besloot de kater in de richting van het water te gaan, iets sneller dan dat misschien de bedoeling was geweest. Eenmaal bij het water, merkte Firespirit een grijze kattin die een poging deed om terug aan het drogen te komen. De rode kater slaakte een diepe zucht en sprong in het water. De stroming trok aan zijn korte rode vacht, maar hij wist genoeg tegenkracht te zetten om verder te zwemmen. Toen hij de kleine grijze kattin binnen bereik had, greep hij haar bij d'r nekvel en voelde direct dat hij minder weerstand tegen het water had. Hij vloekte binnenmonds, terwijl hij richting de dichtstbijzijnde kust begon te zwemmen, zijn kant van de rivier. Riverclan.

_{"Oh, why are we so sad? Are we feeling hurt by their evil lies. And all those empty words?
We are thirsty for payback? What would we like to do with the town? Would we like to make it dance?
With the Animal? Would we? WOULD WE? Tell us what we would like to do. Burn it, burn it all"}

Onderwerp: Re: Tasty water... ma 21 jun 2021 - 17:36

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw hoorde vlak in de buurt een plons, een die van een andere kant kwam dan waar ze naar toe probeerde te zwemmen. Ze konden niet nog een Medicine Cat Apprentice in de problemen gebruiken. Niet nog een hoge rang die in de den lag met gebroken botten. Haar oortjes pinde ze dieper in haar nek terwijl ze haar tanden op elkaar beet, ze zou niet opgeven. Stom water! Een paar tanden landden in haar nekvel voordat ze mee getrokken werd door een rode vacht, felrood. Haar ogen sperde ze open terwijl ze hem probeerde te helpen door zo kalm mogelijk te blijven en waar ze kon mee te trappelen in de richting van de oever. Het was de kant van Riverclan maar in ieder geval was het blijven leven beter dan een manier verzinnen om weer veilig de grens over te komen. Daarnaast, even alleen zijn met haar gedachten en een vreemdeling kon ook wonderen doen op haar toch niet zo fantastische humeur. De verwondingen van haar Clangenoten deden toch wel wat met haar en al helemaal nadat ze een kitten bijna dood had zien gaan, omdat avontuur riep. Ze sloeg haar nagels in de oever zodra ze die kon bereiken en hees zich woordeloos op de kant. De Warrior had geluk dat ze nog niet al haar energie had gebruikt, en dat ze klein was met een niet al te lange vacht dat haar lichaam naar beneden zou zuigen. 'Bedankt vuurtje,' Mauwde ze ademloos en zachtjes, in verband met zijn vacht en de warmte die hij bracht nu ze uit het water was en vermoeid tegen hem aan leunde om even op adem te komen.

❅