Never Enough

Nelthilta had haar best gedaan om met een klein offer, een roodborstje, richting de nieuwe Headquarter te lopen. Orchis had een geweldige plek gevonden om hun macht te verstevigen en hoewel niet elke plek schoon en pracht uitstraalde; was het hun plek. De plek van de Elite en waren ze beschermd van de ogen van ongenodigde.

Het had even geduurd voordat de bewakers haar langs lieten, immers was Orchis de grote baas en konden ze enkel met zijn toestemming zijn kant op komen. Nelthilta was gelukkig geen onbekende kattin, en viel ook op met haar stralende witte vacht en licht naar buiten krullende oortjes en schattige bouw. Schattig maar diep van binnen was ze een van de sterkste volgers van de General.

Met dansende poten liep ze dan ook op hem af voordat ze het roodborstje voor zijn neus neer legde. 'Almachtige General? Grinnikte ze zachtjes terwijl ze hem met lui knipperende ogen aan keek. Hij was sterk, zelfs al stonk hij een uur in de wind. Aan de andere kant, het was een bekende geur; eentje die ze vanaf haar geboorte al kende. Hij was haar toekomst en ze zou hem volgen als een trouwe puppy, alleen dan iets gevaarlijker. Hij zou de Elite groter maken dan alle Leaders voor hem. Hij was de General met een visie.

Nelthilta wist dat het hard werken was, de Elite tevreden houden. Orchis had geen tijd om te gaan jagen, hij moest alles in de gaten houden. Ervoor zorgen dat elke pas die gezet werd op het juiste moment werd gedaan. Nelthilta zou altijd naast hem staan, niet direct naast want ze was natuurlijk een onderdaan maar ze zou hem altijd volgen. Als hij zei spring, dan zou ze vragen hoe hoog. Ze was een echte dochter van haar vader, hoewel ze in bouw en vacht niet extreem veel van hem weg had was haar geur en uitstraling die van een echte Bloodclanner. Het feit dat er wat modderig bloed door haar lichaam stroomde, dat van Shadowclan maakte haar weinig uit. Ze zou zich bewijzen, keer op keer, op keer. 

Ze sprak haar General met een goede toon aan, ze wist dat ze er niet met loze complimenten en woorden zou komen. Ze was ook niet lui, vaak was ze in staat om wat meer met hem te bereiken maar ze maakte er geen misbruik van. Zag het enkel als een manier om misschien ooit met hem de Clans de macht en kracht van Bloodclan te laten voelen. Ze was jong en misschien niet super geduldig maar voor hem, voor hem zou ze alles doen. 'Nelthilta..'' Sprak de kater terwijl hij met zijn rug naar haar toegedraaid zat, zoals normaal terwijl hij zijn aandacht ongetwijfeld op de rest van het kamp hield. 'Waarmee kan ik je helpen?' Nelthilta legde het roodborstje voor de poten van de kater neer. 'Het is niet je favoriete eten, maar ik dacht dat je geen tijd had om te jagen.' Mauwde ze simpel terwijl ze hem met een kleine grijns aan keek. Een die respectvol genoeg was om hem niet af te keuren maar ook een die aangaf dat ze in een goed humeur was. 'Is er nog iets dat ik voor je kan doen?' Hoewel ze niet de meest ervaren kattin was, en nog geen Member was ze ongetwijfeld wel een van de Young Ones die niet terug deinsde voor een uitdaging. Ze was niet snel bang, en hoewel Orchis haar niet beangstigend respecteerde ze hem omdat ze dat wilde. Hij was meer dan degene geweest waar ze vanaf haar geboorte al naar op keek, hij was hoop voor Bloodclan en hoop voor haar wensen.

Nelthilta wist dat ze hem niet af moest leiden van zijn taken. De gedachten van de kater gingen wel vaker alle kanten op, maar wellicht ook omdat hij goed moest plannen, zijn plannen waren er altijd om andere katten zoveel mogelijk te benadelen. Hij had Bloodclan groots gemaakt, als ze haar leven in zijn poten kon leggen, dan deed ze het. Zij was enkel een deel van zijn doel, en zou trots voor hem stralen, doen wat hij van haar wilde. Alles om Bloodclan te doen herrijzen, om te tonen dat ze ondanks het bloed van Shadowclan dat naast dat van Sirtlan in haar aderen stroomde, alles om dat bloed nog puurder te maken. De kracht lag wellicht net zoals bij Orchis niet alleen in haar spieren, het was gewoon haar vastberadenheid om de beste en trouwste Bloodclanner te zijn richting hem. Hij! Hij was haar grootbeeld, haar voorbeeld. Hij was degene die haar het leven had gegeven waar ze nu naar snakte. Hij en niemand anders behalve haar vader Orchis. Haar oortjes wiebelde ze kort toen de General sprak. 'Ja.' Mauwde hij simpel, ze wist dat ze vanzelf zou leren wat hij nodig had, zoals ze altijd had gedaan. Haar hele jeugd had ze zich naar hem gevormd, gevormd tot de kattin die ze was. Uit vrije wil, ze wilde zijn pion zijn. Samen de kracht van Bloodclan worden. Ook al was ze niet zijn Captain, er was meer dat ze voor hem kon zijn. Zelfs al was ze albino, zijn handicap had hem ook nooit gestopt en met het juiste team, met haar kon hij ver komen. Een kleine grijns sierde de lippen van de kater, die niet eens zo gek veel ouder was nu zijzelf ook volgroeid was. Ze had de leeftijd van een kat die Member kon worden al kon ze zich ook voorstellen dat hij haar nog Young One wilde houden zodat iemand een oog op de andere jongeren had. 'Er is wel iets wat je nog voor me kan doen, Nelthilta.' De kater knipperde even met zijn ogen terwijl de witte kattin doodstil naast hem bleef staan, niet in angst maar uit respect. Haar houding was zelfverzekerd maar niet te hoog, ze was zijn pion en ze zou naar hem luisteren. 'Over twee dagen is het precies twaalf moons geleden dat we Sirtlan begraven hebben.' De jonge kattin kneep haar ogen samen, ze was waarschijnlijk nog beter geweest als Sirtlan nog had rond gelopen om de linkerpoot van Orchis te zijn. Om haar te leren wat nodig was om zijn rijk te versterken. Orchis ademde diep in, ze had zelf niet door hoeveel ze naar hem rook, naar haar vader. Ze leek niet echt op haar ouders, maar ze leek van beide nog het meeste op de sterke kater die haar biologische vader was geweest en die haar samen met Orchis voor zijn rijk had opgeëist. 'Ik wil die dag je final assessment afnemen Nelthilta.' De albino knikte met een tevreden grijns, zelfverzekerd. Ze zou hem dienen als Member, eindelijk als een volgroeide onderdaan. Als volgroeid lid. Hij vertrouwde op haar en ze zou haar vader trots maken. Hem en Orchis. Altijd die twee, niet in die volgorde. Zijn ogen vonden haar blik terwijl ze zachtjes snorde. 'Ik ben van jouw Orchis, van jouw en geen ander.' Hij wist het en zijzelf wist het, ze had zich als kitten al voor hem gevormd, toen als ome Orchis en nu als Orchis de general en de krachtigste kater in Bloodclan. Hij was van haar in een zin zoals zij van hem was. Ze wist dat hij haar niet zou laten vallen, tenzij het niet anders kon om zijn rijk sterk te houden. 'Het is tijd dat je de rang van Member op je neemt en mij zal dienen als een waardige lid van de Elite.' Nelthilta knikte simpel terwijl ze haar zachte staart langs de gekromde rug van de kater liet glijden, hij wist dat ze klaar was en dat was ze ook. Ze was de sterkste pion die ze op dit moment voor hem kon zijn en de enige link met de krachtige bloedlijn van Sirtlan. 'Ik heb veel plannen voor je kleine meid. Toekomstplannen. Enkel die jij voor mij kan uitvoeren.' Een tevreden grijns verscheen op het gezicht van Nelthilta terwijl ze de kater met licht samengeknepen ogen aan keek. 'Alles om je te dienen.' Murmelde ze enkel, de zachte belofte die ze al eerder had gemaakt. Alles om hem de sterkste General ooit te maken, de General waarna de komende General zouden leven. Als ze ooit zo ver op konden rijzen als hem.

Nelthilta was niet bang dat Orchis haar te veel zou vragen, misschien ook omdat ze wist dat hij ergens een oog voor haar uit hield. Ze was een van de weinige die hem niet echt vreesden, misschien omdat ze deed wat ze moest doen en doorhad dat hij haar het beste leven in dienst van Bloodclan zou geven. De kater rilde licht toen ze haar staart over zijn rug liet glijden, een beweging die niet elke kat voor elkaar zou krijgen zonder dat diens vacht bloedrood zou kleuren. De kater opende zijn blauwe ogen voordat hij een poot naar haar wang bracht en deze aanraakte. Zijn lippen perste hij op elkaar voordat Nelthilta hem met een zachte glimlach aan keek. Ze vertrouwde hem en dat was gevaarlijk. Toch zat er een soort balans tussen hen, de wil van beide om altijd beter te worden. ''Je word eindelijk een grote meid Nellie, een echte vrouw. Een vrouw die mij trots zal maken.' Een zachte glimlach gleed over haar lippen terwijl ze haar staart zachtjes, bijna speels tegen zijn schouder tikte hem aangevende dat ze er voor hem was, dat hij haar warmte kon gebruiken net zoals haar lichaam en geest. Zacht prikte de nagels in haar wang waardoor ze haar lippen likte. 'En niet alleen mij, maar ook je vader.' Haar vader, ze hoopte dat Sirtlan trots was op wat ze bereikt had onder de tutelage van Orchis. 'Mijn vader. De kater die naast je had moeten staan. Maar je hebt mij. Mij..' Fluisterde ze haar stem zo zacht als de zomerbries maar ook vastbesloten als de sterkste stormwind. Hij had haar! Ze zou hem niet teleurstellen.