Your Lover is an Actress

Als er ooit gezegd kon worden dat iemand teveel invloed op haar had, dan was het wel met betrekking tot haar enige kleinzoon. Hij was bijna machtig, met zijn vermogen om op de leader in te praten zoals maar weinig katten van haar leeftijd dan konden. Desondanks had Crystalstar nog wel het gevoel dat ze de controle had in hun verhouding. Hij was nog steeds ver ondergeschikt, en alleen een idioot zou denken dat ze ooit slecht advies van hem zou aannemen. Het enige wat hij echt deed was ideeën losmaken die zij toch al had, ergens diep van binnen. Wat Hermitshell voorstelde was ook geen slecht plan. Gewoon nog een gesprekje, nadat ze de kattin wat ruimte had gegund. Opnieuw zou Crystalstar haar nek moeten laten zien om haar relatie met iemand te redden, maar opnieuw zou het het waard zijn. ”Goed.. Ik zal met Cottonflower praten. Ik zal Carrioncough de opdracht geven om haar minder in te delen in patrouilles, zodat ze meer tijd voor zichzelf heeft.” Ze snoof wat. ”Ik verwacht dat jij er in die tijd voor haar zult zijn.. En dat hoeft niet te betekenen dat ze over een paar moons een meute crèmekleurige kittens aan haar buik heeft, begrepen?” Ze bleef zijn mentor, en zijn oma.

Nu de spanning zijn lichaam had verlaten kon Hermishell het niet laten om breed te glimlachen. Het was hem gelukt. Cottonflower kreeg nog een kans, één die zijn vriendin beter met beide poten kon vastgrijpen. Daar zou hij persoonlijk voor zorgen. Het laatste wat zijn vrijgevige mentor zei liet zijn bek wat openvallen. Een ongemakkelijk gegrinnik vulde de lucht. "Begrepen." Knikte hij schaapachtig. Natuurlijk wilde de kater óók geen kittens als blok aan zijn been, maar als hij en zijn lieftallige vriendin knuffelig werden, dan ging hij zich niet laten tegenhouden door zijn oma. Zijn ogen werden wat warmer. "En nogmaals: dankjewel." Dat gezegd hebbende besloot hij dat dit gesprek ten einde was. Hij had immers zijn doel behaald. "Nou, dan zie ik je.. later nog?" Suggereerde hij.

Oh Starclan, die blik in zijn ogen. Binnen een moon zou dat eerste nest ferm geplant zijn in de buik van Cottonflower, daar durfde ze bijna op te wedden. Crystalstar wist dat ze niet zijn moeder was, en dat hij een volwassen kater was, maar toch wilde ze hem ervoor waarschuwen, voor hoe moeilijk het was om een ouder te zijn als je zo jong was. Maar toen bedacht ze zich. Hij was een volwassen kater, dit hele proces zou hem sowieso minder doen dan haar, wanneer het ook kwamen. "Ja, prima." Mauwde Crystalstar, alweer diep in gedachten nu het gesprek ten einde was. Toen riep ze hem nog één keer terug: "Oh en Hermit.. wees lief voor haar. Dat hebben kattinnen, en katers, nodig in dit soort tijden. Uit ervaring." Knikte ze.

Tevreden stapte de kater van zijn mentor weg, tot ze heb terugriep. Hetgeen wat ze zei liet zijn wenkbrauw omhoog gaan. Het herhalen van zo'n duidelijk feit leek hem nogal onnodig, of bedoelde ze er nog iets anders mee? Denkbeeldig haalde hij zijn schouders op. "Komt goed, Crystalstar." Knikte hij met een klein glimlachje, waarna hij zich omdraaide en haar aanwezigheid verliet.

[Topic uit]

Eigenlijk dacht ze niet dat hij het begreep. Om op zijn gezichtsuitdrukking af te gaan, dacht Hermitshell dat hij gewoon lief moest zijn zoals een verliefde lief was. Maar dat was niet wat ze bedoeld had. Crystalstar wilde er iets van zeggen, maar bedacht zich. Het was niet nodig, en het zou beter zijn als hij het zelf uitzocht. Ze moest leren hem los te laten in de wereld. "Goed dan." Mauwde ze zachtjes, terwijl ze hem nakeek. Wat zou er toch van die kater terechtkomen?

[uit]