Maar mag het gordijn dan wel dicht?

_{Om te zeggen dat Hawk blij was, was een understatement. Hij had sinds gister zijn favoriete persoon als apprentice gekregen en de eerste training - die hij haar vandaag gegeven had - was goed gegaan. Nu was hij officieel een mentor, wow, heftig. Hij was dan misschien niet onverantwoordelijk, maar hij had wel een soort reputatie in 't leven gekregen waar niet iedereen het op had. Ah ja, het was zo. Hij zou Crowpaw goed trainen, haar de beste warrior maken, en iedereen zou van hem houden! Een masterplan, al zei hij het zelf. Met glimmende ogen keek hij het kamp rond, op zoek naar iemand met wie hij zijn (welverdiende) prooi kon delen. Zijn blik landde op Lethaldose, en een ietwat zenuwachtig maar ook ja-dit-ga-ik-doen gevoel trok door zijn lichaam heen. De vorige keer dat hij de kater gesproken had, was, ahum, spannend geweest. Maar nu waren ze in het kamp. Met een konijn in zijn bek liep hij naar de ander toe, die gister toevallig ook mentor geworden was. "Hé, Lethal ~" sprak hij vrolijk waarna hij naast de ander ging zitten, zijn vacht ietwat langs de ander heen schampend.
- Lethaldose 1st}

Too fast for his own good

Hawkchase

the sea weeps for tragedies before it swallows them whole

Met een vieze blik op zijn snuit keek hij toe hoe Hawkchase hem aanraakte. De laatste keer dat hij hem echt had gesproken was voor hem meer dan genoeg geweest, hij had zich mee laten sleuren in het kinderachtige gedrag van de kater en was zichzelf op dat moment zichzelf even vergeten. "Wat fijn dat jij er ook weer bent." De walging onderdrukte hij niet in zijn stem. Hij mocht het prima weten dat hij niet zijn favoriete kat in de clan was.

LETHALDOSE
he was something feral,
rough around the edges where wolves often lurk

_{Oh. Zijn ogen vergrootten zich iets toen hij de uitdrukking zag op de snuit van de ander, en diens woorden binnendrongen. Hij voelde zijn hart een klein beetje kraken. Niet omdat hij Lethaldose nou echt leuk vond, maar meer omdat afwijzing als dit (gepaard met letterlijke afkeer) altijd wel een beetje pijn deed. "Uh, mijn prooi is te groot voor alleen mijzelf, ik dacht-- eh," stamelde hij toen wat. Wat schaapachtig keek hij van het konijn dat hij neergelegd had naar Lethaldose die eerder toch echt meer dan vriendelijk tegen hem geweest was. "Gefeliciteerd met je apprentice," veranderde hij maar van onderwerp. Hij bewoog zich wat meer af van de ander.}

Too fast for his own good

Hawkchase

the sea weeps for tragedies before it swallows them whole

Of de afkeer op zijn snuit daadwerkelijk naar de kater gericht was of eerder naar hemzelf was niet helemaal duidelijk. Hawkchase was duidelijk jonger dan dat hij was en hij had zich nog niet bepaald... gesettled. Iets waarvan Lethaldose ook niet zeker wist of dat ooit zou gebeuren. "Dus jij dacht dat ik die met je wilde delen?" Vroeg hij hem met een opgetrokken wenkbrauw. Het gebaar was goed bedoeld, iets wat hij de laatste paar moons miste in zijn leven. Dat beetje vriendschap die hem op de poot hield. "Ja, jij ook." Bromde hij terwijl hij een stuk vlees van het konijn scheurde en het terug duwde naar Hawk zodat hij ook gewoon kon eten.

LETHALDOSE
he was something feral,
rough around the edges where wolves often lurk

_{Zijn zin werd voor hem afgemaakt en met rode wangen knikte hij. Ja, jep, dat was het idee geweest. Misschien niet echt slim, achteraf gezien. Hij had beter Light kunnen opzoeken of zo, al werd die vast geplaagd door een bepaald stel kittens waar hij liever afstand van nam. Rabbit dan misschien.. Alles leek op het moment beter dan Lethaldose, maar die nam toen toch een hap van de prooi die hij meegebracht had. Ongemakkelijk feliciteerde Hawk de ander met zijn apprentice, en kreeg dezelfde felicitatie terug. het konijn werd naar hem toegeschoven en toen nam hij ook maar een hap. Waar hij normaal zo sociaal was, was hij nu stil. Hij had even geen idee hoe om te gaan met de kater naast hem.}

Too fast for his own good

Hawkchase