Haar gezicht was ingevallen en haar lichaam was met gemak mager te noemen. Onder haar grijze vacht bewogen kabelachtige spieren, en haar zeegroene ogen stonden scherp en wantrouwig. Crystalstar had niet uitgekeken naar de gathering. Ze had nog niet helemaal kunnen herstellen, en nu zag ze er tientallen moons ouder uit. "Zoals altijd komen we in vrede, niet als vrienden. Onthoud dat. Maak geen vijanden, maar probeer ook zeker niet verder te zoeken dan een gezellig praatje." Dat was de boodschap die ze haar clan had gegeven. Het waren geen blije woorden, ze pasten niet bij de gelukkige boodschap die ze van Starclan gekregen had. Maar Crystalstar voelde zich dan ook niet erg blij. Het vermageren was maar licht uitgedrukte representatie van de pijn die ze door had gemaakt. De echte duisternis was in haar geest te vinden, en drukte zwaar op haar neer.

Riverclan kwam als laatste. Dat had voor- en nadelen. Iedereen die mee had gewild was er. Hun leader was niet bepaald de beste representatie voor de bonte groep opgewonden katten die zich bij een nog grotere, bontere en opgewondenere groep katten voegde. Crystalstar keek naar de rots, en zag dat ze de enige leader was die er vorige keer bij was geweest. Van Stagtine en Wolfstar wist ze dat ze dood waren, maar waar was Acornstar? Settleddust was er, maar hij voegde zich niet bij de leaders. Nog geen Settledstar, dus. Crystalstar liep linea recta op de rots af, en klom met nonchalant gemak naar boven. Ze presenteerde een nogal onbenaderbare uitdrukking: Met haar magere lichaam, ingevallen wangen, en het litteken dat haar keel ontsierde. Boven trof ze twee relatief nieuwe leaders aan: Blazestar en Eveningstar. "Goedenavond. Gefeliciteerd met jullie nieuwe rangen." Zelfs haar stem was niet helemaal zoals hij hoorde te zijn, er zat een rauw, bijna hees randje aan. "Een bijzonder gebrek aan ervaring, vanavond.." Vervolgde ze kalm, de andere twee aankijkend. "Niet dat dat een probleem zou moeten zijn." Bij die woorden glimlachte ze even, en ze knikte gemoedelijk. Met een beetje geluk zou deze nacht er toch nog een van genezing kunnen zijn.

[Riverclan kan posten]

Opgewonden huppelde het meisje achter haar leider aan. Dit zou haar eerste gathering ooit worden. Natuurlijk was ze al wel eens een keer op Fourtrees geweest, maar niet met zo’n prominent event. Ze voelde zich redelijk belangrijk vanwege het feit dat ze mee had gemogen. Het voelde toch alsof ze voor eventjes deel uitmaakte van een elite groepje. Dat ze twee clanleiders had die niet zo dol op haar waren, dat ging niet door haar kopje. Of hoe verraden Tidepaw zich wel niet zou moeten voelen na dat hele Shadowclan fiasco. Zou de kattin er vanavond zijn? Misschien kon ze proberen met haar te praten en haar excuses aan te bieden. Het was niet alsof ze de ander met opzet voor schut had willen zetten voor haar clan. Maarja, het was ook wel een beetje te makkelijk geweest om haar over te halen Specklepaw naar het kamp te brengen. Ach, anders zou ze het wel een andere keer goedmaken, want vanavond zou ze het naar haar zin gaan hebben. Ze luisterde maar met een half oor naar wat Crystalstar hun allemaal vertelde, te opgewonden om naar beneden te racen en met de andere clans te gaan mixen. Toen Crystalstar dan ook eindelijk het teken gaf en Riverclan de open plek op leidde schoot de jonge calico gelijk weg. Ze weefde zich door katten heen en keek of ze iemand bekends of interessants zag. Haar amberen oogjes vielen op haar oom, Settleddust die zich langzaam een weg door de menigte aan het banen was. “Hey! Oom Settledust!” Riep ze vrolijk en nogal luid naar hem toe, voor ze zich een weg naar hem toe baande.

tag:settled ofc

Oh, gatherings waren altijd leuk. De woorden van Blazestar over wat wel of niet gezegd mocht worden boeide hem eerlijk gezegd niet erg veel, maar toch knikte hij braaf. Hm, ja hoor, hij was een heel nette warrior natuurlijk. Met een verwachtingsvolle blik in zijn ogen liep hij toen met zijn clangenoten mee naar de open plek bij fourtrees. Oh, hij kon niet wachten om iets spannends mee te maken. Hij ging op zoek naar iemand van ongeveer zijn leeftijd, die er sociaal uitzag. Want wat voor hun clanleiders feitjes over de clan uitwisselen was, was voor hem de perfecte gelegenheid om nieuwe vrienden te maken.
- Open

Met een bonzend hart had ze Eveningstar vergezeld in hun tocht naar Fourtrees, bloednerveus voor haar eerste gathering als deputy. Eerste indrukken waren belangrijk, al helemaal in haar positie. Wat ze zei maakte nog niet eens zoveel uit, maar haar houding moest ijzersterk en onbreekbaar zijn. Ze mocht niks te kennen geven over wat Stagtine en BloodClan hen hadden aangedaan, in ieder geval niks wat Eveningstar niet zou gaan vertellen. Wat onhandig voegde ze zich bij Settleddust en een poes die ze vaag herkende, maar niet bij naam kon noemen. Hm, Wolfstar zal dan wel gesneuveld zijn. Tragisch. Na Settleddust openhartig te hebben begroet wende ze zich tot de grijze poes. "Ik ben Spottedrain, de nieuwe deputy." Begroete ze de WindClanner beleefd, zoals het hoorde, maar met een vleugje speelsheid. "En jij bent?" Al snel kwam RiverClan ook tevoorschijn, met een magere Crystalstar aan kop. Haar hart maakte een sprongetje. Hoe zou het nu met haar gaan? Ze zag er niet al te best uit.. Voor ze de poes kon begroeten was ze al de rots op gesprongen. Voor eventjes liet Spottedrain een subtiele, teleurgestelde blik zien, waarna ze zich snel herstelde. Niemand hoefde te weten dat de twee eerder al hadden gesproken.

Tag: Settleddust kort & Ashenpatch

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Cottonflower had het sadistische plezier om Crystalstar niet in haar beste staat te zien. Hmpf, served her right. Cottonflower daarentegen had haar uiterste best gedaan om er vannacht piekfijn uit te zien. Haar vacht glom, maar in haar ogen woekerde nog altijd een dodelijke storm. Het was een schild, een façade, natuurlijk. Eigenlijk had ze niet mee gewild, ze wilde niet toekijken hoe Carrioncough zelfvoldaan op haar moeders plek zat. Maar hoe graag ze voor de makkelijke, kleinzielige optie wilde gaan, was haar nieuwsgierigheid nog altijd groot. Naar de andere clans, naar wie met wie sprak. Vroeger had ze zich over niets anders druk hoeven maken, willen maken, dan ordinaire roddels. Haar leider maakte nog een opmerking over vrede en vrienden, de gebruikelijke vocabulaire, om vervolgens als laatste clan de vlakte op te lopen. Cottonflower stuitte al snel op een Windclan vreemdeling. Hij leek wat ouder dan haar, maar hij kon onmogelijk veel ouder zijn. Die Windclanners waren al snel ukjes, misschien hield dat ze jeugdig. Ze knipperde een keer langzaam. Oké, gameface. Haar mondhoeken kropen omhoog en ze kantelde haar een kopje bedachtzaam. ‘Ik denk niet dat ik jou eerder heb gesproken,’ miauwde ze zoetjes.

Tag: Hawkchase</sub>

Heel eerlijk was ze een beetje sceptisch over de situatie. Silverwish was niet bang om op te komen voor de kater naast haar, maar toch voelde het ergens best snel om hem mee naar de Gathering te nemen. Natuurlijk vond ze het ook juist fijn dat hij mee deed met de normale gang van zaken, en dat hij op die manier steeds meer geaccepteerd werd in ThunderClan. Maar de Gathering was toch wel even een stap, gelijk met de rest van de Clans erbij. De jonge poes haalde even diep adem. Ze zouden in ieder geval wel samen blijven, dat nam ze zich voor. Het was geen goed idee om hem los te laten in de menigte, en van wat ze meegekregen had zat de kater daar zelf ook niet op te wachten. Silverwish keek even opzij, hem een glimlachje schenkend. Ze zouden hunzelf gewoon gedeisd houden, en dan kwam het allemaal wel goed. Inmiddels had hij al een sterke ThunderClan geur ook.

Tag: Rascal

Haar pootjes tintelden van opwinding. Iedere gathering werd ze er weer aan herinnert hoeveel katten er wel niet in het woud leefden. De normale stille fourtrees bruiste nu van leven, en vachten van allerlei kleuren en lengtes flitsten in het licht van de heldere maan. Nog voordat ze zich bij de groep voegde was ze al op zoek naar bekende gezichten. Tidepaw, Dimpaw, zouden ze hier zijn? Misschien zelfs Winterpaw, die ze ooit had ontmoet? Haar enthousiasme maakte plaats voor licht ongemak terwijl de menigte haar opslokte. "Sorry!" murmelde ze vlugjes tegen meerdere vreemdelingen tegen wie ze per ongelijk aanbotste in voorbijgaan. Waar waren ze? Was er dan niemand die ze kende? Zou ze echt helemaal alleen zijn bij de gathering? Paniekerig keek ze om haar heen, en zag dat ver weg was afgedreven van de groep riverclanners, zelfs de bekende vacht van haar broer kon ze niet meer zien. Waar was iedereen? Haar pootjes begonnen licht te trillen, totdat ze tot haar grote opluchting een bekende vond - Settleddust. Opluchting was van haar gezicht af te lezen terwijl ze op hem afstapte. Ze had haar mond al geopend om te vertellen hoe blij ze was hem te hebben gevonden tussen alle vreemdelingen toen een mede-apprentice haar voor was. Met een mond vol tanden keek ze naar Specklepaw. "Jullie zijn familie?" vroeg ze met afkeur in haar stem, en begreep de jaloezie die ze voelde prikken niet helemaal.

Tag: Settleddust en Specklepaw

De brede glimlach kon hij - en wilde hij - niet van zijn gezicht af halen. Hij vond het zo spannend om weer naar de Gathering te mogen!! Maar leuk spannend, natuurlijk. Al die katten, iedereen die hij weer zag, nieuw kon ontmoeten. Het was helemaal geweldig voor de jonge kater. Vandaar dat hij ook zijn zusje al snel had verlaten, zonder dat hij doorhad dat ze het eigenlijk allemaal wel een beetje spannend vond. Sorry Amber. Met grote ogen keek de Apprentice rond, begroette zo nu en dan een mede-Apprentice of Warrior uit andere Clans, maar stopte verder niet voor een praatje. Zijn blik ging uiteindelijk richting de rots, waar hij de leaders en hun Deputys zag. Wacht, een bekende! Alsof hij zichzelf in het water zag, maar dan zonder staart. Bracken hoopte dat hij zijn staart voor áltijd zou behouden. Snel trippelde het katertje op de bekende af, en keek verrast op bij het zien van de boel Apprentices om hem heen. Hey, daar was zijn zus ook! Tidepaw herkende hij ook, wat leuk!! Zijn oortjes trokken even kort bij haar opmerking. Bracken vond het allemaal niet zo bijzonder eigenlijk, eerder interessant. 'Jullie zijn familie??' herhaalde hij de vraag van Amberpaw, alleen dan geïnteresseerd, op een goede toon.

Tag: Settled, Amber, Speckle, Tide

<sub>In stilte volgde ze de rest van de clan. Terwijl iedereen misschien dacht dat ze nu alle clans achter haar had gelaten had ze het tegenovergestelde gedaan. De poes was terug gegaan naar de clan waar ze geboren was. Om nou te zeggen dat ze erg veel zin had in deze gathering wist ze niet zeker. Het liefste had ze in de kleinste beetjes zon blijven liggen tussen de regenbuien door, maar nee. In plaats daarvan was het één en al drukte geweest om ervoor te zorgen dat iedereen klaar was voor de gathering.

Met nieuwe littekens die haar slanke lichaam sierde kneep ze haar ogen samen opzoek naar de riverclan deputy. Echter vielen haar ogen in plaats daarvan op de deputy van thunderclan en met een simpel knikje begroette ze haar vanaf haar plaats. In stilte keek ze toe hoe iedereen een plekje probeerde te vinden en hoopte ze dat er deze keer niks ernstigs zou gebeuren.

tag: open</sub>

Ze had haar oom nog maar net bereikt of er stond al weer een ander bij. Eentje die nogal afkeurend vroeg of ze familie waren. Specklepaw keek haar lichtelijk geirriteerd aan. “Is daar wat mis mee dan?” Besloot ze terug te kaatsen. Misschien was andere apprentices uitdagen op een gathering niet het slimste plan, maar ze ging ook niet zomaar over zich heen laten lopen. Echter had het opduiken van de andere apprentice een ongewenst effect, want ineens kwam er nog een bij. De calico rolde met haar ogen. Moesten die irritante kinderen er nou bij komen, ze wilde gewoon met haar oom praten. Ze had misschien zelfs haar excuses willen aanbieden voor de vorrige keer, maar dat idee was nu als sneeuw voor de zon verdwenen. Ze ging het niet voor een groep andere apprentices doen die dan weer hun neus er in zouden steken. Als laatste kwam dan ook Tidepaw er nog eens bij, en die negeerde haar compleet. Nou okay dan, haar probleem. Specklepaw hield haar kop hoog. Nee, haar negeren maar wel over haar praten, die was lekker. “Ja ik ben zijn nichtje en ik kan voor mezelf praten,” reageerde ze met een blik op Tidepaw nadat Settleddust inderdaad had bevestigd dat ze familie waren. Ze richte haar amberen blik op alle drie de oudere apprentices. Ze mocht misschien kleiner en jonger zijn, maar dat betekende niet dat ze zich liet intimideren door ze, ook al bleken ze allemaal elkaar te kennen.


Tag: Settleddust, Amberpaw, Brackenpaw and Tidepaw

Hoe dichterbij ze kwamen, hoe liever hij op zijn hielen wilde omkeren. Maar hij zou er ooit aan moeten geloven dat hij dit soort dingen zou moeten doen. En hoe kon hij weigeren als zijn zus hem had aangeboden mee te gaan? Het zou onbeleefd zijn om te weigeren. Toch kreeg hij last van koude voeten en probeerde zich klein te maken, wat lastig ging aangezien hij boven Silverwish uit torende, met wie hij naar de gathering liep. Eenmaal aangekomen keek hij zijn ogen uit. Er waren zoveel katten. Zoveel waarvan hij geen idee had wiens de namen waren. Katten met belangrijke functies, waar hij niet eens van zou weten hoe ze eruit zagen. Toch wilde hij niet eruit zien alsof hij een klein kind was. Hij toonde zichzelf zo ontspannen als hij kon, probeerde de spanning in zijn kaak los te laten en een neutrale blik op zijn gezicht te toveren. Zijn blik kruiste regelmatig die van Silverwish, waarna hij weer keek naar de menigte. Katten in iedere vorm en kleur, jong en oud. Enkele leiders maakten hun weg al op de rots en gesprekken barsten los. Hij was maar één van de tientallen op dit moment, dat was zijn enige voordeel. Zijn blik ging weer naar Silverwish. ‘Voel je niet verplicht om mijn chaperone te zijn. Als je plezier wil hebben daar, ik red me wel.’ Misschien had Silverwish wel allemaal bekenden waar ze graag mee wilde spreken.

Tag: Silverwish

Hawkchase & Cottonflower
Hm. Tot zover iemand van zijn eigen leeftijd. Er kwam een Riverclanner op hem afgelopen, duidelijk een stukkie jonger dan hemzelf. Maar goed, hij was de slechtste niet en had sinds kort geleerd hoe je met apprentices om moest gaan, dus hij bedacht zichzelf dat hij dat met deze ook wel zou kunnen. Al was ze misschien geen apprentice meer? Dat was dan nog een beetje moeilijk in te schatten voor arme Hawk. Hij knipperde een paar keer verbaasd door de zoete toon die ze tegen hem gebruikte. Oké..? Had ze misschien gewoon een babyface en was ze stiekem toch even oud als hem? Geen idee, in ieder geval zou hij het safe spelen. Hij gunde haar een warme glimlach waarna hij met zijn kop schudde. "Hmm, nee, ik geloof het ook niet," sprak hij vrolijk waarna hij zijn kop lichtjes boog naar haar ter begroeting. "De naam is Hawkchase," stelde hij zichzelf toen voor waarna hij haar nieuwsgierig aankeek. "En jij bent?" Haal hem uit de spanning; warrior of apprentice?

Dimpaw - Settled & Co
Eerlijk gezegd was ze niet heel erg in geweest om mee te gaan op de gathering, maar het hoorde nou eenmaal bij haar apprentice-zijnde om alles te ervaren wat een warrior ook ervaarde. Including gatherings. Helaas voor haar betekende dat socializen, iets waar ze nou niet bepaald lol uit haalde. Vandaar dat ze als een soort schim achter haar zus aanliep, in de hoop om zo een beetje aan te kunnen sluiten met whoever Tidepaw aan de haak sloeg. Want daar was haar zus toch echt een stuk beter in dan zij.. Ze hield zichzelf een beetje op de achtergrond toen Settleddust en Tide in gesprek raakte met de twee Riverclan apprentices, ongeveer even oud als zij. Brackenpaw en Amberpaw wist ze nu, nadat ze hen al meerdere keren bij de grenzen ontmoet had. Ze ging zelfs zover dat ze knikte naar Amberpaw, die bij hun vorige ontmoeting een beetje van slag geweest was toen Dimpaw wat afstand van haar genomen had. Deed ze het zo goed? Was ze zo vriendelijk, maar niet té vriendelijk? Automatisch gleed haar blik kort even naar Settleddust, alsof ze zijn goedkeuring zocht. Toen ze het zelf doorhad, wendde ze haar blik heel gauw weer af. Wat een dom ding om te doen, zeg. Ze mocht hem niet eens graag. Haar oren spitsten op bij de woorden van het nichtje van Settleddust, die laatst door Tidepaw hun kamp binnen gebracht had. Een koele blik trok in haar ogen door, waarbij ze haast iets corrigerends had toen ze naar de jongere apprentice keek. "Praten, en problemen opzoeken," siste ze, haar stem koud. Ze zou de ander zeer zeker niet over haar zus heen laten lopen. Niet nadat dat al een keer eerder gebeurd was.