Tell 'm that it's human nature

De zon was aan het ondergaan, wat maakte dat iedereen zo'n mooie oranje gloed op hun vacht had. Cowchaser had goed gejaagd vandaag en was net terug van een patrol. Met een tevreden zuchtje kwam hij het camp weer binnen. Maar hij was niet moe genoeg om rechtstreeks zijn nest in te kruipen, nee hoor - of in ieder geval toch niet alleen. De grote kater keek rond en spotte Flowercrown, een knappe kattin een paar manen jonger dan hem. Zo had hij ze graag. Cowchaser zette zijn meest charmante glimlach op en liep bijna nonchalant haar richting op, waarna hij zich vlak naast haar neer zette - zo dicht dat hun vachten elkaar raakten. Nee, persoonlijke ruimte, daar had hij niet zo op.

+ Flowercrown eerst

_{De poes zat rustig haar borst schoon te likken van het water en het beetje waterplanten wat er nog in hing van haar rondje zwemmen in het water. Niet veel later kwam er echter een kater binnen die haar kant op kwam. "Je bent rood." Sprak ze zacht. Rood door de zon. Rood door de gloed die om hem heen hing. Zijn vacht raakte die van haar, maar haar 'personal space' bubbel was vrij klein. Het liefste zat ze bij iedereen in hun gezicht en kreeg ze non verbaal meestal niet door dat ze dat niet comfortabel vonden.}

Flowercrown was een beetje raar, maar eigenlijk vond Cowchaser dat wel leuk. Het maakte haar onvoorspelbaar, een beetje een uitdaging op een andere manier dan een poes die niets van zijn charme moest hebben. Ook nu zei ze weer iets schijnbaar willekeurig dat zij waarschijnlijk heel logisch vond. Cowchaser knikte zijn hoofdje scheef en glimlachte warm naar haar. "Oh? Hoezo?", vroeg hij, haar aansporend om meer te vertellen. In ieder geval leek ze het niet erg te vinden om heel dicht bij hem te zijn, dus dat was al een win in zijn boek.

_{"Energie, passie, de zonsondergang" de poes keerde haar kop naar de kat naast haar met een grote glimlach. Natuurlijk had ze hier en daar wat dingen gehoord over de kater, maar dat soort dingen veranderde haar mening over iemand niet. Als ze altijd maar zou luisteren naar het geroddel van iedereen, over iedereen, zou ze iedere minuut van mening veranderen over haar vrienden, kennissen, familie.}

Flowercrown antwoordde dat hij rood zag van energie, passie en de zonsondergang. Cowchaser snorde, geamuseerd en ook licht gevleid. "Wel, ik bevat ook veel energie en passie, schat.", antwoordde hij met lage stem. "En welke kleur heb jij?", vroeg hij daarna, benieuwd om meer van haar wereld te horen. Sommige poezen maakten het bijna té makkelijk, maar daar zou hij niet over klagen. Beter dan een klap in zijn gezicht, en met haar was het altijd fun.