Open | Ricin

Onderwerp: Open | Ricin do 16 dec 2021 - 1:41

Zijn lichaam was helende. Langzaam maar zeker, en verassend stabiel. Met de dag voelde hij meer controle en kracht terugkomen in de spieren die bijna vergaan waren. En zijn kop, die ondanks dit alles nog altijd hard barste van de pijn, begon op diens eigen tempo ook weer rust te ervaren. Boven al voelde hij dat hij steeds meer een grip kreeg op zichzelf, en dit was exact waar hij een behoefte aan had en wat hij nodig had. Want vanaf de afgelopen dagen was hij ook weer in staat om zijn normale postuur te tonen, een van waardigheid en respect. Een die hem onleesbaar maakte voor de buitenwereld. Voor nu hielt hij zich echter rustig, juist om deze controle te behouden. Waardoor hij nu ook in het kamp te vinden was, bezig met kleine klusjes, zoals het brengen van water naar de queens en elders. Een taak waar hij net klaar mee was, te zien aan het feit dat hij het mos uit zijn vacht aan het plukken was.

+ open

“I would like to be the air that inhabits you for a moment only. I would like to be that unnoticed and that necessary.”

Onderwerp: Re: Open | Ricin do 16 dec 2021 - 10:41

_{Met een nest wat vol lag met ditjes en datjes die ze overal en nergens gevonden had ontwaakte ze uit haar slaap. Elke keer als ze zich omdraaide leek ze de halve den wakker te maken met de steentjes, schelpjes en stukjes prachtig gekleurd glas die tegen elkaar tikte. Na flink uit te rekken verliet ze het kamp onderweg naar het territory.

De bruine poes kwam net terug van de rivier voor haar dagelijkse stenen en schelpen zoektocht toen ze bijna over een klangenoot struikelde. ”Hallo Arcticwolf! Prachtige dag is het niet?” Boven hun gleed een dik wolkenpak voor het kleine beetje zon wat ze hadden maar dat maakte haar humeur er niet slechter op. Voordat ze verder kon ratelen gleden haar gouden kijkers af naar zijn vacht waar ze misschien wel het mooiste ooit zag. ”Oh wat fantastisch-“ Met grote ogen keek ze naar de plukjes mos in zijn vacht. ”Dat ik daar zelf nooit op gekomen ben” zei ze eerder tegen haarzelf dan de kater. De glinsterende steentjes die ze bij de rivier had meegenomen legde ze even voor haar poten op de grond waarna ze een stuk mos pakte en dit tot kleine stukjes begon te scheuren om in haar vacht te stoppen. Hij was haar nieuwe fashion idool. Hij was de kater waar ze vanaf nu naar op zou kijken. Met zo’n stijl kon dat niet anders.}

flowercrown

Kiss me truly,
in the beautiful chaos of shooting stars