|
Steen 137 Actief
| |
| Onderwerp: Ik Ben Een Vliegtuig do 23 dec 2021 - 13:58 | |
| Behendig sloop ze op haar prooi af die rustig op zoek was naar eten. Haar blik was gefocust op een kleine magere duif. Nu het aantal prooi verminderde had ze erg geluk dat ze nog een mooie vogel gevonden had. Het aantal was nu al minder geworden, maar hoe kouder het werd hoe lager het aantal zakte. Hoeveel prooi zou hun holen in gaan of wegvliegen? Zou het kouder gaan worden of bleef de temperatuur zoals het nu was? Voorzichtig sloop ze op de grijze vogel af. Ze zat laag bij de grond, maar haar haren zaten er nog net boven. Terwijl ze gebalanceerd naar voren sloop lette ze goed op waar ze haar poten neerzette. Ze mocht immers geen lawaai maken. Maar toch klonk er een krakend geluid en Buzzardpaw wist zeker dat dat niet van haar kwam. Echter had ze geen tijd om er over na te denken wie of wat het geluid had gemaakt, want haar duif vloog op. Ze sprong snel naar voren met de nagels uit haar hulzen. De duif leek van richting te veranderen terwijl Buzzard net zo'n mooi plan had gemaakt. Haar nagels gingen langs de staart van het dier. Wanhopig probeerde ze een draai te maken, maar dat was onmogelijk, zo in een sprong. De duif vloog er vandoor terwijl zij zelf op haar zij in de sneeuw viel. Sneeuw kwam op haar vacht en meteen kreeg ze het enorm koud. Ze sprong snel op en keek chagrijnig om haar heen. Wie had haar jacht verpest en wie had deze mislukking bekeken? - Agatepaw |
|
| |
Mark toch 201 Actief She acts as if it was easy to let her go, but she never saw the claw marks I had left all over her skin.
| |
| |
| |
Steen 137 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Ik Ben Een Vliegtuig do 23 dec 2021 - 19:16 | |
| Haar ogen werden groot van verbazing toen een zwarte apprentice uit de sneeuw sprong en zo haar duif ving. En natuurlijk pakte die apprentice hem ook doodnormaal op alsof zij er niet bij stond. Was Buzzard hier de hele tijd opzoek naar geweest? Het was allemaal wel heel bijzonder hoor. Eerst klonk er geluid van sneeuw waardoor haar prooi schrok, dan springt er een apprentice uit de sneeuw en vangt hem alsof er niks is gebeurd. De gevlekte kattin bleef staan waar ze stond en keek haar mede apprentice minachtig aan. Wat een vuile rat! "Mooie vangst, Agatepaw, maar als jij eens wat stiller was geweest had ik hem kunnen vangen." bromde de drie kleurige poes. Ze was vandaag in een bijzonder goed humeur geweest, maar dat was nu helemaal weg. Eerst de kou en nu iemand die met haar prooi er vandoor ging. Ze ging rustig zitten en likte wat sneeuw van haar vacht af. "Maar ik ben in ieder geval nu niet de enige sneeuwkat." Ze richtte haar ambergele ogen op de vacht van Agatepaw. Ze was niet zwart meer. Nee, ze had hier en daar prachtige witte sneeuwspikkels in haar vacht. Hoelang zou ze daar gezeten hebben? |
|
| |
Mark toch 201 Actief She acts as if it was easy to let her go, but she never saw the claw marks I had left all over her skin.
| |
| |
| |
Steen 137 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Ik Ben Een Vliegtuig do 30 dec 2021 - 19:14 | |
| Zelf had ze een hekel aan sneeuw. Ze vond haarzelf al wit genoeg en haar vacht was veel te kort. De sneeuw drong er snel doorheen. Net zoals water. De gevlekte kattin joeg liever op het land. Ze was geen grote, gespierde poes. Maar ze was wel snel en zeker behendig. Alleen lukte het niet altijd. Zoals nu. 'Het enige wat je vandaag zou vangen is een hap sneeuw.' Buzzardpaw voelde woede opborrelen. Het was al erg genoeg dat haar prooi was gestolen. Haar beloningen. Elke beloning zorgde voor meer respect. En zij wilde meer. Meer dan wie dan ook! Haar mede apprentice schopte wat sneeuw in haar gezicht waardoor Buzzardpaw snel naar achter sprong. 'Deze duif was mij om te vangen. Ik heb uren op hem geloerd vanuit het sneeuw. En zelfs, hypothetisch, als ik er niet was geweest had je hem alsnog laten vliegen sukkeltje.' De ander pakte de duif en draaide haar om richting het kamp. Echter liet Buzzardpaw dit niet toe. Ze rende een stukje vooruit en sprong daarna voor de neus van Agatepaw. "Jij bent een sukkel om onder die sneeuw te gaan zitten. Wat als je onderkoeld raakte? En jij maakte geluid!" grauwde de gevlekte apprentice tegen de ander. Het was haar prooi! Zij kon er niks aan doen dat de ander zich zo belachelijk gedroeg, maar ze zou Agatepaw zeker niet makkelijk weg laten lopen. Buzzardpaw zou niet zwak zijn. Ze zou sowieso proberen haar prooi terug te krijgen. Of het lukte of niet, ze was nieuwsgierig of het de zwarte kattin lukte om het respect van Buzzard te verliezen. |
|
| |
Mark toch 201 Actief She acts as if it was easy to let her go, but she never saw the claw marks I had left all over her skin.
| |
| |
| |
Steen 137 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Ik Ben Een Vliegtuig di 4 jan 2022 - 12:42 | |
| Misschien was het beter om de ander naar het kamp te laten gaan. Dan kon haar mede apprentice pronken met een stuk prooi die ze de stuipen op het lijf had gejaagd. In plaats van te kibbelen kon Buzzard net zo goed opzoek gaan naar een nieuw stuk prooi. Want hoe groot was de kans dat zijzelf de duif het kamp in bracht en Agatepaw niet? Klein. Maar iets in haar schreeuwde om ruzie te maken. Dat ze de ander niet haar zin mocht geven. Agatepaw verdiende geen respect en eer. Nee, zij verdiende dat. Het was de ander zijn schuld dat ze de duif niet gevangen had. ''Oh ja? En heb je daar bewijs van Buzzardpaw? Een beetje kinderachtig vind je niet dat je als dertien moons oude apprentice iemand anders de schuld te geven van iets wat je kennelijk zelf gedaan hebt. Triest hoor.' Triest? Zeker niet! De zwarte kattin had geluid gemaakt. De zwarte kattin was de gene die aan het uitdagen was. Hoezo was zij niet triets? Oh ja. Zij vind haarzelf natuurlijk de beste van de hele wereld. Buzzardpaw keek de ander woedend aan. "En het is niet triest dat je expres geluid maakt zodat jij de prooi kan vangen en in het kamp kan pronken? Het is triest dat je daarvoor iemands vangst in de weg zit." De gevlekte apprentice keek niet naar de duif, alleen naar de zwarte apprentice voor haar. 'Mijn tactiek was goed. Je bent gewoon jaloers. Als je een echte Riverclanner was dan heb je het niet zomaar koud van een beetje sneeuw. We vissen én zwemmen zelfs in Leafbare om bij het kamp te komen, of was je dat soms vergeten sukkeltje?' Buzzardpaw snoof minachtig. "Volgens mij ben jij vergeten dat het grootste gedeelte is bedekt met ijs en ten tweede heb ik nou eenmaal een andere vacht dan de meesten." De rivier was bijna helemaal bedekt met ijs. Soms kon je nog een plekje vinden om vis te vangen, maar die kans was klein. Dus er viel weinig te zwemmen tijdens leafbare. Vooral tijdens deze leafbare. 'Of ben soms ook een mietje en gebruik je net als de andere non-Riverclanners de stenen om binnen te komen?' Oh, nu ga je te ver Agatepaw! De gevlekte kattin hief haar poot op en probeerde de ander, met de nagels netjes in de hulzen, een klap op haar wang te geven. "Wat een respect heb jij voor je Clangenoten zeg," spuugde ze. |
|
| |
Mark toch 201 Actief She acts as if it was easy to let her go, but she never saw the claw marks I had left all over her skin.
| |
| |
| |
Steen 137 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Ik Ben Een Vliegtuig wo 5 jan 2022 - 15:10 | |
| En natuurlijk kon ze verwachten dat de ander weer door zou gaan. Gemene dingen zou zeggen. Dingen die de ander beter niet kon zeggen. 'Luister irritant kind. Ik heb die duif eerlijk gevangen. Je kan je vinger blijven wijzen en iemand anders de schuld te geven door jouw eigen lack of jachtskills maar dat veranderd niks aan de waarheid. Je bent nog steeds apprentice ondanks je allang warrior had kunnen zijn. Dat zegt allang genoeg over wie hier nou de trietseling is. Kom maar eerst met bewijs dat ik geluid had gemaakt, dan praten we wel veder.' Weer een leugenaar in de Clan. Haar mede apprentice wist donders goed dat ze had bewogen in de sneeuw. Ze wist donders goed dat dat de duif had laten schrikken. Maar hey, blijkbaar denken sommige dat ze prima als leugenaar kunnen leven. Maar één ding was zeker: Buzzard zou deze zwarte kattin nooit meer vertrouwen. Dat verdiende de ander niet. Niet naar alles wat ze had gezegd. "Ik kan er niks aan doen dat mijn vorige mentor te lui was om mij te trainen!" siste de gevlekte kattin. Hillrunner was prima ondanks de eerste indruk voor elkaar niet geweldig was geweest, maar haar allereerste mentor was een en al teleurstelling. Wat was de reden? Ze had geen idee. Of... Was het omdat ze halfbloed was? Het kon allemaal, maar dat boeide haar niets meer. Ze vermeed hem dus wat boeide het. 'Elke échte Riverclanner heeft een speciale vacht met olie die ons warm houdt. Dat jouw vacht anders is dan de onze zegt waarschijnlijk genoeg over je moeders loyaliteit. Halfbloedje.' En dit was iets wat Agatepaw beter niet had kunnen zeggen. Niet dat de gevlekte apprentice hier veel op kon doen, maar het maakte haar woedend. Heel erg woedend. Dit was dan ook waarom ze extra hard wilde meppen. Echter stapte haar mede apprentice naar achteren waardoor ze miste. Maar daar bleef het niet bij. Agatepaw schoot op haar af terwijl de woorden Buzzard pijn deden: 'Jij verdiend geen respect'. Buzzard's haren gingen recht overeind staan. Slangenhart! De kattin sprong behendig opzij en keek de ander woedend aan. "Alsof jij dat doet." snoof ze minachtig naar de ander. "Neem die duif maar en geniet van de aandacht die je niet verdient. Ik heb wel iets beters te doen," Ze was kwaad. Enorm kwaad. Zonder af te wachten of de ander gelijk ging weglopen met de duif draaide ze zich om en sprintte weg. Weg van de zwarte apprentice. Weg van de oneerlijkheid. - Buzzard topic uit |
|
| |
Mark toch 201 Actief She acts as if it was easy to let her go, but she never saw the claw marks I had left all over her skin.
| |
| |
| |
|