No Difference

Onderwerp: No Difference do 6 jan 2022 - 17:36

Storkpaw It's all good girl

De slanke poes kwam niet vaak op deze zogenaamde heilige plek van vrede. Met geen enkele reden om er te zijn ontweek ze het liever, want waarvoor zou ze er willen rondhangen. Vandaag was een soort van uitzondering, ze stond er nog niet midden op de plek maar wel een stuk dichterbij dan normaal. Ze kon vanaf bovenaf wat door de bomen en begroeïng heen kijken. Het was leeg, geen katten die even ontsnapte van hun eigen clan en misschien hoopte op een ontmoeting. Doordat de boel nu behoorlijk kaal was kon ze dat gemakkelijk overzien, maar het was voor haar nog geen reden om er naar toe te lopen. Storkpaw bleef zitten waar ze zich bevestigd had voor dat moment. Nadenkend met haar rug naar het Windclan gebied toe. Het voelde alsof elke dag een beproeving was voor haar, eentje die steeds zwaarder leek te worden. Haar twijfels werden bevestigd en even vlug weer in het donkere gegooid. Ze vond antwoorden op de verkeerde vragen, antwoorden die niemand wou weten. Storkpaw verzweeg ze voor de anderen, zodat het geheimen werden om elke dag mee te dragen. En soms wou ze het allemaal achter kunnen laten, maar was ze dan niet hetzelfde als zij waar ze haar kop voor weg draaide? Een beweging beneden trok haar aandacht, ze duwde haar peinzingen aan de kant en richtte haar aandacht erop. Een grijze kat was net te zien, komend van Thunderclan's kant. Misschien Remnantwolf? De calico stond op en voordat ze het zelf echt doorhad was ze al naar beneden aan het lopen. Ze bewoog zich tussen de struiken en stammen om op de open plek te komen. Ja, het was Remantwolf. Niet meer Remnantpaw, dat wist ze sinds de Gathering. ''Hey''begroette ze de andere, haar stem klonk wat voorzichtig. Hopelijk had ze nog een vriend in de andere Medicine Cat, of wat de beste naam voor hun relatie dan ook mocht zijn.

-Eerste post voor Remnantwolf
Prompt 91:(Thunderclan)

Elfje

no limit reached:

Onderwerp: Re: No Difference do 6 jan 2022 - 22:49

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf had zich naar de Fourtrees begeven. Dat was iets dat ze vaak deed. Misschien omdat het minder ver van het kamp af was en het haar toch het gevoel gaf dat ze niet alleen was. Dat ze de sterren in de buurt had. Dat ze er zouden zijn voor haar. Dat waren ze ook, elke nacht voelde ze weer de rust op zich neer dalen en dacht ze weer aan Chivysniff. De prachtige Riverclanner die geen problemen met haar leek te hebben. Die zilvergrijze vacht had ze misschien nog maar een enkele keer mogen ontmoeten maar ze was daar, ze was er. Het duurde niet lang voordat ze een calico net zoals haar de open plek op zag stappen. Storkpaw. De kattin die rond dezelfde tijd als haar ook Medicine Cat Apprentice was geworden. 'Hey,' begroette de Windclanner haar voorzichtig waardoor een warm gesnor uit de borstkas van Remnantwolf omhoog hees. 'Storkpaw! Goed om je te zien! Hoe is het met jullie?' Ze had misschien geen liefdevolle mentor gehad maar juist dat zorgde ervoor dat ze graag iemand vriendelijker begroette. Een Medicine Cat hoorde misschien ook het goede in anderen te zien. Voorzichtig naderde ze de iets oudere kattin voordat ze haar neusje tegen diens schouder drukte in begroeting. 'Nog geen enge ziekten zoals groenhoest hoop ik?' Mauwde ze zachtjes. Immers wist ze dat dit soort ziekten er altijd kwamen rond deze tijd. Of vaak, niet altijd. Soms sloeg het een seizoen of wat over. Het zou fijn zijn als ze er geen last van kregen.

❅

Prompt 91 - heb een topic met een kat uit iedere clan [Windclan]

Onderwerp: Re: No Difference wo 19 jan 2022 - 19:24

Storkpaw It's all good girl

Haar vermoeden was juist, de jonge poes van Thunderclan stond inderdaad daar. Storkpaw begroette haar, al was het niet heel happy van haar kant. Niet vanwege Remnantwolf, zij was nog oké. Ze had gewoon niet de energie om vrolijk te doen momenteel. De grijze Thunderclanner leek blij te zijn om haar weer te zien, ze hoorde het gespin en kreeg een enthousiaste begroeting terug. Een lichte blos kroop op haar wangen, al dan niet zichtbaar door haar vacht, toen Remnantwolf haar neusje tegen Storkpaw's schouder drukte. Zelf was ze eigenlijk niet zo van lichamelijke aanraking, ze vond het niet erg maar uit zichzelf deed ze het eigenlijk maar weinig. Remnantwolf vroeg door terwijl Storkpaw nog nadacht over haar eerste vraag. ''Euh, nee. We hebben geen problemen meer gehad''vertelde ze de andere. Het laatste was Blazestar's eerste verloren leven en zijn manke poot die hij er al aan overgehouden had, maar Remnantwolf had dat misschien al opgemerkt tijdens de laatste Gathering. Ze gingen Leafbare nog zonder ernstige ziektes door. Daarnaast, ze kon niet echt aan Remnantwolf vertellen als het echt slecht ging tenzij ze hulp nodig zouden hebben. Niet dat ze de steengrijze Medicine Cat niet vertrouwde, maar als ze misschien iets zou vertellen waar Eveningstar gebruik van wou maken. ''Is alles oké met jou?''informeerde ze, al had ze nog niet laten vallen hoe het met haar persoonlijk ging. Enkel over de clan.

Elfje

no limit reached:

Onderwerp: Re: No Difference za 5 feb 2022 - 22:46

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf was een stuk uitbundiger in haar warme begroeting dan Storkpaw. Misschien omdat ze zich veel eenzamer voelde dan de ander sinds ze geen kat naast zich had staan zoals Falconstrike. De kater had een groots hart en haar al eens uit de branding geholpen. Hij had haar iets geleerd dat haar een betere Medicine Cat zou maken, iets dat haar de kans gaf om echt haarzelf te zijn en op te bloeien als een ware Medicine Cat die voor een reden de goedkeur van Starclan had gekregen. Starclan vertrouwde haar en zij vertrouwde op hen. Als zij ervan overtuigd waren dat Remnantwolf haar Clan de juiste kant op zou begeleiden dan zou ze dat ook doen. Zo simpel was haar vertrouwen in haar voorouders, misschien moest ze niet alles zo ingewikkeld maken. 'Euh, nee. We hebben geen problemen meer gehad' Remnantwolf knikte tevreden en opgelucht. Het was altijd fijn als de andere Clans geen grote problemen hadden. Zeker omdat ze zelf ook genoeg ernstige wonden had gezien en deze best wel veel littekens op de ziel aan konden brengen. 'Is alles oké met jou?' Informeerde de oudere kattin. 'Ja,' Het was beter, zelfs al had ze nog mentaal ontwikkelingen te ondergaan. Het was beter, beter dan toen ze nog meer onzeker was geweest. Nu was haar focus geheel op haar taak en de warmte die ze voelde voor haar Clangenoten. Zelfs al miste ze de liefde die ze zo graag wilde delen. Misschien, ooit. Ooit dat iemand haar als echte vriend zou nemen. Tot die dag zou ze zonder twijfel het beste doen dat ze kon.

❅

Onderwerp: Re: No Difference ma 14 feb 2022 - 20:26

Storkpaw It's all good girl

De grijze poes beantwoorde met een simpele 'ja' haar vraag, liet er verder geen andere woorden over vallen die niet nodig waren. Storkpaw knikte kort, zelf ook niet meer meer woorden er aan vuil makend. Ze waren beide oké en beide wisten niet van eventuele problemen die de andere verborgen kon houden, zo sterk was hun relatie nou eenmaal niet. ''Ik hoop dat Leafbare geen eeuwigheid meer duurt'''merkte Storkpaw op, eigenlijk niet veel beters wetend. Wanneer je geen gespreksonderwerp meer had sprak je over het weer.

Elfje

no limit reached:

Onderwerp: Re: No Difference ma 21 feb 2022 - 14:35

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf keek de iets oudere kattin aan. Het was nog steeds apart, vreemd dat ze eerder tot Medicine Cat was benoemd. Ze had geen andere keuze gehad en was tevreden met haar pad, ze wilde haar hele leven wijden aan de Clan als Medicine Cat. Als kattin waar later haar Apprentice naar op kon kijken zelfs al was ze stiekem onzeker. Bang dat ze niet het juiste kon geven aan een jonge kat afgezien van de vele verhalen die ze aan de kittens probeerde te vertellen. Ze wilde geen enge Medicine Cat zijn. Alles behalve dat. 'Ik hoop dat Leafbare geen eeuwigheid meer duurt' Merkte de ander op waardoor Remnantwolf knikte. 'Ik vind het tot nu toe ook de engste tijd als Medicine Cat.' Aan de andere kant was het ook het enigste moment als Medicine Cat. Op 10 Moons was ze het geworden en dat was nu net iets minder dan een Moon geleden. Ze haalde diep adem, het was goed dat ze er was, dat ze veilig was en dat Storkpaw geen hekel aan haar had. Ze had de warmte nodig, het gevoel dat wat ze deed goed was. Goed en slecht, de wereld was niet zwart en wit zoals ze altijd had geloofd. Er waren vele tinten grijs die ze nog moest leren kennen en hopen dat Eveningstar het geduld kon opbrengen terwijl zij zich verder ontwikkelde.

❅