I can face anything

De koude wind en de sneeuw waren zeker niet haar favoriet. Ondanks dat ze een dikke vacht had die ze op kon zetten tegen de kou, zorgde het er ook voor dat allerlei sneeuw erin bleef hangen. Ze was hier maar om een reden en zodra ze het gevonden had zou ze terug gaan. Ze hoopte Bloodhound te vinden, maar had geen idee waar te beginnen. Misschien was een healer toch makkelijker om te vinden. Om haar vader tevreden te stellen. In ieder geval had ze nu niet veel meer keus dan doorploeteren en hopen dat ze snel iemand zou tegenkomen die haar verder kon helpen of haar op zijn minst informatie zou kunnen geven.

[Flutterpaw]

Ze wist dat er een kans was dat ze meer oud shadowclan hier tegen zou komen dan Bloodhound. Zeker na alle katten die haar vader had verbannen. Het zou haar niks verbazen als een deel hier naartoe gegaan zou zijn. Naar de bergen waar het vrediger had moeten zijn, maar na het verhaal van Wren gehoord te hebben wist ze het zo net nog niet. Toch hoorde ze een bekende stem en ze draaide haar kop in de richting van de jongere kater. Een die ze voor het laatst gezien had toen hij het kamp uit verbannen werd door haar vader. Na een windclanner hem terug had gebracht. Hij was te lang weggeweest, dat klopte, maar het was nog steeds niet duidelijk wat er allemaal gebeurd was en waarom hij weg was gebleven. ”Flutterpaw,” Sprak ze dan ook. ”Lang niet gezien.” De kater was ondertussen volwassen, zo anders dan wat hij geweest was. ”Gaat het goed?” Na alles wat er gebeurd was, hoopte ze dat hij hier toch een plek voor hemzelf gevonden had.

Natuurlijk had hij geen shadowclanner hier terug verwacht. Niet nadat ze hier weer weg waren gegaan na de tribe geholpen te hebben als het goed is. Het was namelijk niet echt duidelijk geweest of ze succesvol waren geweest. Misschien had ze als shadowclanner wel niet het recht om hem te vragen hoe het ging. Maar hij gaf antwoord, ook al was het geen wonder dat hij vervolgens vroeg waarom ze hier was en of ze misschien zelfs verbannen was. Ze wist dat ze een gezicht trok zodra hij begon over haar vader. ”Niet verbannen nee, hij heeft wat nodig van hier.” Dat was de simpele waarheid, ook al was het veel gecompliceerder dan dat ze het deed voordoen. ”Alleen waarom hij me daarvoor helemaal hierheen moest sturen weet ik ook niet goed.” Er zou toch een simpelere oplossing geweest moeten zijn dan dit?