Huh?

Dit was een inschattingsfout geweest, hij kwam hier immers echt bijna nooit. Maar Hawk had niet verwacht dat het veld wat vaak best wel wat vogels lokte leeg zou staan. Nu was hij hier, en was hij er voor niks. Hij jaagde altijd liever op konijnen, de chase vond hij heerlijk, zoals zijn naam al suggesteerde. Maar konijnen zaten in de winter lekker in hun holletjes, dus had hij zich voor het eerst deze winter over zijn jachtsvoorkeur heen gezet en was hij naar het maïsveld gegaan. Alleen was er dus een grote lack of maïs, wat betekende dat er ook een grote lack of vogels was. Hij wilde zich net omdraaien toen er een kraai niet heel ver van hem vandaan landde. Hawk trok met zijn oor. Kraaien waren nou niet bepaald makkelijk om te vangen. Dat maakte het misschien dan wel weer wat leuker, een uitdaging of zoiets. Hij zou er een spelletje van maken voor zichzelf. Heel voorzichtig sloop hij dichterbij, zijn lichaam laag aan de grond. Dat was hij op zich wel gewend, maar hij moest nu een stuk dichterbij komen dan dat hij dat bij een konijn zou doen. De kraai keek toen plots zijn kant op, ook al maakte Hawk geen geluid en stond hij goed in de wind. Ze maakten even heel ongemakkelijk oogcontact, waarbij Hawk de domme beslissing nam om toch te gaan sprinten. De vogel vloog weg en hij bleef achter met lege handen. Hij zuchtte diep. Rotvogels.
- Sorrelnose 1st

Ze wilde niet met lege poten naar het kamp terugkomen, ook al was het zo goed als onmogelijk om tegenwoordig elke dag wat te vangen. Het betekende niet dat ze niet de hele dag zou besteden om iets te vangen en pas als het echt donker was, terug naar het kamp te gaan als ze nog niks had. Ze had nog niet veel succes gehad en met een beetje hoop was ze dan ook richting het maize field gegaan. Ze wist dat er geen maïs meer te vinden zou zijn, maar met een beetje geluk dacht wat prooi wel dat ze er nog wat konden vinden en dan zouden ze mooi duidelijk zichtbaar zijn nu in het veld. Wat ze alleen niet had verwacht was dat ze een van haar clangenoten zou zien falen om een kraai te vangen, misschien wel de enige prooi die hier vandaag zou zijn. Ze kon een lichte irritatie niet helpen die bij haar opwelde, maar was ze echt een om te bekritiseren wanneer ze zelf nog niks gevangen had? ”Hawkchase,” Begon ze dan ook en liet haar blik kort gaan naar waar de kraai verdwenen was. ”Nog niet zoveel geluk gehad met de jacht?” Zelf had ze dat ook niet.

Een sippe uitdrukking stond op zijn snuit toen hij zijn naam hoorde. Gods, had iemand hem ook nog gezien. Een beetje betrapt draaide hij zich om, waarbij hij Sorrelnose aankeek. Die vroeg naar zijn geluk met de jacht en met platte oren schudde hij zijn kop. "Ik weet niet wat het is, maar vogels zijn echt niet mijn soort prooi," gaf hij eerlijk toe waarna hij schaapachtig glimlachte. "Maar goed dat ik in Windclan geboren ben, want als ik geen konijnen achterna kon zitten, zou mijn hele talent voor niets zijn."