Alone with you

Onderwerp: Alone with you di 5 apr 2022 - 18:41

De manen waren zowel snel als traag gegaan voor de grote, pluizige kater. Hij had langzaam maar zeker een thuis moeten vinden binnen de Elite... en er werd echt goed voor hem gezorgd, echt waar. Hij had een eigen huisje bij de Nursery, waar hij een kleine den had met al zijn spulletjes en kruiden. En hij kon nog steeds helpen met de kinderen. Maar toch... het was niet zoals dat het altijd was geweest thuis. Hij kwam niet veel in contact met de andere Elites en hij mocht ze ook niet bepaald helpen als ze ziek waren of gewond. Al met al zorgde dit ervoor dat de zachtaardige kater enorm eenzaam was geworden. Zelfs nu hij voor kleine koters kon zorgen... het was toch eenzaam. En wat kon hij anders doen in deze eenzaamheid dan zijn enige vriend opzoeken die hij had? Naast zijn zoon natuurlijk... De leader. Goed, nu noemde ze dat hier anders, maar hij deed zijn best! Hij vond het wennen aan al die gekke namen nog steeds... nou, gek. Misschien was het ook daarom dat hij nog steeds Acefray heette. Hoe kon hij iemand anders zijn dan dat? Te veel gedachtes die speelde in zijn normaal lege kopje, en onzeker kwam hij via de trap omhoog naar het kamertje. Allemaal zo... anders, dan dat het was geweest in het moeras. De tegels onder zijn grote poten wenden nooit. Of kwam dat alleen omdat hij nu sip was? "Orchis...?" Vroeg hij ongemakkelijk, onzeker. En toch met een stem vol warme vaderlijke vriendelijkheid, iets wat nooit uit hem te krijgen was. "Kunnen we even praten misschien?" Hij had niet veel andere, maar hij wist dat Orchis wel om hem gaf.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Onderwerp: Re: Alone with you do 7 apr 2022 - 13:17

Orchis lag op zijn stoffige bank toen iemand zijn kamer inliep. Zijn lichaam was weg gekeerd van de ingang, opgekruld rondom een andere vorm. Het was koud binnen, de omslag van het weer was naar binnen gekropen. De ramen waar hij vaak dag en nacht door heen keek waren beslagen van de kou en de hitte van zijn adem. Hij was al een dag niet buiten zijn kamer geweest. Onbewogen op zijn slaapplaats. Iemand had zijn aandacht extra hard nodig gehad. Hij liet hem niet uit zijn kop. Zijn geur rook te goed. De geur die steeds minder en minder werd. Hij kon hem nu nog reiken, als hij zijn tong over de bolvorm heen liet glijden. Het rook zo goed. Hij wou dat hij het kon kopen in een flesje en het elke dag op zijn hals kon spuiten. Nu de geur van hen beide werden vermengd met de verse lucht van een ander.. trok er een zenuw verkeerd in zijn brein. Orchis trok zijn kop omhoog bij zijn stem, zijn kop die net nog verborgen lag. Zijn ogen schoten uitpuilend uit zijn oogkassen naar de binnendringer. De grijze tom had geen goeie timing uitgekozen. Er lag wat schuim op zijn mondhoeken bedekt. ''Wat?'' Sneed hij met zijn ruwe, hoge stem. Hij had de woorden van Acefray niet geregistreerd, enkel zijn stem die de ruimte had gevuld, noch had hij het door dat het Acefray was. Een kat waar hij normaliteit een iets mildere houding bij had. Zover Orchis mild kon zijn dan.

Onderwerp: Re: Alone with you do 7 apr 2022 - 15:35

Acefray had de situatie niet gelezen, iets wat niet verbazend was. Deze man was stomdoof wanneer het ging om sociale context. Hij stond enkel ongemakkelijk in de deuropening, bewust van de kou en van de stilte. De kilte. Dat wist hij wel te merken, al kon hij er maar niks achter lezen. Hoe moest hij dat ooit kunnen? Orchis was niet meer dan een gestalte geweest op de bank totdat hij zijn kop omhoog hief… En hij zag er niet goed uit. Zijn expressie veranderde in bezorgdheid terwijl hij keek naar zijn enige vriend hier… Een sneer, een die hem iets liet krimpen. Hij had het niet graag dat katten boos op hem waren, maar toch kon hij geen enkele slechte intentie achter deze kat vinden. Nee, Orchis bedoelde het niet zo. Er was gewoon iets mis met hem, hij leek… hij leek misschien somber? Of niet lekker? Het ging in ieder geval niet zo goed. Hij wilde hem graag helpen, kijken of hij hem iets beter kon maken… “Gaat het? Kan ik helpen?” Vroeg hij daarom maar, lomp en direct als hij was terwijl hij hier stond. Toch was er iets aan Orchis, ondanks hun vriendschap, wat hem ervan weerhield om dichterbij te komen. Er was niks aan deze kat wat hem zeer kon doen… behalve misschien zijn woorden.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Onderwerp: Re: Alone with you do 7 apr 2022 - 16:42

Met zijn lichaam nog altijd rondom het gene wat hij verborg keek hij naar de boosdoener die zijn moment verbroken had. Het kostte hem zeker enkele secondes voor zijn brein de connectie legde met het gezicht. Het was Acefray. De tom die hij zover had gekregen om hem te joinen. De gene die met zijn history als Medicine cat een belangrijke rol speelde in zijn leven als fysiek zwakke kat. Als General liep hij dag en nacht gevaar, een dokter aan zijn zijde kon zijn leven nog wel eens redden. Gelukkig was Orchis een erg slimme tom waardoor de meeste gevaren hem niet eens konden kruizen maar toch hield hij altijd een back up plan achter de hand. Acefray vroeg als het wel ging, als hij ergens mee moest helpen. Orchis linker ooglid gaven enkele kneepjes. “Álles gaat goed. Álles is prima.” Mauwde hij tussen zijn lippen door, het schuim van zijn mondhoeken weg vegend. Hij drukte zijn masker weer op zijn snoet, zijn zwakke moment verbergend. “Wat wil je Acefray.” Mauwde hij daarna. Zijn lichaam kwam wat omhoog waardoor het gene waar hij bijlag iets in beeld kwam. Iets wat weg had van een lichaampostuur maar het was geen lichaam.

Onderwerp: Re: Alone with you do 7 apr 2022 - 17:03

De grijze kater wist niet helemaal waar de ander omheen aan het liggen was. En ergens had hij het vage idee dat het ook… privé was? Misschien was het daarom dat Orchis niet zo lekker leek, hij was even teruggetrokken voor wat persoonlijke tijd en hij had hem verstoord. Maar echt ver kwam Acefray ook niet in zijn conclusies, hij was simpelweg niet een man die daar heel ver mee zou kunnen komen. Ondanks de mogelijke reden merkte hij toch dat zijn vriend niet echt… nou ja… normaal deed. Natuurlijk niet slecht bedoelt, maar hij wist dat zijn woorden misschien niet oprecht bedoeld waren. “… Het is oké als het niet zo is… Het was niet mijn bedoeling om te storen. Maar weet dat ik er voor je ben, als ik iets voor je kan doen…” Opperde hij, oprecht in zijn bedoelingen en woorden. Hij wilde graag helpen indien mogelijk, maar zo niet… dan zou hij Orchis zijn ruimte geven. Zijn gevoelens en twijfels konden wel eventjes wachten. “Ik kan wel even wachten en een andere keer terugkomen” Bood hij daarom ook aan. Hij had het idee dat zijn eigen problemen niet op goede oren zouden vallen… nog zijn behoefte aan gezelschap. Acefray was en bleef een clankat. Hij was sociaal en had gezelschap nodig… en natuurlijk had hij de kittens en hun moeders. Maar hij was eenzaam hier. Echt heel eenzaam.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Onderwerp: Re: Alone with you vr 8 apr 2022 - 21:12

Orchis hield zijn lippen op elkaar geperst en drukte zijn ogen voor een seconde dicht om een geërgerde zucht tegen te gaan. Hij moest Acefray aan zijn goeie kant behouden en dat werkte niet als hij zijn nijd nu zo afreageren op hem. Orchis keek eventjes van hem weg toen hij weer met zijn zoetsappige woorden kwam. Zijn blauwe ogen gingen weer terug naar de plek waar zijn aandacht al de hele tijd op gericht was. “Ik kan wel even wachten en een andere keer terugkomen” Orchis kon ditmaal zijn zucht niet binnenhouden. Het was een toegevende zucht. Terwijl de luchtstroom zijn mond verliet had hij zijn poot naar het wittige vorm toegebracht. Hij tilde het lichtjes op en keek in de lege kassen van Sirtlan. Hij wou niet met Acefray praten. Hij wou zijn tijd spenderen met Sirtlan. Na moons langs hem kwijt te zijn, hem moons lang niet naast zijn zijde te hebben... Maar Sirtlan stelde hem gerust. Hij zal niet meer weggaan. Hij bleef hier. ''Het is oke, Acefray.'' Mauwde Orchis toen na een kort moment. Hij legde de schedel weer terug op de plek en keerde zich naar de ander toe. Hij stond op en sprong van de bank af. Hij zette enkele stappen naar de voormalige Medicine cat toe. Vanaf hier moest hij zijn kop in zijn nek leggen om Acefray aan te kijken. ''Waar wou je over praten?'' Vroeg hij toen, alsof hij net geen twee seconde geleden hem de nek wou omdraaien omdat hij zijn knuffelsessie met een skelet had verstoord.