The universe is shaped exactly like the earth

Een rood figuur bewoog zich door het riverclan territorium, zijn pels nat gesneeuwd, zijn kaken om een levenloze vis geklemd. Vissen had hem het grootste deel van de ochtend bezig gehouden, starclan wist hoe veel lastiger het was iets te vangen door een gat in het ijs. Zo'n beperkte bewegingsruimte, de grote factor van geluk hebben die er aan vast hing. Het was wachten en hopen, bidden tot er een vis net de juiste wateren onder je gemaakte gat koos. Maar veel geduld had hem beloond, en na deze korte drink pauze zou hij met trots op zijn ogen de grote vis terug naar huis brengen. Het was eigenlijk best suf, hoeveel trots en geluk hij er nog uithaalde, hij joeg al voor manen, had tal aan prooi thuis gebracht. Maar toch leek hij de jeugdige trots nooit te ontgroeien.

+Sibs

I ought to.

:copyright: yuno

Honour lies in honest toil.

Russetpaw was erop uit gestuurd om voor de clan te jagen. Dat deed hij natuurlijk, met een galante glimlach om zijn lippen. Hij had direct zijn broertje gepord om mee te gaan. Dus nu waren ze met zijn tweeën eropuit. Er lag verse sneeuw. Pfft, deze Leafbare leek maar niet te stoppen, dus had hij voorgesteld om maar richting het bosje te gaan voor een beetje beschutting. En wie weet, misschien konden ze nog iets interessants vangen. Wat hij niet had verwacht, is dat ze praktisch tegen Rowanheart aan liepen die net onderweg terug leek te gaan van zijn jacht. En lag een grote vis naast hem. ‘Hallo, broerlief,’ groette Russetpaw zijn oudere broer met een scheve grijns. ‘Daar kunnen we alle drie wel van eten. Waarom zouden wij nog jagen, hm?’ Hij stootte Robinpaw plagend aan, en zijn plezierige lach volgde snel.

be careful of that one, love

yuno

I was far too scared to hit him
But I would hit him in a heartbeat now
That's the thing with anger
It begs to stick around