Charming like dad?

Onderwerp: Charming like dad? wo 27 apr 2022 - 23:38

RIMEKIT

Rimekit wist dat oma druk was maar papa hield van oma en dus zou zij ook van oma moeten houden toch? Alleen had de drie Moons oude kitten weinig met haar te maken gehad behalve het feit dat ze een Leader was en dat ze naar haar moest luisteren. Niet dat luisteren een probleem was voor de kleine kitten. Onzeker en verlegen als ze was, was haar grootste angst boze katten en dus luisterde de jonge kitten vrijwel altijd. Behalve als ze andere zeer moest doen, dat vond ze best een eng idee; want pijn ging samen met emoties. Rimekit stapte voorzichtig het hol van de grote Leader in, waarna ze twijfelend na de grijze kattin keek. Mocht ze komen? Owma? Cwystwalwar?' Klonk er een zacht onzeker stemmetje terwijl ze over beide woorden struikelde zoals enkel een verlegen en jonge kitten dat kon. Pas toen ze toestemming had stapte ze verlegen naar oma toe voordat ze haar kop onder diens kin drukte in de hoop dat de ander haar toestemming zou geven om te knuffelen, want papa moest knuffelen hebben geleerd van haar toch?

& Crystalstar

��

Onderwerp: Re: Charming like dad? do 28 apr 2022 - 23:32

Haar zoon had besloten meer kittens te adopteren. Het was niet dat Crystalstar er tegen was, maar ze had gewoon moeite met het nieuwe nestje op dezelfde manier zien als de eerste drie. Hermitshell en Shrimpnose waren écht haar kleinkinderen, daar was geen twijfel aan mogelijk. Ze had een diepe band met beide, zelfs als die niet altijd super positief was geweest. Deze nieuwe, jongere kittens waren een ander verhaal. Ze waren de kinderen van haar zoon, maar ze had het nog niet in zich gevonden om ze te zien als onderdeel van háár familie. Dus toen Rimekit voor haar den stond, en haar naam uitsprak, kwam niet dat vertrouwelijke warme gevoel dat Shrimpkit ooit had meegebracht. Misschien was het angst, angst dat één van de kleine ooit zo zou worden als Skadi, en dat zíj daar dan van gehouden had. Desondanks streek Crystalstar de vacht rond haar nek glad, om het rauwe litteken te verbergen, dat zou nogal veel zijn voor zo'n kleintje. De wonden op haar wang waren helaas niet te verhullen, ze hoopte maar dat het gedimde licht daar zou helpen. Toen ze had gezegd dat de kitten binnen mocht komen, kwam Rimekit op haar af, en duwde ze haar kopje onder Crystalstar's kin. De leader, zoals altijd wat ongemakkelijk rond kittens die niet de hare waren, kwam niet echt in beweging, en ze was al helemaal niet knuffelig. "Hmm.. Hallo daar, wat kom jij hier doen?" Vroeg ze, proberend niet té erg te klinken alsof ze met een warrior sprak.

Artwork made by Kip
Charming like dad? Image0

:∆:

Onderwerp: Re: Charming like dad? zo 1 mei 2022 - 13:55

RIMEKIT

Rimekit keek met grote ogen naar de kattin die haar oma was. Tenminste in haar ogen was de ander familie en zeker nadat papa zo lief over oma gesproken had. De andere kattin was echter ook misschien wel een beetje spannend, want ze was sterk en groots. Ze was een Leader en rondom Leaders moest iemand respectvol zijn. Rimekit was echter onzeker maar hoopte ook op de warmte die bij haar papa aanwezig was. De warmte die hij van iemand moest hebben, toch? Ze was net zoals papa gefocust op een ouder, hij had enkel Crystalstar gehad en zijzelf had enkel Icecream. Zodra ze haar kopje onder de kin van de ander duwde zag ze pas de wonden op de wang van haar oma. 'Hmm.. Hallo daar, wat kom jij hier doen?' Vroeg de krachtige kattin waardoor Rimekit haar met zichtbare bewondering aan keek.

'Papa lief, dus oma ook lief?' Vroeg ze zachtjes alsof ze haar wilde tonen hoe ze op de conclusie was gekomen dat ze oma mocht knuffelen. Voorzichtig nam de kitten plaats terwijl ze nieuwsgierig de wonden op haar oma's gezicht probeerde te bekijken. Zijzelf had ook een sneetje over haar oog gehad dus het feit dat het ongeveer op dezelfde plek was deed de kitten haar pootje optillen en naar de wonden wijzen. 'Oma auw?' Vroeg ze zachtjes en misschien zelfs een beetje beduusd.

Heel even was het stil voordat de kitten haar oma met grote ogen aan keek en met een onzekere blik zachtjes sprak. 'Ik wil papa trots maken. Wil jij helpen?' Vroeg ze alsof het, het meest belangrijke op deze wereld was en in haar wereld was dit ook het geval. Rimekit had in haar vrije tijd heel veel geoefend op die zin waardoor ze enkel wat hakkelde over de woorden maar deze niet extreem vervormde. Ze was in haar ogen niet bijzonder, ze was snel angstig, terug getrokken en haar hart deed al zeer bij het zien van wonden die wellicht al lang geleden geheeld waren. Echter was er ook een kracht in haar warme hartje te vinden , ze wilde anderen ook blij maken en daarvoor zou ze haar angsten wellicht ook nog aan de kant zetten.

��