I could use a good scream

Onderwerp: I could use a good scream vr 20 mei 2022 - 22:56

ALL I HEARD WAS MY HEART, DIM BUT FAST,

Hij hielt niet van oogcontact, hij keek het liefst weg op het moment dat iemand hem aankeek. Oogcontact was persoonlijk en hij wilde het niet persoonlijk maken. Ook nu weer, als hij toevallig iemand tegen kwam op het territorium, keek hij naar de grond naast hem in plaatst van een knikje of een woordje. Nee, hij wilde gewoon wegkomen. Zo snel mogelijk, zonder te veel woorden. De kater keek om zich heen, terwijl de zon op zijn zilveren vacht scheen. Zijn poten jeukte om te gaan rennen, meters te maken over de vlakte die zijn thuis waren. Maar er stond hem iets niet aan, iets in de lucht deed hem twijfelen. Een geur, iets dat voor een vreemde response zorgde in zijn hoofd. Vanmorgen was de hoofdpijn teruggekeerd en hij had aan Falconstrike gevraagd of hij zijn bekende hoeveelheid medicatie mocht innemen voordat hij erop uit getrokken was.
Stagspots merkte iets op vanuit zijn ooghoek en een huivering gleed over zijn rug heen, waarbij de haren op het hoogste deel overeind gingen staan. Hij had maar een korte vacht, waardoor het eruit zag alsof hij stekeltjes kreeg hierdoor. Zijn helderblauwe ogen volgde de hoeven die hij langs zich zag lopen. Benen hoger dan dat hij was, keek hij omhoog en dook hij weg toen het zwarte hert over hem heen liep en verder wandelde. Hij keek het hert na, voordat zijn poten in beweging kwamen en achter het dier aanliepen.
De zilveren kater knipperde met zijn ogen toen hij doorhad dat er iets over zijn gezicht heen druppelde, hij keek naar zijn poten en merkte dat hij in water stond. Snel keek hij in de reflectie van het beekje, maar de nacht was gevallen en hij zag niet veel. Geuren begonnen zich om hem heen te vormen, de geur van het water, de geur van Riverclan, de geur van vis, de ijzeren geur van bloed? Stagspots zetten een stap achteruit, nu tot de conclusie komend dat de geur van bloed om hem heen hing, aan hem kleefde als nevel in de ochtenddauw. Zijn blauwe ogen zochten in paniek om zich heen, zoekend naar datgene wat hij het liefst niet wilde vinden. Een lichaam.

LIKE FOOTSTEPS FLEEING INTO SILENCE

THANKS TO LOUIS AT ATF!

[Open voor Riverclan, Blazestar mag hem komen ophalen <3
Context: Stagspots heeft last van een van zijn episodes gehad, hij heeft geen idee hoe hij in Riverclan is gekomen, hij heeft een paar vissen om het leven gebracht en kapot gescheurd en is in de veronderstelling dat hij iemand vermoord heeft <3]

_{"I don't feel like myself. I feel like I've been gradually becoming different for a while.

I just feel like somebody else."}

"Alle vissenogen nog aan toe!", grauwde hij zowel verbaasd als kwaad.

Carrioncough was er 's nachts op uit getrokken. Hij wilde zijn hoofd even vrij maken. Weg van alle katten, alle meningen, alle Rosepaws die ineens uit het niets opdoken. De zwart-witte kater zuchtte. Hij stond eventjes in de wind. Die speelde naar hem toe. Het wispelde door zijn halflange vacht. Zijn lange donkere staart wiegde zachtjes mee op het ritme van de nacht. Het was zwoel, de lucht was beladen van de bloesemgeuren en de graspollen die door de lucht dartelden als jonge kittens. De vogels waren stil, maar hij kon het gemurmel van de rivier in de verte wel horen. Hij draaide zijn oren. De donkere donsvacht trilde lichtjes. Hij hoorde een hart. Niet de zijne, maar een ander hart dat razendsnel sloeg. Het was te luid om van een prooidier te zijn waar ze normaal op joegen. Hij spande zijn spieren aan en opende zijn ogen. Het was een eindje hiervandaan, bij een aftakking van de Stream. Gelukkig moest hij niet lang wachten op de geur die met de wind mee tolde. Windclan. Zijn haren rezen overeind. Starclanverdomme wat deden al die vreemde katten toch op zijn territorium? Was het hier opendeurdag? Met een enorm, gigantisch slecht humeur stormde hij luid op de kat af die zich heel erg thuis maakte ín het water.

Na zijn uitroep bekeek hij pas de situatie. Samen met de geur van miskweekte konijnen rook hij ook bloed en vis. Hij stond niet in het water, maar zijn teentjes raakte het wel. Toen hij naar beneden keek zag hij een vissenkop drijven. Ook rond de kater lagen restanten verspreid van meerdere vissen. Hij kon de schubben zien glinsteren. "Ik geef je 3 tellen om me te overtuigen om je ruggengraat niet te breken!", jouwde hij schel naar de Windclanner.

♝ carrioncough

Waarom gebeurde er altijd de raarste dingen hier, in Riverclan. Ze was altijd van de onderstelling dat andere clans ook genoeg op hun bord kregen. Maar de laatste paar dagen was ze daar niet meer zo zeker van. Eerst dat gedoe met die Rosepaw- Mousepaw was er niet bij geweest toen ze het kamp binnen werd gebracht. Ze was net op dat moment de hort op geweest maar, toen ze terug kwam had ze het verhaal wel mee gekregen. Het scheen zo te zijn dat de rogue ooit een riverclanner was en iets te maken had met de verdwijning van twee kittens manen geleden. En nu werd ze gevangen gehouden, en werd haar lot bepaald door de hele clan. Een soort democratie, al geloofde de apprentice er niet aan. Haar moeder zou uitendelijk toch wel doen wat ze wilde; ongeacht de waar of het volk door nou wel of niet op gestemd had.

En alsof dat niet genoeg was zweefde de woorden van de zogenaamde "prophecy" nog altijd rond in haar kop. Het knaagde aan haar ziel, elke dag meer. Het feit dat Shrimpnose het zou verzinnen was nogal een mysterie voor de poes. Ze was toch niet de kattin die Mousepaw dacht dat ze was. En dat moest duidelijk gemaakt worden, ook naar andere toe. Voordat er slachtoffers zouden vallen in dit zieke spelletje dat ze wilde spelen. Het was dan ook perfect dat haar ogen Carrioncough wisten te spotten. Een eindje van haar vandaan, hij was alleen. En dat was nog mooier. Dan kon ze in alle rust met hem praten. Snel trippelde de kattin dichter bij. Maar het werd al snel duidelijk dat de Deputy zijn aandacht op totaal iets anders had. Een vreemd spektakel; er stond een verwilderde Windclanner op hun gebied, dode vissen bezaaide de grond. "Ja leg dit maar eens uit rare freak die je er bent!"

Tell Me ♡︎ I’ll Be okay

Oh I'm like a kid who just won't let it go
Twisting and turning the colours in rows

Starclanverdomme. Takke zooi. Geen dag ging voorbij waar hij niet uit zijn schelp gedwongen werd. Geen moment ging aan hem voorbij waar hij niet over zijn grenzen gedouwd werd. En vandaag was dit wel erg nadrukkelijk het geval. Een rustige nacht patrouille was het niet. Toen de scherpe geur van bloed gemengd met windclan hem ongemakkelijk verraste, hoefde de leader niet lang na te denken over zijn volgende stap. En anders dan met Thunderclan- wist hij dat Crystalstar hem al voor geen meter vertrouwde. Dus dit ging nog is extra gezellig worden ook mochten ze betrapt worden. Met haastige pas trok hij het Riverclan gebied in. Zijn patrol vertellende daar te blijven. Met een hele bende aankomen draven was zeker geen goed idee. Dus stapte hij alle in z'n uppie Vreemd gebied op, daar waar hij zijn instincten en ervaring niet vertrouwen kon. Hij was regels aan het breken, dat wist hij wel. Hij had geen poot om op te staan dadelijk behalve de zorgen en loyaliteit naar zijn clan toe. Want toen hij ze aan de horizon spotte- wist hij dat het menes was. "Stag, Verdomme!" weerklonk zijn stem over de heides van Riverclan. Blood droop over het gezicht van de warrior en even dacht de leader dat hij al een klap va de Riverclan deputy gehad had. Een wie hij- in overhaaste conclusie- een doordringende blik toeschoot. Enkel om deze een seconde later van zijn gezicht te vegen toen de dode vissen in de rivier hem op begonnen te vallen. Toen alles hem in één ogenblik duidelijk werd. Shit. Falcon had hem hier al is voor gewaarschuwd. Maar dat de situatie van de warrior zo heftig was? "Okeee- laten we dit vredig houden. " mauwde hij terwijl hij met een op onweer staand gezicht , de partijen tegemoet stapte, duidelijk geen zin er in. "Sorry voor mijn clan genoot hier. Ik zal em terug naar huis begeleiden." en met die woorden schoot hij de windclan warrior een strenge blik toe. Hij wist dat de kater niet altijd goed bij zn kop was. Maar dat hoefde de riverclanners niet te weten. "En hem straffen voor deze breuk van de warrior code. Jullie zullen geen last meer van em hebben, deal?"

♜

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows

ALL I HEARD WAS MY HEART, DIM BUT FAST,

Oké, geen lichaam, dat was al heel wat. Nu dat de eerste paniek een beetje gezakt was, begon het rationeel denken terug te komen. Hij keek om zich heen, merkte de vissen op en likte het bloed van zijn lichaam af. Geen kattenbloed, vissenbloed. Hij had niemand vermoord, hij had een paar vissen gemutileerd zo te zien. Stagspots zuchtte zachtjes, misschien moest hij terug gaan naar Falconstrike en vragen om een sterkere dossis van zijn medicatie.
De zilveren kater wilde net een stap zetten, toen de geur van Riverclan dichterbij was gekomen en een donderende stem zijn oren vulde. Hij keek op, langs de zwart/witte kater heen. Oh fijn, dat ook nog. Nu had hij echt een probleem. Stagspots deed zijn mond open, een poging te doen om iets te zeggen, maar een ander kat had zich bij hen gevoegd. Een jongere kat, gehuld in een geur van kruiden, een Medicine Cat apprentice. De kater focuste zijn aandacht weer op de oudere kater, rond hem hing een sterke clan geur en de stank van autoriteit. Deputy? Hoogstwaarschijnlijk. Dat betekende dat dit Carrionrcough en Mousepaw moesten zijn. Natuurlijk kreeg hij het voor elkaar om twee van de vier high ranks op zich te krijgen.
Nog steeds had hij geen tijd om antwoord te geven op de vragen die hem gesteld waren, want meteen werd hij in het gezicht geslagen door de geur van zijn eigen clan, again met de stank van autoriteit. Blazestar was hier. Stagspots draaide zich om, om zijn blik langs de kleine oranje kater te laten gaan. Hij was de leader dankbaar om hem te vinden, maar voor nu hoopte hij vooral dat hij zonder scheuren hieruit kon komen. Blazestar gaf aan dat ze dit vredig konden oplossen en hij wist dat dit ging betekenen dat hem een straf, een fikse straf, boven het hoofd hing. Eens zien of hij deze keer binnen het kamp kon blijven, in plaats van de laatste keer, toen hij somehow weer ergens anders opgedoken was. Stagspots ging er van uit dat het beter was om niets te zeggen en hielt zich wijselijk stil.

LIKE FOOTSTEPS FLEEING INTO SILENCE

THANKS TO LOUIS AT ATF!

_{"I don't feel like myself. I feel like I've been gradually becoming different for a while.

I just feel like somebody else."}

De kater was zo druk bezig geweest met de Windclanner dat hij Mousepaw niet had geroken, noch gehoord. Hij keek dan ook even verbaasd op toen hij haar stem hoorde. Hij tikte even met zijn staart op haar bil, een teken van appreciatie. Al een geluk dat de Medicine cat apprentice hier stond was anders was hij al snel in de minderheid geweest. Niet minder dan Blazestar wierp hem een vuile blik toe. Carrioncough gromde en duwde zijn oren wat dieper in zijn witte nek. Zijn ogen flitsten van de leider naar de gevlekte kater die helemaal stil was geworden. Een straf wat ironisch. De deputy fronste een beetje dieper. Hij had van Crystalstar meegekregen dat Blazestar een vijand was, maar zelf wilde hij geen ruzie. Toch was dit een enorme breuk op hun vertrouwen. Hij zwiepte even met zijn staart. "Ik wil een week lang konijnen zien op mijn grenzen en dan hebben we een deal." Hij keek even naar Mousepaw. Zou hij goedkeuring krijgen van haar? "En geen levende konijnen," miauwde de deputy er nog achter.

♝ carrioncough

Ze keek wel op, toen ze Blazestar zag aanvliegen. Hij leek net een bezorgde vader die een van zijn kittens kwam halen. Nou; nu ze er over nadacht was dat niet heel ver van de waarheid. Hij probeerde een deal te sluiten, zodat er geen meer gedoe zou komen. Aangezien dit wel een hele politieke blunder was en grote consequenties met zich mee kon brengen. De windclanners hadden geluk, dat Carrioncough hier was in plaats van Cyrstalstar- de deputy was nog wel wat redelijker dan haar moeder. Vooral nu, aangezien ze in het openbaar had gepraat over een kat neerleggen. Mousepaw hoorde de kater praten al luisterde ze niet echt naar wat hij zei; haar aandacht was meer gericht op de misdadiger die nog altijd zijn mond hielt. Het zat haar gewoon helemaal niet lekker, waarom zou iemand in zijn gezonde verstand ooit dit doen? Toen de deputy klaar was met spreken gaf ze hem een kleine por tegen zijn schouder. Om zijn eerdere teken van wat ze dacht dat waardering was te erkennen. "En we willen een verklaring voor dit hele gebeuren." Ze vernauwde haar ogen en richtte het geheel op de Windclan warrior. "Uit zijn mond." Waarom heb je dit gedaan, wat was de reden hierachter.

Tell Me ♡︎ I’ll Be okay

Oh I'm like a kid who just won't let it go
Twisting and turning the colours in rows

Wat een rot misgunners, die Riverclanners. Dat ze dit niet effe door de vingers heen zagen, alsof ze er op uiten waren zijn leven een rot leven te maken. Want toen de leader de frons op het gezicht van de deputy zag, wist hij eigenlijk al wat voor soort gesprek dit worden ging. Een diepe zucht rolde over ijn lippen heen terwijl hij de situatie nogmaals voor zichzelf op een rij zette. En toen Carrioncough sprak, leek er effe licht aan de tunnel te schijnen, de leader kantelde zijn kop een beetje. En liet zijn blik op de vissen in de rivier vallen. "Ik tel drie vissen" mauwde hij nuchter zijn blik terugschietende naar de riverclan tom "Mijn clan genoot hier zal drie konijnen voor jullie vangen en deze op de grens wegleggen, om et recht te zette" Niet meer, niet minder. Goede deal en straf was het toch? Maar blijkbaar was de medicine cat apprentice et daar niet helemaal mee eens. Ze wilde meer. En zijn blik schoot naar Stag, het was zijn conditie, hij mocht bepalen wie et wist en wie nie.

♜

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows

ALL I HEARD WAS MY HEART, DIM BUT FAST,

Oh for Starclan's sake. En dan was hij nog niet eens gelovig. Het was zijn eigen domme schuld dat 'ie hier was, in deze situatie. Een huivering gleed over zijn rug heen, terwijl hij een steek van pijn door zijn rug voelde gaan. Rustig schudde de kater zijn kop, kleine kans dat het daadwerkelijk iets was. De twee Riverclan katten spraken tegen hem. De Deputy gaf aan dat hij compensatie wilde voor de vissen, of te wel, hij moest konijnen gaan brengen naar de grens. Dit zou gebruikt gaan worden om 't stil te houden bij Crystalstar, zo'n idee had Stagspots tenminste. Het waren vooral de woorden van de kleine kattin die zijn oren in zijn nek lieten glijden. Ze wilde van hem weten wat er gebeurd was. Met zijn eigen woorden. Alsof ze hem zouden geloven, de Medicine Cat Apprentice zou hem uitlachen en terug sturen naar Windclan. Wat betekende dat hiermee de reputatie van zijn leader ook meteen in twijfel getrokken kon worden. Hij trok eventjes met zijn oortjes, en luisterde naar wat Blazestar te vertellen had. Zijn straf bestond uit drie konijnen te jagen voor Riverclan en deze bij de grens leggen. Dat was iets wat hij kon doen, immers was hij een goede jager. Eventjes ving hij de blik van de kater over de vraag die hem gesteld was. Hij keek direct weer weg en een zucht rolde over zijn lippen, terwijl hij naar zijn nog natte poten keek. "Ik weet niet hoe ik hier terecht kwam." Zei hij als enige, terwijl zijn staart nerveus heen en weer bewoog.

LIKE FOOTSTEPS FLEEING INTO SILENCE

THANKS TO LOUIS AT ATF!

_{"I don't feel like myself. I feel like I've been gradually becoming different for a while.

I just feel like somebody else."}