Control

Onderwerp: Control wo 25 mei 2022 - 22:52

ALL I HEARD WAS MY HEART, DIM BUT FAST,

Hijgend en trillend was de kater wakker geworden. De zon was al op en deed een poging om de den binnen te komen. Om hem heen waren het merendeel van de nesten leeg, zoals hij ook wel verwacht had. Immers waren de taken al verdeeld. De kater deed zijn ogen voor een tel dicht, huiverde en opende ze meteen weer. Het had geen nut, hij kon de beelden niet van zijn geest af krijgen. Hij zou hier aan vast zitten. Voorzichtig kwam hij overeind, draaide een paar rondjes om te zien of er niets uit zijn rug groeide, voordat hij een poot over zijn kop heen bewoog. Nee, nog altijd niets. Nog een huivering. Wat een verschrikking was dit. Vandaag was een slechte dag. Diepe nachtmerries, erge hoofdpijn, en hij kon het beeld van een dode Blazestar niet uit zijn hoofd krijgen. Even richtte zijn blauwe ogen zich op zijn poten, maar er kleefde geen bloed aan deze keer. Hij wilde opstaan, gaan kijken bij de leader of hij hem niet daadwerkelijk in z'n slaap had aangevallen. Maar grote kans dat de clan wel iets had geroepen als dat het geval was. Toch trilde zijn klauwen en voelde hij zich misselijk. Hij slikte moeizaam en zwoor een ijzeren smaak te proeven. De kater kwam verder overeind en liep de den uit. Het kamp was rustig, stil, de warriors waren waarschijnlijk aan het jagen of aan het trainen. Voor nu had hij dus rust. Iets wat waarschijnlijk niet lang zou duren. Stagspots ging stilletjes in een hoekje van het kamp zitten en begon zichzelf te wassen, misschien zou hij daarmee de smaak van ijzer uit z'n bek krijgen.

LIKE FOOTSTEPS FLEEING INTO SILENCE

THANKS TO LOUIS AT ATF!

[+Umberpool]

_{"I don't feel like myself. I feel like I've been gradually becoming different for a while.

I just feel like somebody else."}

Onderwerp: Re: Control do 26 mei 2022 - 20:43

De clan had weinig wezens die vreemder waren dan hijzelf, of die minder goed bij de rest pasten. Toch waren er altijd een paar échte gekken. Umbrapool was niet gestoord, slechts bitter en zelf-hatend. Daarnaast wist hij zelf wat er mis was met hem, dus dat maakte het allemaal wel iets beter, dacht hij zelf. Ook deed de donkergrijze kater gewoon zijn taken, zoals dat hem behoorde. Niet iedereen scheen die mening te delen. Hij loerde naar de kater die naast de prooistapel zat te eten. Stagspots heette hij. Hij was ook raar, gek zelfs, en scheen te vinden dat dat reden genoeg was om rond zonhoog op te staan. "Je trilt als een muis, Stagspots, nachtmerrie gehad?" Vroeg hij nonchalant, terwijl hij de ander een stootje tegen zijn schouder gaf. Umbrapool liet een vervelende glimlach rond zijn lippen spelen en hield zijn kop schuin, wachtend op een antwoord.