Unfair

Onderwerp: Unfair za 4 jun 2022 - 14:31

Sacredwish tikte onrustig met haar staart terwijl haar koud blauwe ogen de hemel boven haar vonden. De nacht jaagde langzaam de blauwe hemel weg, maar waar het normaal een troost had moeten zijn, vond ze hier geen rust in. Rond haar zochten clangenoten naar hun nest en brachten de dag tot een einde, maar de gevlekte kattin voelde enkel een grotere en intensere druk in zichzelf opwelmen. Dit werd met de komende dagen enkel sterker, enkel drukkender. Zowel in haar kop als in haar onderbuik. Het beangstigde haar, vooral in de nachten. Ze wist niet zeker te benoemen of de pijn dan werkelijk erger was of dat het enkel erger voelde omdat de eenzaamheid en stilte naar binnen kroop. Maar het voelde alsof ze met iedere dag meer van zichzelf verloor. Dit was niet wat ze was, dit was niet wat ze wilde. Ze drukte haar ogen toe en stond op, schudde de onrust uit haar pels en maakte zich weg van de nesten, naar de open vlakte van het kamp. De koude nachtlucht was het enige dat door de pijnscheuten heen wilde bijten en bevroor haar tot het bot. En toch bleef ze zitten, haar gezicht samengekrompen en met trillingen over haar rug. Dit was niet wat ze had gewild. Dit kon niet juist zijn, dit kon niet zijn waar ze voor had gevraagd... Nee. De kattin kromp meer, niet in staat om haar pijn te verbergen. Deze ziekte zou haar dood worden.

+ open

there's no justice here. Only Starclan.

Onderwerp: Re: Unfair zo 5 jun 2022 - 20:19

Crowpaw

I'm going to hell with all of my traitors
And losing my mind in all of this anger

Waar anderen al lang hun nest hadden opgezocht, had Crowpaw besloten om nog een rodnje buiten het kamp te maken. Ze had haar oren en ogen wijd open gehouden. NIet alleen was dit om zichzelf wat meer te trainen, maar ook om te zien of er iets was dat ze kon melden. Helaas was er niks intressants te vinden. Het enigste dat haar nog had laten omkijken voor ze binnen kwam in het kamp, was het schrille gekakel van een groepje fazanten. Gevolgd door een schril geluid, waarna ze al snel zag hoe de bende verderop opsteeg. Ze volgde de vogels met haar amberen ogen, bijna bewonderend... Voordat ze een zucht liet luiden en het kamp binnen wandelde.
Het eerste dat ze meteen opmerkte, was de poes die ineen gekrompen lag. Een frons kwam op het gelaat van de kleine poes, die meteen op de gevlekte katin af wandelde. Haar ogen bestudeerde de ander, rustig, terwijl ze haar benaderde. Een twijfeling in haar kop, opdat ze niet goed wist wat ze hiermee moest doen. De ander had pijn...? Of was ze juist heel emotioneel. Het was vrij moeilijk in te schatten wat er aan de hand was als je het aan haar vroeg. Katten lezen was immers niet haar sterkste punt. "Sacredwish..." begon ze dan ook langzaam, waarna ze stopte op een halve vossenlengte van de ander af. "Ben je ok? Moet ik Falconstrike of Storkpaw halen?" Ze slikte even en haalde diep adem. Haar hele lijf schreeuwde om hier weg te komen. Want dit soort situatie... Ze waren gewoon naar om bij te zijn. Als kitten had ze dit ook al aangetoond. Waar ze de dood van Wolfstar eerder als een spelletjes had gezien dan iets anders. Het was niet verbeterd door ouder te worden... Maar ze zag hoe anderen het deden en probeerde te doen wat normaal was. Dit was toch wat je deed... Right?

Crowpaw

Onderwerp: Re: Unfair wo 29 jun 2022 - 20:32

Het klopte niet. Deze ziekte, deze vloek, het klopte niet. Het klopte niet. Ze wilde niet. Haar ogen knepen samen van pijn terwijl ze wist en voelde dat het steeds verder ging. Iedere dag werd deze pijn erger. Ze had altijd dit gewild maar ze had nooit gedacht dat dít het zou zijn. Ze had nooit voor kunnen stellen dat het haar lichaam en haar geest beiden zou vernielen. Ze had nooit- ze had dit nog nooit gezien bij andere. Dit was niet wat ze tegen haar hadden gezegd. Ze sloot haar ogen nog strakker dicht totdat een stem haar nacht door brak. Het duurde even voor het doordrong tot haar, voor ze het écht hoorde. Ze gaf dan ook een late reactie, waarin ze voorzichtig rechtop ging zitten en haar kop schudde. Nee- Nee ze zouden haar niet helpen. Ze zouden haar enkel zieker maken. Haar stem klonk vervreemd toen ze eenmaal sprak, alsof het allemaal buiten haar lag. “Nee- Nee. Het is oké” Ze schraapte haar keel en schudde haar delicate kop nog een maal, alsof ze ook de helderheid weer tot haar wilde brengen. De nacht kroop meer naar binnen. Crowpaw. Crowpaw hielt niet hier van deze situaties. “Ga maar naar je nest Crowpaw, het is goed”

there's no justice here. Only Starclan.

Onderwerp: Re: Unfair wo 29 jun 2022 - 23:57

Crowpaw

I'm going to hell with all of my traitors
And losing my mind in all of this anger

Ze vond dit maar vreemd, vroeg zich stil af hoe medicine cats dit deden want dit was toch... Erg ongemakkelijk? Ze sloeg haar ogen dan ook even af naar de hemel. Oh bij starclan wat een dom iets om bij stil te staan. Ze wist niet wat er met haar kon zijn en ergens leek het haar het beste als ze de ander misschien met rust liet. Maar wat als ze morgen dan toch dood lag? Ja, dat wilde ze niet op haarzelf geweten hebben. De poes leek nogal van ver te komen, waarbij haar kopje op en af ging. Alsof ze steeds net haar bewustzijn buiten handbereik kreeg. Een frons verscheen op het gezicht van de kleine poes. Had ze zoveel pijn of was dit een combinatie van pijn en slapeloosheid? Sacredwish zei haar dat het oke was, wat dus niet waar was. Zelf een blinde kon zien dat er iets niet ok was. Vervolgens droeg de poes haar op om naar haar nest te gaan. Crowpaw's snorharen trilde even waarna ze haar kop kantelde. "Nee, ik denk dat ik nog even blijf," zei ze koeltjes waarna ze ging zitten, haar oren lichtjes wiebelende. "Je hoeft niks te zeggen, doe maar alsof ik er niet ben," zei ze vervolgens kalm, haar staart om haar poten brengende. De poes leek immers niet in staat te bewegen. Als dingen erger werden kon ze meteen een medicine cat halen. Nee, ze kon deze poes niet alleen de nacht laten doorstaan.

Crowpaw