Thistlechaser wond geen doekjes om iets. Ze was een open boek, al haar emoties waren van mijlen ver te zien. In haar ogen raasde altijd een storm en haar woorden haarscherp. Ze plukte dan ook zonder aarzelen de meest vette vis van de prooistapel. Zij verdiende die meer dan een knorrige elder of een uitgerekte queen. Zij leverde zwaar werk hier, niet zij. Dus ze schaarde zich aan de zijkant van het kamp en zette haar tanden in het vlees. Ze sloeg haar pluizige staart om haar lijf heen en genoot van haar prooi. Het was tijd voor een goede zomer.

&Rimekit

Eén van haar oudere broers kroost kwam op haar aflopen. Oh nee. Ze scheurde demonstratief nog een reep vlees van de vis af, en spuwde vervolgens oncharmant een graat uit. Ze keerde haar ogen expres af, en smeekte ergens dat ze niet in de buurt zou komen. Maar tevergeefs. Ze vroeg of ze wilde spelen. ‘Zie je niet dat ik bezig ben?’ miauwde ze direct terug. Jeetje, ze zou zich moeten schamen hoe Icecream tegenwoordig zich gedroeg. Gevangen loslaten, hele nachten voor het kamp, zou hij wel tijd hebben voor deze monstertjes? Hij begon steeds meer en meer het zwarte schaap van de familie te worden, waar hij eerst zo perfect was. Ze had gewed dat Mousepaw het zou worden, maar de wereld leek haar nog te verrassen.

Oh mijn hemel een zielig verhaal. Papa is druk. Hm-m. Ze kreeg een geniepig grijnsje op haar gezicht. ‘En weet je waarom hij druk is?’ vroeg ze aan haar, heel flauw op deze manier natuurlijk, maar ze kon het niet laten. Ze wilde niet haar grotere broer zien falen. Nou ja, misschien ook wel, want dan had zij meer kans op.. nou ja, om hen allemaal in te halen. ‘Omdat ie stout is geweest,’ antwoordde ze haar eigen vraag, voordat Rimekit de kans kreeg om zelf antwoord te geven. En omdat haar broer stout was geweest, zat zijn kind nu bij haar. Ze zuchtte een keer diep, waarna ze toch een halve glimlach forceerde. Het vraagje "haat je mij", vond ze toch een beetje zielig. Ze was ook niet helemaal kwaadaardig. ‘Nee,’ miauwde ze toen uiteindelijk. ‘Ik ben gewoon niet zo gezellig.’
[/b]

Thistlechaser keek de kitten aan. Bang? Haar gezicht schoot naar haar nichtje, als je haar zo mocht noemen. ‘‘Nooit iemand vertellen dat je bang bent. Dat maakt je zwak, een doelwit.’’ Les één van de oh zo wijze Thistlechaser. Kwetsbaar zijn was buiten de kwestie. Maar ze knikte toen, en duwde een poot tegen Rimekit om maar voorop te lopen. Kittens konden niet vroeg genoeg beginnen met leren zwemmen. Rimekit vertelde vervolgens dat ze Blossomhail niet mocht, en een klein grijnsje kwam weer over Thistlechasers lippen te hangen. ‘‘Oh ja, zij is ook erg stout geweest,’’ stemde ze in. ‘‘Crystalstar is niet blij met haar. Het is logisch dat je boos op haar bent.’’ Al was het niet alleen Blossomhails schuld. De schuld was ook Icecream. ‘‘Ze zijn er allebei makkelijk vanaf gekomen, als je 't mij vraagt. Maar ja.’’ Niemand vroeg haar. Ze was geen senior, noch een leider. Haar raad werd niet gevraagd. Wacht maar. Moeder zou er snel genoeg achter komen dat ze haar meest loyale warrior was.