∆ Task [one] Nehzoda

_{Deze bijzondere nacht had hij van de General – één van de overduidelijk geweldigste katten die hij tegenwoordig kende – de taak gekregen om te gaan jagen. Het was echter geen normale jacht, maar een jacht op een vogel die normaal overdag actief was in het midden van de nacht. Nehzoda hield wel van een beetje chaos hier en daar, dit was zijn ding. Hij hield ervan als hij dingen kon doen zoals ze normaal niet gedaan zouden moeten worden. Daarom benaderde hij deze taak ook met veel passie. Hij bevond zich nu ergens in het groenere gebied dat ze hadden en hoewel het donker was, gebruikte hij vooral zijn neus om te navigeren. Tenslotte, dat was de beste manier om de specifieke prooi te vinden toch? Afgaan op geur. Hij zette voorzichtige stappen vooruit terwijl hij met zijn neus langs alle kanten snuffelde, zoekend of hij de geur kon oppikken. Het was een beetje lastig, dat wel, maar het was de beste eerste tactiek die hij kon gebruiken. Kijken ging nu niet werken, want zelfs met nachtzicht kon je niet doorheen de bomen kijken om te zoeken naar een slapend vogeltje. En zijn oren – hij zou waarschijnlijk dat vogeltje niet horen tenzij die heel hard bewoog oftewel heel hard snurkte. En laatste keer dat hij de realiteit had gecheckt snurkten vogels niet, of tenminste niet zo luid. De zwarte kater deed zijn best om zo weinig mogelijk lawaai te maken – anders zou dit hele gebied wakker schrikken en dat was alles behalve zijn bedoeling.}

_{De stilte hier was abnormaal. En hoewel hij hield van abnormale dingen, was het zeker niet ideaal wanneer hij probeerde te jagen. Het enigste wat hij hoorde was zijn ademhaling, zijn pootstappen, en de gedachten die raasden door zijn kop. Gedachten zoals: Hoe zou hij die vogel kunnen pakken? Hoe zou hij het aanpakken zonder teveel geluid te maken om het wakker te schrikken? Hoe zou hij de vogel uberhaupt moeten vinden? Hij stapte verder en keek rond terwijl hij rondsnuffelde, al was er natuurlijk niet veel te zien in de duisternis. Zijn blik was gericht op de takken van de bomen, en hij besloot te gaan proberen klimmen. Nehzoda was van zichzelf bewust dat hij niet de allerbeste klimmer was, ver van zelfs – maar hij kon het enkel proberen. Misschien als hij vanuit een ander oogpunt keek, dat hij een beter idee zou krijgen. Het moest wel, hij wilde deze task niet falen. Hij moest de general gunstig stellen. Zijn klauwen deden de schors van die licht krakende geluiden maken en ergens bedacht hij zich dat het misschien niet zo’n goed idee was om zoveel lawaai te maken, maar toch ging hij verder. Het ging niet al te vlot, maar na verschillende pogingen kwam hij op de laagste tak terecht. Hij hield zichzelf vast met zijn klauwen, want hij wilde het liefst niet van de tak afvallen en keek rond. Enkele seconden later merkte hij een holletje in de boomstam, maar wanneer hij zich had omgedraaid en erdoor heen keek, zag hij dat het leeg was. Een beetje gefrustreerd trok de zwarte kater met zijn oor en sprong van zijn huidige tak over naar de tak van de boom ernaast. Het maakte wat lawaai, meer dan verwacht zelfs, maar zolang de tak niet afbrak was het goed voor hem. De kater had alleen geen idee of de lawaai in z’n voordeel of nadeel liep te werken op dit gegeven moment. Hij zou misschien iets stiller moeten zijn, maar dat ging nogal moeilijk als je moest springen van tak naar tak.}