Starvation

Onderwerp: Starvation zo 15 jan 2023 - 14:14

Crowpaw

Every bird, gone unheard. Starving where the ground has froze
The winter sunrise, red on white; Like blood upon the snow

Koppig als ze was bleef ze in haar grot wonen bij de Moonstone. Misschien dat ze wel nooit meer terug zou keren eenmaal ze haar eigen prooi kon vangen. Als ze goed voor haarzelf kon zorgen betekende dat ook dat ze de clan niet meer nodig had. Maar het was meer dan dat, niet? Het ging om familie en haar broers. Die wilde ze niet achterlaten, dat was het laatste dat ze nodig hadden. Dus, eenmaal de zon weer hoger zou komen en de dagen langer werden zou ze een beslissing moeten maken. Maar zou dat wel een beslissing zijn als ze al wist wat het besluit was? Ze zou het hart niet hebben, ze zou het nooit kunnen doen. Want in zijn eigen recht was dat dan weer verraad.

Ze kwam dan ook met snelle passen het kamp binnen. Haar borst naar voren gestoken terwijl ze boos rondkeek, elke kat die haar kant nog maar opkeek een vieze blik werpende. Eentke die waarschuwde in wat voor gemoed ze was. Maar men moest niet eens kijken om te weten hoe ze was, hoe ze zich voelde. Crowpaw had altijd bekend gestaan voor haar boze houding, haar scherpe tong, haar kort lontje. Zelf als kitten was er geen huis met haar te houden. Befaamd voor haar koppigheid en vies taalgebruik. Haar amberkleuige kijkers gleden naar de kleine prooistapel. Enkel twee muizen waren er nog te vinden; meer huid en botten dan vlees. Ze fronste voor een moment, een glimmer van verwarring. Ze had er nooit op gelet hoe erg het was geworden, en natuurlijk was ze ook niet op de hoogte ervan. De laatste dagen was ze amper in het kamp. De grijze poes had daardoor een heleboel dingen gemist. Zo ook de mededeling van haar vader... Zo bleek.

Crowpaw

Onderwerp: Re: Starvation zo 15 jan 2023 - 15:32

Cloverkit was nu al 3 manen oud, en kende alle hoekjes van de nursery. Ze kende alle kittens al en begon zich af te vragen wat er buiten de den aan de gang was. Ze had in de ingang gezeten en naar de katten die bezig waren gekeken, maar verder dan dat was ze nog niet gekomen. Af en toe kwamen er warriors binnen de nursery om kittens te bezoeken, of apprentices die nesten kwamen verschonen. Die bestudeerde ze dan van een afstandje. Ze waren zo mager.. De moeders hier kregen het meeste te eten van het kamp, en dat was al zo weinig. Haar eigen moeders ribben kon ze tellen zonder dat de queen zich uitrekte. Ze voelde zich schuldig over alle melk die ze van haar moeder afnam. Daarom had Cloverkit zich vandaag voorgenomen voor het eerst prooi te proberen. Haar moeder en siblings lagen te slapen, dus ging ze er zelf op uit.
Het was iets minder koud vandaag. Met haar dunne pootjes waggelde de kitten over de open plek. Waarschijnlijk met een overmaat aan zelfvertrouwen keek ze rond. Ze knikte vriendelijk naar alle clangenoten waarmee ze oogcontact maakte. Ze kwam aan bij de prooihoop. Hoop? Waar is die hoop dan? Voor haar lagen 2 stukjes prooi. Cloverkit schudde haar hoofdje en keek opnieuw. Wat karig.. Mocht ze wel een van de muizen die daar lagen pakken? Ze had honger, maar als kitten kon ze ook melk krijgen. Maar de reden dat ze prooi wilde eten was juist omdat ze haar moeder minder wilde belasten.
Terwijl ze haar opties aan het afwegen was kwam er een kleine kat aangestormd. Het leek wel alsof ze een donderwolkje boven haar had hangen. De gestalte kwam naast haar tot een halt. Cloverkit keek op en zag de kat verward naar de prooistapel kijken. "Erg he.." zei ze zachtjes. "Zullen we eentje delen?" Zo hoefden ze de prooistapel niet leeg achter te laten.

Tag: Crowpaw

Onderwerp: Re: Starvation wo 18 jan 2023 - 10:57

Crowpaw

Every bird, gone unheard. Starving where the ground has froze
The winter sunrise, red on white; Like blood upon the snow

Ze staarde ernaar, onwetend over wat er echt gaande was. Haar focus van de afgelopen tijd had haar zo... In een afgesloten manier van denken gedreven. En wat voor schade had dat gebracht aan hetgeen dat nu voor haar lag? Ze klemde haar kiezen op elkaar, haar kopje langzaam kantelende. Was het beter als ze gewoon verder ging met haar dag zonder maaltijd? Starclan wist dat ze het eigenlijk heel hard nodig had. Ze zuchtte dan ook even, het gepijnigde geknaag in haar maag zorgde ervoor dat ze niet helder kon denken. Wat enorm irritant. En nog voor ze iets kon beslissen, klonk een zacht stemmetje. Ze keek even om, om te zien dat een kitten naast het stond. Ze vernauwde haar ogen, waarbij ze even ermee rolde. "Delen? Er valt niks te delen," beet ze boos naar het kleine geval toe. "Tweemaal niks, dit kan je niet eens opsplitsen," Achterlijk. "Dat kan je toch ook wel zien of heb je aarde in je ogen?" Beet ze haar boos toe. Geagiteerd door de honger en de aanslepende frustratie van haar gezinssituatin en vruchtenloze zoektocht. Er was nergens een winnen.

Crowpaw

Onderwerp: Re: Starvation wo 25 jan 2023 - 19:49

Oke, deze kat was erg vijandig tegen haar. Maar dat snapte Cloverkit niet. Het verwarde haar, ze was toch vriendelijk geweest tegen de grijze gevlekte poes? Ontzet keek ze haar aan. Toen wendde ze haar blik naar de prooihoop. Ze had wel gelijk natuurlijk.. De muizen waren wel mager. Maar er zaten alsnog wel 4 happen aan, leek haar. 5 als ze zuinig deden. Ze liet haar blik glijden over de boze kat. Ze was ook mager en had duidelijk eten nodig. De frustratie die ze op anderen uitreageerde kon ook daardoor komen. Ze slikte voordat ze weer sprak. "Maar als we ze beide pakken is het op." prevelde ze hees. "Jij mag de grootste helft, oke?" Zo probeerde ze toch de kat over te halen. Ze keek haar aan met een warme blik. Niet neerbuigend, maar vriendelijk. "Volgensmij heb je heel erg honger he? Ik ook." Ze pakte de muis van de stapel en legde die voor hun. Ze was vastberaden om dit goed te laten gaan.

BE GENTLE WITH HER >:O

Onderwerp: Re: Starvation za 28 jan 2023 - 11:39

Crowpaw

Every bird, gone unheard. Starving where the ground has froze
The winter sunrise, red on white; Like blood upon the snow

Als er iets was dat het bloed van onder haar nagels kon halen, dan was het positiviteit die geen recht had om er te zijn. Waarom het glas halfvol zien als je duidelijk zag dat er niks in het glas zat. Dat soort dingen liet haar kokhalzen. Maar zo was Crowpaw, meer een realist dan een dromer of iemnd die hoop ophield. Voor haar was het recht door zee, geen smoesjes of verhaaltjes om het allemaal wat te verzachten. Dat was immers iets belachelijks waar niemand iets aan had. Ze hield haar vurige blik gefocust op het klein grut dat de woorden moest delen met haar, afwachtende op wat voor dingen deze nu zou uitbrengen. En dat kwam. Het oranje geval keek naar de twee sad excuses van een prooien en begon weer te praten. Heel erg rechtstreekse observaties, gevolgd door een belofte. Voor een moment kraakte het brein van de koppige apprentice. Kon een kitten zoals haar niet nog melk drinken? Dan hadden ze geen prooi nodig om haar te voeden. Het werd uiteindelijk afgesloten met een zoetsappige blik en woorden die haar moesten tevreden stellen. Jammer genoeg voor het kind, was dat niet zo.

Ze snoof even, haar ogen vernauwende. "Waarom eet je zelf prooi? Ben je daar niet wat te jong voor?" zei ze. Ze snoof even, rolde haar ogen en stapte naar voren. "Bekijk het, ik ga wel zelf prooi halen," Beet ze nu boos naar de kleine toe. "Als je zo graag prooi wil eten," een grom kwam van haar lippen terwijl haar staart nijdig heen en weer zwiepte. Ze klemde haar kiezen even vast, haarzelf onderdrukkende om het kind geen mot te geven. Ze was duidelijk niet gediend met dit soort interactie. "Waarom neem je ze niet alle twee hm? Als je zooooveeel honger hebt," Ze pakte de twee prooi op met haar klauw en gooide het naar de ander, haar ogen vernauwende. Dit soort dingen haatte ze.

Crowpaw

Onderwerp: Re: Starvation do 2 feb 2023 - 22:57

De moed zonk haar in de poten toen ze zag dat haar woorden de kat juist bozer leken te maken. De vraag bracht haar van haar stuk. Haar gedachtes schoten naar haar arme moeder die bijna geen druppel meer in haar had. Ze was zwak, maar deed alles voor haar kittens. Cloverkit voelde enorm veel liefde voor haar familie. Ze was zelf ook ondervoed. Een mager scharminkel eigenlijk, al verbierg haar piekerige vacht haar ribben aardig goed. Ze had al sinds gisteren niks gegeten, hopend om haar moeder een beetje te sparen. En nu moest ze de prooihoop belasten... Als de keuze tussen haar moeder en de clan lag, was het wel duidelijk wie ze zou kiezen. Ze legde ze haar oortjes in haar nek en de vriendelijkheid verdween uit haar ogen. "Jij weet niet hoe erg ze er aan toe is!" histte ze. Ze schoot de kat een donkere blik toe. Haar houding was helemaal verandert. "Ik heb jou nog nooit prooi naar binnen zien brengen." Haar stem trilde van boosheid en honger. Ze vervloekte haar slis die soms nog naar boven kwam als ze van streek was. Ze spiegelde Crowpaws lichaamstaal. De prooi werd naar haar toegeslingert. Ze probeerde het te ontwijken maar werd geraakt door de tweede muis. Verontwaardigd keek ze weer omhoog. "Jij geeft geen ene moer om je clan he?"