White-out

Onderwerp: White-out za 21 jan 2023 - 22:53

Oh, verdorie het was ook zo stom. Haar neus werkte prima, ze had het allang kunnen ruiken - en alsnog had de sneeuw haar overrompeld. Boos mompelend op zichzelf was ze maar afgedropen naar de Small Forest in de buurt. De meeste van de takken waren te kaal om veel beschutting te bieden, maar onder een eenzame eik wist ze nog net een soort van droog plekje te vinden. Wat was ze ook weer een doos, het was nooit slim om buiten te blijven met sneeuw, maar al helemaal niet in deze omstandigheden. Daarom was het des te erger dat ze het misschien wel een klein beetje expres had gedaan. Niet 100% natuurlijk, maar heel misschien was het wel met opzet dat ze eigenlijk nét iets te ver van het kamp was geraakt, zodat ze kon schuilen en even alleen was. De poes zuchtte, en haar adem kwam in een wolkje naar buiten. Hoe kon het dat de sneeuw zoveel kwaad deed, en tegelijk zo ontzettend mooi en rustgevend was?

&Carrioncough

Onderwerp: Re: White-out vr 27 jan 2023 - 23:34

Sinds de dromen waren opgerukt in de nacht zonderde Carrioncough zich steeds meer af. Bij Hillrunner was het de eerste keer geweest dat de ogen zich ook in levende lijve achtervolgde en het werd enkel erger. De ogen hadden nu ook een glimlach, lang en breed, onnatuurlijk. Het bracht hem rillingen. Gelukkig spraken ze enkel in de nacht. Jouw schuld, jouw schuld Carrioncough... Hij kon echter nooit echt de poot erop leggen. Op dat onbehaaglijk gevoel. Daarom deelde hij de patrouilles uit en vertrok dan zelf in zijn eentje. De meeste clanleden had hij binnen gelaten met de zware sneeuwval die de hemel verwachtte, maar zelf trok hij naar de Small Forest. Naar het plekje dat hij nu steeds gebruikte om alleen te zijn. Het was een omgevallen boom die een hele hap uit het bos had genomen. Begroeisel had een deel overwoekerd, waardoor het de perfecte schuilplaats was voor sneeuw.

Carrioncough voelde de tijd voorbij strijken. Zijn tenen werden steeds kouder. Hij had zijn ogen half gesloten en dommelde soms stukjes in. Schuldgevoel lag als een knoop op zijn borstkas, maar hij wist dat met deze sneeuwval er niet veel prooi naar buiten zou komen. Gehaaste pootstappen deden hem te laat opschrikken. Uit het niets donderde een gevlekte kattin binnen. Hij deinsde geschrokken achteruit, tegen de wortels aan. "Ambersand! Oh Starclan, ik had jou hier niet verwacht." Hij had haar toch niet op patrouille uitgestuurd?

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: White-out di 7 feb 2023 - 21:46

Ambersand was al behoorlijk in haar gedachtes verzonken, en het laatste wat ze in dit weer en op deze plaats verwachtte was een andere kat. Daarom ook dat ze niet al te charmant een kreet liet horen toen ze plots in zijn blauwe ogen keek. Plots stond ze zo'n beetje op hem en geschrokken krabbelde ze achteruit, haar vacht opgepoeft en haar ogen groot. Oh great starclan, natuurlijk was het ook nog eens Carrioncough. Ze mocht hem niet, al wist ze niet waarom. Gewoon alles aan hem gaf haar de kriebels. Zijn vieze glimlach, de manier waarop hij sprak... Ambersand huiverde en vervloekte zichzelf tegelijk. Hij had haar nooit iets aan gedaan, het was verschrikkelijk onbeschoft om haar deputy zo in een hokje te duwen. Daarom forceerde ze een glimlach op haar gelaat en dwong ze zichzelf hem een kans te geven. "S-sorry meneer! Helemaal mijn fout, ik had beter op moeten letten," verontschuldigde ze zichzelf gehaast. "Ik hoopte nog wat te vangen, maar de sneeuw overviel me. Dom, ik weet het. Sorry." ze keek achter zich. "Ik wilde je niet overvallen, ik zoek wel een andere schuilplaats!" dat was puur uit beleefdheid, natuurlijk. Helemaal niet omdat ze niet met hem hier opgesloten wilde zitten.

Onderwerp: Re: White-out vr 10 feb 2023 - 2:05

Zijn opgepoefte haar ging maar moeilijk naar beneden. Ze had net dezelfde ogen, helder en felblauw. Carrioncough knipperde verwoed en dankte Starclan dat Ambersand zo snel begon te praten dat ze misschien niet door had dat hij haar angstig zat aan te staren. De zwart-witte deputy richtte zijn blik naar beneden en likte de haren op zijn borstkas terug plat naar beneden. Hij kuchtte zachtjes en keek haar weer aan. "Het is oké. Blijf toch," begon hij met zijn herkenbare knersende stem. Hij wist dat hij zich niet populair had gemaakt bij haar. Toen hij nog geen deputy was hadden ze bij de waterval gezeten en hij had toen heel vreemd gedaan. Carrioncough gniffelde een beetje in zichzelf. Dat waren mooie tijden. Vreemde, mooie tijden. Nu moest hij sociaal zijn en dat stukje van zichzelf verstoppen. "Is het nog gelukt om iets te vangen?"

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: White-out za 18 feb 2023 - 12:54

Dat kuchje. Altijd dat walgelijke kuchje. Ambersand probeerde haar gezicht niet te laten vertrekken, en bleef in plaats daarvan mega beleefd. Zelfs toen hij er op aandrong dat ze bleef, en dat vond ze nogal knap van zichzelf. Wat ongemakkelijk gaf ze hem een glimlach en een knikje, waarna ze ontzettend braaf naast hem ging zitten. Op gepaste afstand. Ongetwijfeld was hij veranderd. Ongetwijfeld was het gewoon haar eigen vooroordeel, maar ze kon er maar niet van af stappen. Hij gaf haar gewoon de creeps, hoe een goede deputy hij ook wel niet mocht zijn. Starclan, ze moest echt eens leren zich eroverheen te zetten. Misschien was dit haar kans... Ugh. De poes slikte en dwong zichzelf hem aan te kijken. Met knarsende tanden schudde ze zachtjes haar kop. Was hij haar weer aan het treiteren? Het was toch duidelijk dat ze geen prooi had? Of dacht hij dat ze het had begraven? De poes duwde de honderden gedachtes uit haar kop. "Nee... Het spijt me, de sneeuw overviel me," gegeneeerd kneedde ze de grond, maar besloot hem stiekem de bal terug te passeren. "Is het u nog gelukt?"