Every Clock's a Different Time

De schemering begon langzaamaan plaats te maken voor de nacht, maar voor nu liet deze haar licht nog op de bloesemblaadjes vallen. Spottedrain liet een glimlach op haar lippen verschijnen. Ooit was dit de plek waar zij en Olivebranch stiekem afspraken. En nu.. nu wist ze niet zeker hoelang ze elkaar al niet hadden aangeraakt. De glimlach verdween. Vandaag was ze met iemand anders. In stilte liepen moeder en dochter zij aan zij. Vandaag had ze Loudpaw meegevraagd op één van haar avondwandelingen. Of ze dit deed uit eenzaamheid, om verloren tijd in te halen of omdat ze oprecht graag tijd met haar dochter besteedde wist ze niet meer. Ze voelde in ieder geval dat er iets miste in hun relatie, en het maakte haar gek dat ze niet kon plaatsen wat. Was het Loudpaws leeftijd waardoor ze een - hopelijk tijdelijke - afstand voelde? Haar rang die maakte dat ze minder tijd had voor anderen? Haar.. persoonlijkheid? Oh StarClan. Ik ben iemands moeder. "Loud.." begon ze toen ze de stilte niet langer aan kon. "Zou jij eigenlijk ooit deputy willen worden?"

[Loud]

SPICY LIKE PEPPER

Yo, yo, yo
If you don't shut your mouth,
I'ma shut it for you, punk

Het was weer Newleaf. De warme bries en de temperaturen hadden de sneeuw laten smelten en het leek bijna onmogelijk dat het ooit zo koud was geweest. Haar dikke pels was beginnen verharen en om haarballen te vermijden probeerde ze het eruit te klauwen of er zich van te ontdoen aan een boom. Ze was alles behalve knap nu. Groot, breed, sterk en met een pels die op half zeven stond. Haar neusje wiebelde, net zoals haar oortjes. Ze voelde zich ongemakkelijk. De bloesems werden belicht door het laatste schemerlicht, het leek bezaaid met sterretjes. Ze wilde de wonderen ervan opnemen, maar haar moeder die in stilte naast haar liep belette dat. Af en toe gaf ze haar een schuine blik, maar zweeg. Ze waren uit elkaar gegroeid, zeker sinds de strenge leafbare. Loudpaw kon niet meer herinneren wanneer ze tegen haar moeder had gesproken.

Uiteindelijk verbrak de gevlekte poes de stilte. Ze keek haar moeder aan. De vraag verbaasde haar. Was dat niet duidelijk dan? De verwarring maakte al snel plaats voor gretigheid. "Ja heel graag! Daar droom ik al zo lang van!" Eerlijk gezegd kon ze niet inbeelden om een gewone warrior te zijn. Het leek haar zo saai. Dag in dag uit jagen. "Mag ik een vraag terug stellen?", vroeg ze, louter uit beleefdheid, want ze wachtte niet op het antwoord. "Hielden jij en papa ooit van elkaar? Voor ik geboren werd? hebben jullie van mij gehouden?" Niet meteen al haar levensvragen, maar toch wel wat door haar hoofd maalden.

♡

Loudpaw

Voor even flakkerde er hoop in haar op. Eindelijk, een normaal gesprek over de toekomstplannen van haar kind. Wat burgerlijk. Wat veilig. Ze kreeg echter niet de kans om enthousiast te zijn voor de ander. Verdomme Loudpaw. "Ja! Ik-"Er viel een lange, oncomfortabele stilte die erger werd naarmate deze voortduurde. "Ik hou heel veel van je vader," begon ze, al stelde het haar dochter vast niet veel gerust omdat er een duidelijke 'maar' in de lucht hing. Hoe ging ze Loud vertellen dat ze was verwekt terwijl haar vader nog een 'relatie' had met een ander? Spotted wist zelf amper wat dat voor hun beiden betekende. "en we hebben altijd heel veel van jou gehouden," Maar, maar, er was altijd een maar. Ze slikte hem in. "Wat.. wil je weten?"