Lunar Halo [Training]

Voor een lange tijd had hij gelopen met een naam waar hij zich niet goed bij had gevoeld. Een naam geschonken door zijn ouders waar hij eigenlijk liever niet mee vergeleken werd. Nu liep hij rond met een andere naam, eentje los van zijn familie, van hun status, van hun keuzes en acties. Hoewel hij blij was dat Blazestar hem met een nieuwe naam aan Starclan had voorgesteld was zijn naam stoerder dan hij werkelijk echt was. Hij vroeg zich af waarom de Leader voor deze naam was gegaan vele moons geleden. Zag hij toekomst in hem? Als een pack leider? Zag hij eenzaamheid van een loner wolf? Of was hij, net als vele andere, onder de indruk van zijn grote en was de Leader geïnspireerd door de grote sterke predator? Alleen Blazestar en de sterren zouden het weten. In de tussentijd probeerde de tom maar te negeren hoe er van buitenaf uitzag. Hij had nu een Apprentice waar hij zich op moest concentreren. Niet dat hij dacht er klaar voor te zijn.. Soms voelde hij zich nog als een Apprentice, hoe moest hij nu een goed voorbeeld zijn? Zeker met de verschillende normen en waarden die hij had vergeleken met de andere clankatten.

Met een knorrige maag lag hij in het kamp. Hoewel hij groot was, at hij amper de hoeveelheid die hij nodig had. Nog steeds, diep van binnen, worstelde hij met het gevoel om onschuldige prooidieren te verslinden voor zijn eigen doeleinden. Natuurlijk hield hij dit voor zich, een kat die niet jagen wou.. en het liefst gras graasde zoals de schaapjes in de wei. Hij zou voorgoed als gek verklaard worden. Misschien zouden ze hem zelfs verbannen. Bij de gedachte al kreeg hij een dikke brok in de keel. Snel slikte hij deze weg. Hij moest zijn gedachtes nu ergens anders op focussen dan op zichzelf. Magpiepaw was eigenlijk weer gezond verklaard door de Medicine cat en mocht vanaf vandaag weer trainen. Desondanks het groene licht van de Medicine cat had Graywolf besloten om hun eerste sessie rustig aan te doen. In het kamp, veilig en wel, weg van de boze wereld met al hun verplichtingen. De grote grijs gestreepte Warrior liep richting de Apprentice den. Voorzichtig en met lage houding (om z’n kop niet te stoten tegen het dak) keek hij naar binnen. “Uhm, Magpiepaw, ben je hier?” Vroeg hij een beetje hakkelend.

+ Magpiepaw

Een zachte stem kwam hem tegemoet. Magpiepaw kopje verscheen niet veel later. Een zenuwachtig gevoel kroop in zijn buik bij het zien van de Apprentice. Hij zou liegen als hij niet gehoopt had dat ze er niet was geweest. Lekker weg met haar vriendjes ofzo, dan had hij de training nog wat uurtjes kunnen uitstellen. Graywolf schuifelde een enkele pas naar achteren om een doorgang te maken voor de zwart witte she-cat. Met zijn kop laag en schouders hangend probeerde hij laag bij de grond te staan. Zo min mogelijk intimiderend over te komend. “Ah, wat fijn Magpiepaw. Uhm- ja, zin om te trainen? Ik had iets in gedachten voor vandaag om te doen.” Stammelde de Warrior. In zijn hoofd voelde hij een spier uit frustratie trekken. Starclan toch, waarom kon hij niet normaal zijn? Zoals de andere Warriors? De grote tom rapste zijn keel en week af richting het midden van het kamp. Voorzichtig pakte hij een roodborstje van de stapel af. Het vogeltje gaf hij daarna aan Magpiepaw. “Heb je al gegeten? Je mag deze anders van mij nog wel opeten. In de tussentijd zal ik je dan wat uitleg geven over onze eerste training sessie.” Mauwde hij met een aai over zijn eigen kop heen. Als ze het maar niet erg vond dat ze vandaag eigenlijk niet het kamp uitgingen..