| | Gotham's Reckoning 100
| |
| Onderwerp: Hit me with lightning zo 8 apr 2012 - 14:33 | |
| Twee helgele ogen waren gefocust op een licht plekje in de verte. Met een dode, slappe, levenloze eekhoorn tussen zijn kaken geperst liep hij op een kalm tempo tussen de takken van de struiken door. Het licht kwam steeds dichterbij tot hij zich door het gat kon wurmen. Met zijn oren gespitst luisterde hij naar de geluiden van de vreemde wezens die een eind verderop in een weiland zaten. Bloodspill had aan de rand van het bos een boerderij gevonden met een onbewoond hooischuurtje. Zo nu en dan als hij een twee been tegen kwam glipte hij snel naar buiten of hoger de zolder op, ze leken hem vooral te negeren. Met zijn bek vol eekhoorn beende hij naar de schuurduur, die in het midden een gat had waar hij net doorheen paste met zijn gespierde lijf. Wurmend duwde hij zich door het gat tot hij aan de andere kant kwam. Zonder te checken of er tweebenen waren sprong hij op één van de hooibalen, tot hij bij de zolder kwam. Hij sprong op een uitstekende plank en schoot snel de zolder op. Met zijn voorpootjes licht over de rand geheld en de eekhoorn tussen zijn voorpootjes, lag hij op zijn buik zijn prooi op te eten. Tussen de twee happen door luisterde hij even of de twee been hond die normaal op het erf liep al losgelaten was. Dat probleem was niet heel groot, want het beest was gewoon te stom en te log om Bloodspill’s verrassend wendbare lichaam bij te houden. Als hij buiten het erf stond stopte het beest finaal waar hij mee bezig was en bleef grommend naar hem staan kijken. Als de hond hem verstaan zou hebben zou die hem allang gevolgd zijn .. de zwarte kater spande zijn spieren even aan toen hij de laatste hap door slikte en op zijn zij rolde. Hij rekte zich even uit en bleef zo liggen voor een uurtje of wat .. voor hij zich weer op hief en weer naar beneden tuurde naar indringers. Toen er een schaduw voor de ingang van het gat naar binnen viel spitste de zwarte kater zijn oren en opende zijn kaken. Een vage .. BloodClan geur? Wat moest dat gespuis hier? Vast weer zo’n nieuweling, deze had hij nog niet eerder geroken.
&'nd Cresil What is the music of life? Silence, my brother.When God is gone and the Devil takes hold, who will have mercy on your soul † |
| | | Amber + Lyan 38
| |
| | | | Gotham's Reckoning 100
| |
| Onderwerp: Re: Hit me with lightning zo 8 apr 2012 - 19:40 | |
| De helgele ogen van Bloodspill volgde de gedaante die binnen kwam, toen de kater hem ook opmerkte staarde hij bewegingsloos in zijn richting. Toen de kater emotieloos antwoord gaf, trok hij even met zijn snorharen van amusatie. Ah, dit was zo één. Hij trok met zijn oren en zei op een ongeïnteresseerde toon: ”Och, het kan nooit kwaad om nieuw voer te ontmoeten” Hij duwde zijn gigantische, massieve lijf omhoog en spande zijn spieren aan. Zijn bloedrode halsband die onder de bloedvlekken zat stak fel af tegen zijn donkere vacht. Soepel voor zijn bouw liet hij zich naar beneden glijden en landde op een hooibaal. In diezelfde zittende houding als eerst ging hij voor de rand van de hooibaal zitten en keek naar beneden. De nieuwkomer vond het dus blijkbaar goed om hier naar binnen te mogen en zo maar te doen wat je wilde, maar zo stak het niet. Dit was nu zijn schuur, hij was verbaasd dat de kat zijn geur die overal aan hing niet rook. ’Vast weer zo’n jonkie met zo’n groot ego’ Dacht hij vermoeid. Met de intentie om er weinig tot geen woorden aan vuil te maken liet hij zich op zijn buik ploffen en zei met zijn zware, rommelde stem: ”Laat me raden, je bent weggelopen van je tweebenen? Ja? En nu voel je je alsof je ieders schuurtje in mag lopen en daar te gaan liggen alsof je al je hele leven bij de BloodClan zit en er ook daadwerkelijk bij hoort?” Hatelijk, snerend, zo klonk het niet. Meer als een constatering. Vriendelijkheid, ook niet tegen mede Clanleden op een leider of Deputy na zat er niet in. De vriendelijkheid naar hen toe, was meer omdat het nodig was om orders te vragen en te gehoorzamen, verder stak het niet . Bloodspill was Bloodspill. Omdat hij nu zo nodig onder het commando stond van een hogere rang veranderde vrij weinig. Zijn gele ogen gingen weer naar de BloodClan kat, terwijl hij op zijn buik zakte en zijn voorpoten begon schoon te likken. Tussen enkele likken door, miauwde hij grommend ”Bloodspill, wat is jouw naam, groentje?” Het puntje van zijn staart ging tikkend op en neer, alsof hij op de maat van een deuntje mee tikte. Zijn oren waren gespitst en luisterde naar de krabbelende geluidjes van de muizen in de schuur, en naar de vogels buiten. Hij flexeerde zijn klauwen eventjes zonder enige reden, terwijl hij wachtte op antwoord. What is the music of life? Silence, my brother.When God is gone and the Devil takes hold, who will have mercy on your soul † |
| | | Amber + Lyan 38
| |
| | | | Gotham's Reckoning 100
| |
| Onderwerp: Re: Hit me with lightning ma 9 apr 2012 - 11:19 | |
| Bloodspill ging rustig door met het wassen van zijn voorpoten tot hij omhoog kwam en zijn borst een wasbeurt gaf, aangezien dit maar zelden gebeurde zat er nog aangekoekt bloed aan van prooi en van Ravenpaw. Hij trok met zijn oren toen de kater begon te praten en snorde geamuseerd bij het horen van de toon van dit jonkie. Dit was grappig, hij dacht nog steeds dat hij geweldig was. Hij keerde zijn blik terug naar de kater die hem rechtstreeks aankeek. Zonder emotie blikte hij terug. ‘Cresil’. Ah. Dat Clankat gedeelte wist hij met grootste zelfbeheersing die hij niet door liet blijken in zijn gedrag naar Cresil te weerstaan. Sinds hij Ravenpaw had vermoord en een of ander zwak ThunderClan aftreksel had aangevallen was hij vaak bij de grenzen te vinden. Gewoon, omdat het kon. Je nagels scherpen aan Clangenoten viel vaak verkeerd, maar je nagels scherpen aan Clankatten of Roque’s klonk aantrekkelijker. Hij hoorde vaak hoe zijn Clangenoten poesiepoesjes aanvielen. Tenzij ze zo gebouwd en zo agressief waren als een Roque vond hij het eerlijk, anders om vond hij met maar kinderspel. Waarom zou je eigenlijk je adem verspillen aan een katje? Een poesiepoesje? Waste Of Time. Bloodspill geeuwde breed en duwde zich omhoog. Hij gooide zichzelf naar beneden en landde voor Cresil. Met zijn gele ogen op de kater gericht miauwde hij met zijn natuurlijk rauwe stem ”Ik heb een gevoel dat ik jou nog wel vaker ga zien” Hij beende een eindje weg van Cresil en liet zijn oog vallen op het gat van de deur. In de verte klonk het gedempte geblaf van de reusachtige hond die blijkbaar nu al losgelaten was. Dat betekende één ding .. In een slakkengang beende Bloodspill met een kalme tred richting de hooibalen. Hij sprong op de laagste en sprong via die weer terug naar de hooibaal van net. Hij keerde zijn kop om en keek Cresil aan. ”Ik zou maar alvast gaan rennen als ik jou was” Zei hij koeltjes. Nog geen seconde later vloog de deur open, en kwam de vertrouwelijke zwarte gestalte van de hond de schuur binnen lopen. Voor de zekerheid sprong de zwarte kater nog wat hoger tot hij weer op zijn zoldertje zat. Met zijn ogen vernauwd zakte hij neer in een liggende houding en bekeek het schouwspel voor zich. Die domme oen zag hem niet eens, zo ging het altijd. Rook hij hem dan niet? Als dat het geval was zou hij toch nooit hier boven kunnen komen, de stakker. What is the music of life? Silence, my brother.When God is gone and the Devil takes hold, who will have mercy on your soul † |
| | | Amber + Lyan 38
| |
| | | | Gotham's Reckoning 100
| |
| Onderwerp: Re: Hit me with lightning ma 9 apr 2012 - 17:23 | |
| Bloodspill keek bewegingsloos toe hoe Cresil zijn voorbeeld volgde. Vanaf zijn plaats keek hij de kater na die besloot om toch maar voor de hond te gaan. Voor een hele tijd keek hij toe hoe Cresil de hond bevocht, stillte gebedjes aan zichzelf te sturen dat de hond de kater dood zou bijten. Hij haatte hem niet, maar hij vond het wel grappig als een groentje bij zijn eerste hond al gelijk vermoord werd. Maar na een tijd begon het hem te vervelen, hij duwde zich overeind en begon op zijn dooie gemakje zijn spieren uit te rekken en zijn rug te rechten. Hij kraakte zijn nek en keek naar benden. Show Time. Hij lanceerde zichzelf met ontblootte nagels richting de kop van de hond. Terwijl Cresil om zijn hals hang greep Bloodspill het dier vast op zijn snuit. Hij was gevaarlijk dicht, te dicht, bij de bek van de hond maar hij was groot net als Cresil dus zou hij met geluk misschien wat wonden aan brengen. De hond vocht terug, en hoe. Hij hapte zowel naar Cresil als naar Bloodspill. Hij hapte verwoed naar Bloodspill, maar een kat was vaak veel leniger en behendiger dan een hond. Een hond was een dom, log beest dat overal doorheen banjerde en prooi van hier tot de achterste grens van ShadowClan zou wegjagen met zijn kabaal. Bloodspill dook toen de hond naar hem uithaalde. Hij ontweek voor de tweede keer een poot van de hond en dook achter de strobalen. Hij rende er omheen tot hij achter de hond kwam. Die had hem niet opgemerkt. Hij glimlachte een tikkeltje toen hij zich opnieuw omhoog lanceerde en zijn tanden in de onderrug van de hond boorde en zijn klauwen op willekeurige plaatsen. Zo ging hij een tijdje door, bijtend en krabbend zij aan zij met Cresil. Jammer genoeg werd dit groentje niet meteen vermoord, dat zou een leuk idee geweest zijn. Een leuk feit. Dat bracht één duidelijke regel, voeg je blij BloodClan en sterf of Voeg je bij BloodClan en overwin. Overwinnen leek nu sterk aan de orde! Net toen Bloodspill dacht dat ze gewonnen hadden draaide de hond plots drastisch naar rechts waardoor hij tegen de muur werd gesmeten. Met een dikke staart zag hij hoe de kaken van de hond nu zijn kant op kwamen! Verschrokken haalde hij uit bijtend en klauwend alsof dit zijn hem koning zou maken! Toen hij een hoog en schel gepiep hoorde wist hij dat hij succes had. De hond schudde wild heen en weer met zijn kop en deinsde achteruit om vervolgens rechtsomkeert te maken en de schuur uit te rennen. Met zijn vacht weer plat en zijn staart weer op normale grootte keek hij het dier na die, tot zijn genoegen, flink wat wonden had. Hij zou er alles voor doen om dat te laten zien aan een Clankat, ha, die zouden regelrecht met hun staart tussen hun beneden de aftocht hebben geblazen bij alleen maar de geur van een hond! Geamuseerd grinnikte hij en zakte hij neer op zijn kont om het hondenbloed van zich af te vegen. ”Goede moves” Miauwde hij schor, niet wetend of Cresil nog bij de hond was of hier binnen verkeerde. Dit groentje kon nog wat worden later, als je al zo snel een hond aan ging pakken dan beloofde dat wat. What is the music of life? Silence, my brother.When God is gone and the Devil takes hold, who will have mercy on your soul † |
| | | Amber + Lyan 38
| |
| Onderwerp: Re: Hit me with lightning ma 9 apr 2012 - 17:35 | |
| Hij had zich om de hals gestort van de hond. De hond was geschrokken. Zijn nagels door boorde de huid van de hond terwijl zijn tanden plaats vonden op de keel. Toen merkte hij op dat de hond nog een keer werd verast. Dit keer van Bloodspill die zich ook op de hond had gestort. Hij wist dat de kater verrast zou zijn door de krachten die een kittypet kon hebben. Cresil liet los en likte zijn lippen af. Dit keer sprong hij tegen de flank aan van de hond en klauwde de flank helemaal open. Hij beet klauwde, beet klauwde, beet en klauwde. Zo ging het een tijdje door. Maar niet alleen hij klauwde en beet. Cresil werd bij zijn rug gepakt en hard tegen een paal aan gegooid. verstijfd bleef hij even liggen. Maar dit zou niet zijn dood worden. Cresil stond op en schudde alles weer op een rijtje. De hond had het nu op Bloodspill gemunt en was even vergeten dat katten niet zomaar dood gingen. Hij zette zich af met zijn achter poten en stortte zich op de snuit van de hond. Zijn klauw maakte een rijtje van een aantal diepe wonden. Hij liet los en pakte hem bij de rug. Hij klauwde en krabde diep. Bloed vloei. Zo wel van Cresil en Bloodspill als van de hond. De hond kwam op zijn zij terecht en kresil stortte zich op de buik van de hond waar hij een stuk vlees uit trok, en een paar diepe wonden klauwde. De hond kwam overeind. Er werd nog veel, heel veel gevochten. En uiteindelijk was het over. Althans, dat dachten ze. Bloodspill en hij wisten een einde te maken aan het leven van de hond. Cresil keek Bloodspill aan terwijl hij zijn onder het bloed zittende klauwen af likte. 'Ja, ook groentjes kunnen vechten,' zei hij terwijl hij met zijn tong langs een lange hoektand ging. Dit was zijn eerste hond. En die was gedood. Door zowel hij, als Bloodspill. Cresil likte zijn poten schoon, en verwijderde het bloed van zijn vacht. 'Dit was een lekker gevecht,' miauwde hij met een grijns. Can you look fearless in the eye of the murder? |
| | | Gotham's Reckoning 100
| |
| | | | Amber + Lyan 38
| |
| Onderwerp: Re: Hit me with lightning di 10 apr 2012 - 9:57 | |
| De hond was weg met diepe wonden. Misschien zou de hond ergens dood gaan van de pijn, of dood ziek worden door verschillende infecties in de wonden. Cresil' gezicht werd bij de gedachte duivels en kil. Bloodspill ging jagen en ving drie muizen, en sprong daarna weer naar boven. 'Dus, dit is jou schuur?' Vroeg hij emotieloos terwijl hij ging zitten en zijn dikke staar - ook al was Cresil kort haarige, over zijn poten legde. Cresil keek naar buiten waar de lucht schemerig werd. Hij had nu al een aantal dagen achter de rug zonder een warme huis, en dat beviel hem prima. Volgens mij zelfs al een paar manen. 'Dan zou ik wel een andere schuur op zoeken,' vervolgde hij luchtig terwijl hij op stond en zijn vacht uit schudde. 'En zoals je zelf wel op merkte, See ya, Ringo,' zei hij waarna hij om keek en grijnsde. Hij sprong het schuurtje uit en snoof de buiten lucht op. Hij ging wat sneller en sprintte zo door. Gelukkig dat hier wel meerdere schuurtjes waren dan een. Hij snoof nog een keer en vond uit eindelijk een net verlaten schuurtje. In dit schuurtje was zo een maan of twee geen mens, of hond meer geweest. Perfect. Zijn gele ogen bekeken zijn omgeving en hij ging meteen zijn geur hier markeren. Dit was zijn schuurtje. En zo te reuken stikte het hier van de muizen en ratten. Perfect. Hij klom bij een scheve paal op waar door hij bij een soort van hooi zolder kwam. Hij pakte losse hooi bij elkaar en maakte er een nestje van. Uiteindelijk besloot hij te gaan jagen. Hij snoof de lucht op en vond de geur van een nestje muizen. Hij versmalde zijn ogen en ging in een uitstekende houding. Langzaam sloop hij er op af. Van ongeveer een paar metertjes afstand bleef hij staan. Hij wachtte en sprong. Met zijn poot graaide hij twee muizen uit hun holletje. Die hij vermoorde door zijn nagels in hun buik te steken. Hij pakte beide muizen bij hun staart en ging naar zijn kers verse nest. Welcome to my home.
--Topic uit-- [If you want we can start a new topic?] Can you look fearless in the eye of the murder? |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |