Exploring the unknown

Onderwerp: Exploring the unknown zo 15 apr 2012 - 17:35

Rustig trippelde Autumnpaw door het ShadowClan territorium. De meertjes, daar was hij naar op weg. Dat was hét onbekende voor hem. Onderweg zou hij even gaan jagen, hij had intussen eigenlijk best wel honger gekregen.. De enige clan die bij hem paste, de ShadowClan, al was hij helemaal niet zo slecht. Het zal nog wel komen, dacht hij maar. Hij zag de meertjes opdoemen tussen de bomen. Er kon hem niks gebeuren in zijn eigen territorium, en zo'n angsthaas was hij niet. Hij had zin om iemand te laten schrikken, even een lolletje te trappen nu hij zich zo verveelde. Maar zijn buik rommelde, hij zou dus eerst moeten gaan jagen. "Geronimo!" riep hij blij toen hij een kraai op de grond zag zitten. 'Geronimo' was zijn stopwoordje. Hij vond het echt heel stoer om dat te zeggen. Hij sloop voorzichtig op de kraai af. Zijn pootjes trippelden voorzichtig over de blaadjes op de grond, als hij niet zou sluipen ritselden de blaadjes echt te veel en zou hij ontdekt worden door de kraai. En dat was niet zeker niet de bedoeling. Hij was er bijna. Hij bleef even achter de boom staan, wachtte af en sprong iets later bovenop zijn prooi. Hij beet hem dood en keek trots naar de dode kraai die voor hem op de grond lag. Hij nam een hap van het vlees. Het bloed sijpelde langs zijn bekje. Nadat de kraai helemaal op was, op het karkas na, vervolgde hij zijn reis naar de meertjes. Inmiddels waren er al andere kraaien gekomen die het karkas verder opaten. Ze kraaiden luid. Het waren vervelende dieren vond hij. Hij trippelde snel verder naar de meertjes, waar hij ook zo was. Hij had maar een missie; het onbekende ontdekken. Hij keek naar beneden, recht het water in. Hij zag zijn spiegelbeeld. Hij lachte, het was een beetje raar om dat zo te zien. Ineens hoorde hij een harde plop. "Geronimo!" riep hij, verschrikt dit keer. Er viel een tak recht in het water. Hij voelde zich nu een held op sokken, en daar moest echt iets aan gebeuren. Hij liep iets verder, richting een ander meertje, en even later had hij alles wel zo ongeveer gezien. Hij ging moe maar voldaan liggen, kijkend naar de meertjes, wat een mooi uitzicht was. Toen draaiden zijn oortjes zich om. Hij hoorde iets, hij hoorde iets ritselen..

- everybody ^^ -

Onderwerp: Re: Exploring the unknown zo 15 apr 2012 - 18:04

~~My little Eleven <3~~

Al een tijdje hielt de kater de jonge apprentice in de gaten. Hij wist niet zeker waar hij naar toe zou gaan, daarom bedacht hij zich dat hij hem maar het beste in het oog kon blijven houden. Normaal gesproken boeide het lot van een Apprenice niet zo veel voor Spiderstripe, maar dit was anders. Heel anders. Autumnpaw was zo iemand die je niet in een clan als ShadowClan zou verwachten, maar dat kon veranderen. Dat wist hij wel zeker. Dat was bij hem immers ook gebeurd. Als Apprentice was Spiderpaw heel anders geweest, dan dat hij nu als warrior was. Someone can change, when you give them enough space to find themself. Zo was het hem ooit aangeleerd.
Het zwarte bolletje was achter een kraai aan gegaan. Hij hoorde al snel de bekende kreet van de jonge kater. "Geronimo!" Het klonk leuk, al had hij nooit de betekenis kunnen achterhalen. Hij wist wel dat, waar je ook was, als je dit hoorde, dan was Autumnpaw in de buurt. Toch had de jonge kater het vliegende beest gevangen en at deze, zo te zien, met veel smaak op.
Spiderstripe zetten zichzelf weer in beweging toen Autumnpaw wegliep, hij had blijkbaar een duidelijk doel voor ogen. Toen hij bij het meertje stil hielt, besloot de oudere kater het "hogerop" te zoeken. Hij klom in een overhangende boom en greep zichzelf stevig vast. Zijn achterpoot leunde op een tak die blijkbaar niet stevig genoeg was. De tak brak af en viel met een luide plons in het water. "Geronimo!" klonk weer. blijkbaar had hij de jonge apprentice laten schrikken. Nou ja, hij had hem in ieder geval niet ontdekt. Spiderstripe kreeg er genoeg van hier boven en sprong soepel naar beneden toe.
Misschien werd het maar eens tijd om de jonge kater onder ogen te komen. Hij kwam uit het gras opdoemen en keek de jonge Apprentice in zijn groene ogen aan. "Goededag Autumnpaw. Op onderzoek uit, zie ik?" vroeg hij kalm, alsof er niets gebeurd was. Autumnpaw hoefde niet te weten dat hij hem al de hele tijd in het oog had gehouden.

I'm a monstah:

Onderwerp: Re: Exploring the unknown zo 15 apr 2012 - 18:21

Autumnpaw hoorde het geritsel steeds luider worden. Hij keek om, maar hij zag nog altijd niets. Hij was nu niet bang, terwijl hij wel schrok van de vallende tak. Hij bleef rustig zitten, z'n ogen gesloten. Rustig wachtend tot er iets gebeurde. Ineens hoorde hij een stem recht voor zich. "Goededag Autumnpaw. Op onderzoek uit, zie ik?" Hij herkende de stem, en deed zijn ogen open. Zijn gedachten klopten, het was inderdaad Spiderstripe. Hij wist dat hij nu heel beleefd moest zijn, loyaal aan de ouderen uit de clan. "Hallo Spiderstripe. Ik was inderdaad op onderzoek, ik kende de meertjes nog niet." antwoordde hij monotoon en heel beleefd. Hij keek hem loyaal aan, en deed alsof hij het meende, al deed hij dat niet echt. Het is niet echt iets dat hij moest doen, zo nederig was hij nou ook weer niet. Hij wist verder niet wat hij moest doen, hij stond er wat ongemakkelijk bij. Hij had het gevoel alsof hij iets verkeerds had gedaan. Hij liet niet merken dat hij dat dacht en riep stoer: "Geronimo!" Zoals hij altijd deed, zijn stopwoordje en ook zijn favoriete woord. Hij liep naar de waterkant en keek naar zijn spiegelbeeld dat direct verscheen toen hij naar beneden keek. Hij zag een paar vissen vrolijk zwemmen. Ineens hoorde hij zijn buikje rommelen en keek beter naar de vissen. Hij zette zijn 'jacht-blik' op en koos één van de vissen als maaltje. Er waren geen vogels in de buurt en hij wou zich bewijzen tegenover Spiderstripe. Hij wachtte totdat de gekozen vis dichtbij het wateroppervlak was en toen sloeg hij toe. Zijn poot ging het water in, raakte de vis, duwde hem naar boven en pakte hem daarna over met zijn bekje. Hij legde de vis naast zich neer. Hij keek om naar Spiderstripe. Daarna probeerde hij het overnieuw, maar dit keer mislukte het. Hij viel bijna, maar herstelde zich goed. Hij bleef rustig staan en pakte de vis weer in zijn bek. Hij legde hem daarna voor Spiderstripe. "Wilt u ook een hapje?" vroeg hij beleefd. Eigenlijk wou hij niet delen, maar het was wel zo beleefd en misschien zou hij dan een goed woordje doen voor hem bij Brokenstar. Hij nam een hap en liet hem daarna liggen voor Spiderstripe, voor als hij ook een stuk vis wou.

Onderwerp: Re: Exploring the unknown zo 15 apr 2012 - 18:38

SpIdErStRiPe
De kleine apprentice had hem herkend, dat was in ieder geval al iets. Spiderstripe vond van zichzelf dat hij nou niet echt hoefde op te vallen binnen de Clan. Dat vond hij goed genoeg zo. Alleen zijn vond hij niet zo erg, het gaf hem ruimte om te denken. Als er veel andere om hem heen waren, dan werd hij zo benauwd. Daar kon hij al helemaal niet tegen. "Hallo Spiderstripe. Ik was inderdaad op onderzoek, ik kende de meertjes nog niet." De stem van Autumnpaw was wel heel erg monotoon, waardoor de warrior op zijn hoede was. Je wist maar nooit wat voor een vreemde grappen een Apprentice kon uithalen. "Heeft Cinderflame je het territorium nog niet laten zien?" vroeg hij met een twijfel in zijn stem. Meestal was dat het eerste wat de mentoren deden bij hun apprentices. Maar, nu hij er over na dacht, hij had Cinderflame al een tijdje niet meer gezien. Misschien zou het daar aan kunnen liggen. Nou jah, daar zou hij snel genoeg achter kunnen komen.
Spiderstripe was in gedachten verzonken, en was daardoor de jonge apprentice uit het oog verloren. Totdat hij de bekende kreet weer hoorde. Hij was in de richting van de waterkant gelopen en staarde naar de vissen. RiverClan stond bekend om hun vissers skills, maar de meeste ShadowClan katten konden er ook wel wat van. Al joegen ze liever dan dat ze de hele dag aan de waterkant zatteen.
Autumnpaw probeerde dapper een vis te vangen. De eerste keer ging het goed, de tweede keer wat minder. Hij viel bijna in het water. Spiderstripe hielt zichzelf tegen om de jonge apprentice niet te helpen, maar hij zou het alleen moeten doen. Autumnpaw had zijn eerder gevangen vis opgepakt en was nu naar hem toe gekomen. "Wilt u ook een hapje?" Een donkere blik verscheen in zijn lichte ogen. "Autumnpaw, je kent de Warrior Code. Je moet deze vis naar de voedselstapel leggen. Je weet toch, eerst de Clan, daarna jezelf," Hij keek de de jonge Apprentice bestraffend aan. Hij zou de Warrior Code beter moeten kennen!

I'm a monstah:

Onderwerp: Re: Exploring the unknown zo 15 apr 2012 - 20:22

Spiderstripe leek heel erg verbaasd nadat Autumnpaw hem vertelde dat Cinderflame hem de meertjes niet had laten zien. Hijzelf was ook verbaasd, maar hij had Cinderflame ook al een hele tijd niet meer gezien. Ze was al een tijdje weg. Spiderstripe zei toen: "Heeft Cinderflame je het territorium nog niet laten zien?" Autumnpaw keek hem aan en schudde zijn hoofd. "Nee, maar ik heb haar al een hele tijd niet meer gezien. Ik beschouw haar dus niet meer als een mentor eigenlijk.." Brokenstar zal vast wel een nieuwe mentor voor hem regelen, daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken. Tenminste dat dacht hij dan maar. Hij had geen tijd om ook dat nog te gaan regelen. Hij dacht dat Spiderstripe wel wist dat ook de Shadowclan wel kon vissen, al stond de Riverclan daar bekend om. Hij kon er ook wat van, niet dat hij wou opscheppen of zo. Hij moest echt harder worden, dus hij hoopte op een mentor, zodat hij toch zou leren hoe een echte Shadowclanner zich moest gedragen. Omdat z'n ouders al een tijdje dood waren, net zoals zijn broertjes en zusjes wist hij niet hoe hij zich moest gedragen. Hij was wel een geboren Shadow. Toen hij vroeg of Spiderstripe een hapje van zijn zelf gevangen vis wou, keek hij hem bestraffend aan. Autumnpaw wist niet waarom, maar de mond van Spiderstripe was al opengegaan: "Autumnpaw, je kent de Warrior Code. Je moet deze vis naar de voedselstapel leggen. Je weet toch, eerst de Clan, daarna jezelf." Oh ja, vergeten! Wat was hij ook dom. Hij was het helemaal vergeten, maar dat zou vast komen doordat hij al een tijd geen mentor had gehad. "Sorry Spiderstripe, ik breng hem daar straks wel heen, maar ik heb al een tijd geen mentor meer gehad en ik weet gewoon niet zo goed hoe ik me moet gedragen." zei hij eerlijk. Je hoorde aan zijn stem dat hij spijt had, ook al moest hij die niet tonen. Hij keek Spiderstripe aan, en wist dat hij gelijk had. Hij was dan ook de wijze, en niet hij zelf. Al zou hij dat wel graag willen, maar helaas, hij had nog een hoop te leren..