Tell me Icerock..

Onderwerp: Tell me Icerock.. vr 27 apr 2012 - 22:23

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. vr 27 apr 2012 - 22:52

postsheetje komt nog wel xD
Ooit...

Met zijn ogen gesloten lag hij in een hoekje van de Elders Den, even opende hij 1 oog toen een andere elder iets tegen hem zei. Icerock had het niet echt verstaan en bromde iets in de richting van, 'Wat zei je?' Geen antwoord, de kat die hem iets had gevraagd, had even naar hem gekeken en zich toen weer omgedraaid. Even keek hij naar de kat, hij wist nog dat hij doof was, of toch half. Goh, hij had weer eens iets onthouden. Trots ging hij rechtop zitten, alhoewel dat wel een beetje ten koste ging van zijn oude spieren. Toen hij eindelijk (met wat kreunen) was recht gekomen, was hij even vergeten waarom hij nu ook al weer zo fier rechtop wou gaan zitten en net toen hij weer wou gaan liggen wist hij het weer. Hij had iets onthouden, het klonk misschien dom, maar het was al lang geleden dat hij nog echt iets goed onthouden had! Soms wist hij algemene dingen nog wel te onthouden zoals welke clan hoe rook. Maar van kat tot kat, dat was meestal veel te moeilijk voor hem. De kat zou hem waarschijnlijk niet gehoord hebben en denken dat hij niet antwoorde. Ach pech, als het echt belangrijk was zou die het een andere keer wel nog eens vragen. Plots zag hij aan de rand van de den een schaduw, zo te zien nog geen echte warior, daar was de kat nog iets te klein voor. Hij ging weer liggen en hoorde toen ineens zijn naam, 'Icerock?' klonk het , de oude kater zweeg, wat moest die apprentice van hem? Gingen ze hem weer plagen? Of nou ja plagen, hij begon het zo langzamerhand pesten te vinden. In ieder geval, als een apprentice of kitten zijn naam zei betekende dat meestal niet al te veel goeds. Zonder ook maar te bewegen, keek hij naar de gestalte. Icerock hoorde hoe de apprentice gaapte en op de een of andere manier herkende hij vaag iets in dat gegeeuw. Maar wat? "Ik ben het, Dapplepaw." , zei de kater in de ingang weer. Dapplepaw? Kende hij een Dapplepaw? Nu liet die apprentice hem ook nog nadenken! Niet dat hij dat heel erg vond, zijn hersenen, mochten soms echt wel wat doen, maar... "Ik dacht, laat ik maar eens een kijkje komen nemen bij mijn vriend." , zei Dapplepaw. Blijkbaar hoorde hij hem dus te kennen, even bekeek hij het dier, een vrij lichte kater met blauwe ogen. Met een schuin kopje keek hij ernaar, "Hoe gaat het met jou, Ice?" , vroeg de kater en eindelijk wist hij het weer. Hij sprong van zijn nest in het hoekje en liep op de kater af. 'Dapple, mijn jongen!', zei hij vrolijk, 'Met mij gaat alles prima, buiten een gebrek aan elders waarmee ik me kan vermaken dan.' Een vrolijke glimlach stond op zijn gezicht terwijl hij de apprentice voor hem eens bekeek, 'Lange tijd geleden dat ik jou nog heb gezien!' zegt hij, 'Alles goed? Wat ben je trouwens gegroeid en hoe gaat het met je training?' Bij Dapplepaw voelde hij zich echt opa Icerock, de vriendelijke, aardige, vrolijke en vooral nieuwsgierige opa. Hij beschouwde Dapple dan ook soms als zijn kleinzoon. Hij was het niet echt, maar het voelde zo.

The greatest problem about old age is the fear that it may go on too long.

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. za 28 apr 2012 - 10:22

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. za 28 apr 2012 - 11:07

"Alles gaat prima met mij, En mijn training is fantastisch." Grijnsde de kater voor hem. "Angelvoice heeft me vanalles geleerd over de kruiden die hier te vinden zijn, ze heeft me geneeskunsten geleerd en nog veel meer!" Hij glimlachte bij de vrolijke stem van Dapllepaw. 'Mooi zo', zei hij vrolijk terug, Toen drong de naam Angelvoice pas echt door, Angelvoice? Angelvoice was toch de medicin cat? Ach hij zal het wel weer eens mis hebben, of Dapple moest Medicin cat Apprentice zijn geworden. Het zou wel kunnen, want hij had iets gezegd met kruiden en genees. Geneeskruiden? Neej, niet dat. Damn, waarom liet zijn korte termijngeheugen hem weer eens in de steek? "Zeg Icerock, had ik je al verteld dat ik een Med. cat apprentice ben geworden?" vroeg de kater, even dacht Icerock na, 'Ow daarom Angelvoice!' zei hij grijnzend terwijl hij Dapple recht aankeek 'Maar dat had je me inderdaad nog niet gezegd. Ik dacht eerst dat ik me vergiste dat Angelvoice de med cat was.' grijnzend keek hij naar Dapplepaw, die natuurlijk een beetje kleiner was, waardoor hij een beetje naar beneden moest kijken. Dat vond hij niet zo erg, er waren ergere dingen in het leven en zijn nek kon dit heus wel aan. "En, hoe gaat het met die plagende katten? Zijn die al opgehouden?" vroeg de lichte apprentice bezorgd, Icerock hoorde duidelijk de bezorgdheid en hij wist dat Dapple er eigenlijk alles wou aan doen om het pesten te stoppen, maar dat ging nu eenmaal niet zo gemakkelijk. 'Och, ik ben er al aan gewend laten we het zo stellen. Alhoewel ik ze wel irritant blijf vinden.' zei hij glimlachend, 'Maar hoe oud ben je nu precies?' Voor hem leek het gisteren dat Dapplepaw geboren werd als Dapplekit. Die dag kon hij zich nog goed herinneren, niet de geboorte zelf natuurlijk, maar hoe de vader trots naar hem was toegelopen om te zeggen dat er een kitten was geboren en dat hij toen ging kijken naar de kleine Dapple, dat had hij zeer goed onthouden. Maar het zal wel niet gister zijn geweest, hij was immers apprentice en die waren niet 2 dagen oud. Dat was minstends 5 maand of was het nu 6? Zoiets in ieder geval. 'Weet je eigenlijk al wat je warior-naam wordt?' vroeg hij toen nieuwsgierig, hij zou hem waarschijnlijk niet onthouden, maar het was altijd wel interessant om het te vragen.

The greatest problem about old age is the fear that it may go on too long.

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. za 28 apr 2012 - 12:53

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. za 28 apr 2012 - 13:58

"Wanneer ze je nogmaals pesten moet je bij mij komen, Oké? IK vind dat ze respect moeten hebben voor een kater die er zolang voor de clan is geweest." zei Dapplepaw, hij glimlachte even, nog zo jong en al zo wijs, dacht hij, 'Zal ik doen!' zei hij glimlachend, 'Als ik het niet vergeet tenminste.' Hij keek even naar de kater die naar de uitgang liep, daarna kreeg hij antwoord op de vraag die hij net stelde, "Ik ben een week terug 6 manen oud geworden." 'Ow gefeliciteerd dan nog', zei hij vrolijk terwijl hij nog even bleef staan. "Zin om even te wandelen? Frisse lucht doet je altijd wel goed." vroeg de apprentice, rustig liep hij al naar hem toe, want anders was hij er binnen 4 manen nog niet, 'Is goed.' miauwde hij, "Dapple..Dapplesong." antwoorde toen Dapplepaw. Hij knikte even, 'En waarom die naam?' vroeg hij nieuwsgierig, "Het past bij mij, zeg maar." sprak de kater uit, 'Dat moet ik inderdaad toegeven, die naam zou je goed staan.', zei Icerock knikkend terwijl hij eindelijk bij de uitgang was aangekomen. Even keek hij naar de zon, 'lekker weertje!', zei hij vrolijk, 'Perfect weer voor een wandelingetje, ik kom de laatste tijd zo weinig uit dat hol. Toch eens kijken wat de clan er vanaf heeft gebracht zonder mij.' Hij greens even vrolijk en liep het hol verder uit, 'Kom je Dapple?' vroeg hij vrolijk, de lichte kater zou hem maar al te makkelijk kunnen inhalen, daar hoefde die niet eens moeite voor te doen waarschijnlijk, dus bleef hij gewoon verder stappen. Toen Dapplepaw naast hem was gekomen, vroeg hij rustig, 'Gaat het goed met je opleiding als med. cat?' Hij was al lang vergeten dat hij dat al eens gevraagd had, alleen de naam van de kater wist hij nog van het gesprek dat hij net had gevoerd. Och het kon geen kwaad iets nog is te vragen, niet? Zeker niet als je Icerock heette en het tegen Dapplepaw had.

The greatest problem about old age is the fear that it may go on too long.

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. zo 29 apr 2012 - 13:59

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. ma 30 apr 2012 - 11:16

"Prima. Angelvoice heeft me nu al heel veel geleerd, zeg maar." antwoorde Dapplepaw op zijn laatste vraag. 'Ow ja Angelvoice!' zei hij en herinnerde zich weer dat hij dat al eens gevraagd had. Rustig liep hij verder en zag dat een paar apprentices al naar hem toe kwamen lopen, waarschijnlijk om hem weer eens te gaan plagen. Ze kwamen vrij snel op hem af, maar de 'dappere' apprentices draaiden zich maar al te snel om toen ze de med cat aperentice zagen. Hij greens even, 'Bedankt Dapple!' zei hij vrolijk tegen de kater, 'Weer wat katten die snel maken dat ze wegzijn nadat ze naar me zijn toegelopen in plaats van me te pesten.' Hij glimlachte flauwtjes en keek de katten nog even na. 'Vind je het trouwens een beetje leuk het medicin cat zijn?' vroeg hij toen en keek Dapplepaw nieuwsgierig aan. Hij wou maar al te graag dat Dapple goed terecht kwam, want zoals hij al eerder had vermeld, hij beschouwde Dapple een beetje als zijn eigen kleinzoon. Het was dan ook de enige apprentice die hem een beetje waardeerde en natuurlijk de al bijna warrior-apprentices, die waren daar ook wel wijs genoeg voor. Maar Dapple was nog jong en bijna alle jonge apprentices plaagden hem. Sommigen kwamen hem zelfs wakker maken als hij eindelijk na lang draaien had weten in te slapen! Of ze maakten buiten extra veel lawaai zodat hij niet kon slapen. Irritant was dat, maar hij had er mee leren leven en dat ze hem wakker hielde/maakten gebeurde gelukkig niet zo vaak.

*Flutjes -.-"*

The greatest problem about old age is the fear that it may go on too long.

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. ma 30 apr 2012 - 15:20

_{Enkele Apprentices leken de twee te naderen. Maar toen ze hem zagen stonden ze twijfelend stil en draaiden ze zich meteen om, om weg te lopen. Hij grijnsde en keek hoe ze wegliepen van de twee. Als ze Icerock wouden plagen, dan had hij ze naar Hollystar gestuurd. En als die hoorde over de pesterijen van deze katten dan waren ze nog niet jarig. 'Bedankt Dapple!' "Geen dank," Grijnsde hij. Waarna hij nog langzamer liep zodat Icerock niet achter zou lopen. 'Weer wat katten die snel maken dat ze wegzijn nadat ze naar me zijn toegelopen in plaats van me te pesten.' "Ze zien in dat ik ze zo naar Hollystar kan sturen." Met zijn blauwe ogen keek hij richting Icerock. "En dan zijn ze nog lang niet jarig." Hij keek terug naar de katten die langzaam waren verdwenen door de uitgang van het kamp. Ja, maar goed ook. Laat ze maar jagen, Laat ze het kamp maar verdedigen. Dat maakte hun nuttig. 'Vind je het trouwens een beetje leuk het medicin cat zijn?' Leek Icerock nieuwschierig te vragen. Dapplepaw aarzelde niet en knikte meteen. "Ja, het is heel leuk." Sprak hij met een glimlach uit, zijn ogen keken naar de medicine den. "Ik heb er zeker geen moeite mee, en ik vind het wel interessant." Zijn ogen gleden weer naar Icerock, de kater die een soort opa-figuur was geworden voor hem. Nogmaals gleden zijn ogen naar de Medicine den. Angelvoice had hem dan wel vaak nodig, en het was daar dan wel heel vaak druk, maar hij kon ertegen. Hij moest vechten voor het geen wat hem lief was. "Niet dat het heel makkelijk is, dat medicine cat zijn," Begon hij weer. "Soms komt er midden in de nacht een kat aan met diepe wonden, of iets dergelijke. En dat is ten koste van mijn slaap. Maar die kan ik altijd nog wel inhalen, niet?" Hij liet een zachte glimlach zien en zette zijn poten bij iedere stap weer nauwkeurig en netjes op de grond. Terwijl hij nog steeds naast Icerock door het kamp liep. Sommige katten zouden hem voor gek verklaren. Ze zouden denken dat het niet normaal was dat zo'n jonge kater zoveel van dit vak hield. Maar hij was gewoon zo, en dat kon je niet veranderen. Hij wou geen bloed verspillen tijdens gevechten, dat vond hij maar nutteloos. Je kon het beter gewoon uitpraten dan iemand in de nek springen. "Zeg eens Icerock, kun je je nog iets herinneren van jouw warrior tijd? Of iets wat jou is overkomen in je leven." Met een vriendelijke en nieuwsgierig blik keek hij de kater aan. Hij wou eigenlijk wel weten hoe Icerock was in zijn jongere jaren.

Ik houdt van deze postsheet *-*}

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. za 5 mei 2012 - 12:41

Tell me Icerock.. 005a060733873731cbc28e6

haha xD Me heeft eindelijk ook een postsheetje van Ice! ^^

"Ze zien in dat ik ze zo naar Hollystar kan sturen. En dan zijn ze nog lang niet jarig!" zei Dapplepaw en de kater had even naar hem gekeken. Rustig keek hij Dapple aan, tot Dapple zijn blik afwende en nog even naar de apprentices keek. Toen hij zijn vraag over het med cat gebeuren had gesteld, sprak Dapple met een vrolijke glimlach op zijn gezicht uit, "Ja, het is heel leuk. Ik heb er zeker geen moeite mee, en ik vind het wel interessant." De oude kater zag hoe de jonge apprentice zijn blik naar de Med. Den liet glijden. Daar kwam hij soms wel, voor als hij zich weer eens zwakjes voelde. De laatste tijd werd dat steeds minder, maar waarschijnlijk zou het met bladval weer toenemen. Dat was meestal zo. Op het einde van bladkaal begon hij zich weer beter te voelen, maar als bladval dan weer kwam opdagen, had hij er weer alle dagen last van. Hij werd uit zijn gedachtes geschud door Dapplepaw die weer over zijn opleiding begon, "Niet dat het heel makkelijk is, dat medicine cat zijn, soms komt er midden in de nacht een kat aan met diepe wonden, of iets dergelijke. En dat is ten koste van mijn slaap. Maar die kan ik altijd nog wel inhalen, niet?" De oude kater knikte instemmend, 'Dat kan je inderdaad doen. Als niemand je op dat moment nodig heeft tenminste.' Rustig keek hij om zich heen en zag duidelijk dat de apprentices niet eens in zijn buurt wouden komen met Dapple erbij. Hij greens even, sommige liepen wel gewoon langs, maar ze gingen dan ook niet verder door hem aan te spreken of gek aan te kijken. Gelukkig maar, hij had wel nood aan wat rust in de buitenlucht. En het gesprekje met Dapple hielp daar zeker mee. "Zeg eens Icerock, kun je je nog iets herinneren van jouw warrior tijd? Of iets wat jou is overkomen in je leven." vroeg de apprentice, 'Iets herinneren?' herhaalde Icerock een beetje, 'Even denken, nou, ik weet sommige dingen nog wel. Zoals mijn eerste keer dat ik een prooi ving of dat ik als kitten werd gestrafd omdat ik zomaar het kamp uit was gelopen. Maar als warrior? Eehm, ik kan nog wel herinneren dat ik een keertje oog in oog stond met een bloodclankat. Ik was toen nog maar net warrior en eigenlijk waren mijn vechttechnieken nog niet tip top in orde. Mijn timing kon er grandioos naast zitten. Neej, met timing heb ik nooit echt een band gehad. Ik was meestal te laat of te vroeg. In ieder geval, die kat wou mij hebben, en of ik nu zou terug rennen of naar hem toe zou lopen, hij zou me aanvallen. Waarom weet ik eigenlijk nog altijd niet. Maar goed, omdat ik wist dat hij mij wou hebben, want zo slim was ik wel gelukkig, wou ik eigenlijk als eerste aanvallen, want dan ben je wel een beetje in het voordeel. Maar zoals ik al zei, mijn timing... die mist wel wat. Dus was ik te laat, die kat was al naar me toegesprongen.' Hij greens even

The greatest problem about old age is the fear that it may go on too long.

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. za 12 mei 2012 - 8:15

_{Het voelde fijn om met een oudere kater te praten, iemand die hem waardeerde voor wie hij was, iemand die hij kon waarderen. Andere katten zouden eens moeten weten hoe aardig Icerock was, en wat voor fijne gesprekken je met hem kon leiden. Rust dat gaf Icerock aan hem. Een moment waarop hij enkel hoefde te praten, niks anders. 'Dat kan je inderdaad doen. Als niemand je op dat moment nodig heeft tenminste.' Hij grinnikte kort en schudde met zijn hoofd. "Ik hoop dat ze niet zo vaak gewond zullen zijn." Zei hij licht lachend. Al snel reageerde Icerock op zijn vraag, hopelijk kon zijn oude vriend iets over zijn verleden herinneren. Het was goed om je verleden te vertellen, dan kon je het tenminste nog onthouden. 'Iets herinneren?' Hij knikte, en keek Icerock vol verwachting aan. Hopelijk zou Icerock iets herinneren, wat dan ook. 'Even denken, nou, ik weet sommige dingen nog wel. Zoals mijn eerste keer dat ik een prooi ving of dat ik als kitten werd gestrafd omdat ik zomaar het kamp uit was gelopen. Maar als warrior? Eehm, ik kan nog wel herinneren dat ik een keertje oog in oog stond met een bloodclankat. Ik was toen nog maar net warrior en eigenlijk waren mijn vechttechnieken nog niet tip top in orde. Mijn timing kon er grandioos naast zitten. Neej, met timing heb ik nooit echt een band gehad. Ik was meestal te laat of te vroeg. In ieder geval, die kat wou mij hebben, en of ik nu zou terug rennen of naar hem toe zou lopen, hij zou me aanvallen. Waarom weet ik eigenlijk nog altijd niet. Maar goed, omdat ik wist dat hij mij wou hebben, want zo slim was ik wel gelukkig, wou ik eigenlijk als eerste aanvallen, want dan ben je wel een beetje in het voordeel. Maar zoals ik al zei, mijn timing... die mist wel wat. Dus was ik te laat, die kat was al naar me toegesprongen.' Aandachtig had hij geluister naar zijn verhaal, zijn ogen hadden hem met plezier aangekeken. Wow, dat was een goed verhaal. "Wow.." Sprak hij stil uit. "Weet je nog meer over dat gevecht?"

Leuke Sheet (:}

Onderwerp: Re: Tell me Icerock.. zo 13 mei 2012 - 15:39

thanks ^^

Hij had zijn verhaal even onderbroken en rustig keek hij naar Dapplepaw die duidelijk aandachtig zat te luisteren, "Wow.." sprak de apprentice stil uit, "Weet je nog meer over dat gevecht?" Even dacht hij na, 'Ja vaag wel,' zei hij rustig en glimlachte even, 'Eehm waar was ik gebleven? Ow ja, die kat kwam naar me toe, dus. Die kat was al naar me teogesprongen en voor dat ik dat goed en wel besefte, had hij me omvergeduwd en zijn klauwen in mijn schouders gedrukt. Daar heb ik trouwens nog steeds een litteken van. Maar dat doet er niet toe, het deed ontzettend veel pijn, maar ik moest door vechten, anders ging ik er zoiezo aan. Alleen omdat hij zijn nagels in mijn schouder drukte kon ik, als ik die arm niet al teveel wou kwetsen, die niet bewegen. Dus moest ik met mijn andere poot bij de kat komen. Nou ja, die poging mislukte, want het was zeker geen dun ding. Dan probeerde ik het maar op een andere manier. Het zal misschien dom klinken, maar het helpt wel. Ik heb hem gewoon met mijn staart zitten kietelen.' Even greens de oude kater bij het denken daaraan, rustig keek hij Dapple weer aan, 'Dus, als je ooit is in een gevecht beland, probeer het eens uit, zou ik zeggen. Maar goed, verder met dat gevecht. Die bloodclanner kon duidelijk niet tegen kietelen en moest mij dus loslaten, ik ben snel weer op mijn poten gekrabbeld en keek even om me heen, wat ik misshcien kon gebruiken. Niet dat ik echt veel tijd had, want die kat kwam alweer op me afgestormd. Gelukkig wist ik net optijd weg te springen. Snel draaide ik me weer om en sprong naar hem toe. Ik wist hem net bij zijn staart te grijpen. Ik haakte mijn nagel er in en wist hem naar me toe te trekken. Volgens mij was het een kater, toch? Ja het was een kater. Dus die kater probeerde natuurlijk los te komen en dat kwam hij uiteindelijk ook. Maar daar moest hij wel een stukje staart voor afgeven. Nou ja, wij waren allebei niet echt de slimaste bleek uiteindelijk, want hierna sprintten we allebei recht op elkaar af en je kan misschien al raden wat er toen gebeurde. We knalden gewoon recht tegen elkaar op. Dus lagen we even versuft op de grond. Ik was de eerste die weer recht sxtond en daa maakte ik dan ook gretig gebruik van. Zonder eigenlijk ook maar na te denken sprong ik op de kater en drukte mijn nagels in zijn rug, waarna de kater wild begon te schudden om mij er af te krijgen. Ik verloor steeds meer grip en wist nog net wat krassen op zijn rug te plaatsen voor ik van hem af werd gegooid en over de grond schaafde. Veel van mijn vacht is er toen gewoon af geschaafd door de harde grond waarop we vochten en ja, als mijn zachte beschermende vacht weg is, dan schaaft zoiezo mijn huid ook wel. Dus daar had ik lekker een grote schaafwond zitten. Wees maar niet bang, ik ben daarna direct naar de medicin cat gelopen, of gemankt, het is maar hoe je het bekijkt. In ieder geval snel stond ik weer op, want die Bloodclan kat kwam weer op me af gestormd. Gekken zijn het, gekken zijn die Bloodclankatten. Ze willen anderen dood al moeten ze daar zelf hun leven voor geven. Maar die kater viel mij dus aan en ik verwachte eigenlijk dat hij naar mij gezicht of rug ofzow zou grijpen, maar neej, mijn linkervoorpoot werd het slachtoffer. Hij gaf een harde knauw in mijn been en trok zich daarna direct weer terug om mijn andere been aan te vallen. Maar dat had ik gezien en ik kon net opzij springen.' Even stopte hij zijn verhaal weer om even wat adem te halen. Rustig ging hij liggen en ging weer verder, 'Die knauw in mijn been had wel wat gevolgen, namelijk dat ik hem niet echt goed meer kon gebruiken. Ik kon er nog op steunen, maar dat was wel zo ongeveer alles. Gekken zijn het, die bloodclanners. Ze doden anderen al moeten ze zelf het leven laten. In ieder geval, ik was dus net opzij gesprongen voor de volgende aanval en wou weer op hem afspringen. Om zijn achterpoot te pakken te krijgen, maar ik miste me wat en kwam uit bij zijn voorpoot. Daar heb ik niks op tegen, maar een knauw in mijn oor lijkt me niet zo fijn. Snel gaf ik hem een niet eens zo harde beet in zijn been en zag daarna mijn kans om hem op zijn rug te duwen. Dat deed ik dan ook en ik dreigde hem met dat ik hem zo kon vermoorden. Nou ja, dat maakte die kater duidelijk niet zo veel uit, want hij antwoorde spottend dat ik het mocht doen ook. Nou ja, dat bracht me wel aan het twijfelen moet ik zeggen. Ik dood niet iemand zomaar, dus heb ik hem maar gewoon een beetje verwond. Ik heb mijn nagels in zijn nek geduwd en ik moet zeggen dat de uitwerking wel positief was. De kater bleek namelijk te denken dat ik het meende en probeerde overeind te krabbelen. Ik werd van hem afgeduwd en de kater kwam weer op me af gerend. Tenminste dat dacht ik, maar toen hij bij me was, liep hij recht langs me terug weg. Waarom snap ik nog steeds niet.' Hij glimlachte even en keek naar de lucht, 'Ik ben toen maar naar de Medicin Den gestrompelt. Ik weet zeker dat ik aan de Starclan heb te danken dat die bloodclanner me niet heeft aangevallen, want heb ik al gezegd dat ik bloodclanners gekken vind?' beëindigde hij zijn verhaal en keek even vrolijk naar Dapple. 'Heb jij al zoiets meegemaakt?' vroeg hij, vergetend dat Dapple nog maar apprentice was en ook nog eens medicin cat.

Volgens mij mijn langste post ooit xD

The greatest problem about old age is the fear that it may go on too long.