At our place~

De nacht was aangebroken en Lightpaw was terug in het kamp. Ze had voor morgen afgesproken met Wildpaw. En ze dacht de hele tijd aan hem. Het voelde als of ze elkaar al manen kenden. Maar ondertussen kende ze mekaar nog maar een dag. De jonge apprentice legde haar twee gevangen prooien. Ze hoorde enkele warriors mompelen "is dat alles wat ze heeft gevangen over een heledag?" En wat ze ook hoorde. "Of ze kan niet goed jagen, of ze verbergt iets." Lightpaw hief haar kop op. Ze trippelde naar de apprentices den en ging daar liggen. Ze hield haar gele ogen nog even open en sloot ze daarna. Het duurde niet lang of ze was in dromenland. "Mijn klauwen gleden over de borst van een leader. 'Dit woud zou het mijne zijn,' grauwde Lightstar. Ze beet in de nek en vocht met nog meer tegen standers die het niet met haar eens waren. Lightstar zou heersen over het bos. En dat zou niet veranderen! Lightstar zou de heerser van het woud worden, en de sterkste poes worden ooit!" Ze droomde over de baas zijn van het woud. Van macht hebben. En heel veel aanhanger. Wildpaw kwam er ook in voor. In die droom droeg hij de naam Wildstar. Samen zouden ze heersen. Samen zouden ze de baas zijn.
Lightpaw opende langzaam haar ogen. Ze keek even vragend om zich heen. Dat was een leuke droom. Ze gaapte en rekte zich uit. En toen kwamen de herinneringen weer haar kop binnen. Ze had afgesproken met Wildpaw. Ze ging recht op zitten en begon aan een grondige was beurt. Na dat ze daar klaar mee was verliet ze de den en liep ze op de prooi stapel af. Daar pakte ze de muis die ze gisteren had gevangen. Ze glimlachte. Bij de prooi stapel at ze de prooi op. Daarna keek ze even heen en weer en daarna naar boven. Het werd maar eens tijd om te vertrekken.
Zonder aarzelen begon ze richting de Shadowclan grens te rennen. Ze lette niet op andere katten. En gelukkig waren die er ook niet. Ze sprong lenig over een boomstam heen en rende door. Een koele bries gleed door haar half lange vacht heen. Ze glimlachte en begon nog sneller te rennen. Toen ze bij de grens aan kwam begon ze te sluipen. Ze snoof de lucht op en rook nog niks. Ze bleef in de beschutting zitten en wachtte rustig af. Toen begon de geur van Wildpaw haar neus binnen te stromen. Maar Lightpaw liet zich nog niet zien. Wie weet volgde een andere kat wildpaw. Ze snoof nog eens goed, en toen ze op merkte dat het veilig was hoorde ze haar naam. Lightpaw kwam uit de bosjes en schudde haar vacht uit. 'Hallo, Wildpaw,' snorde ze. Ze trippelde naar hem toe en drukte haar kopje tegen die van hem aan. 'Je ziet er goed uit. Hoe is het?' Snorde ze terwijl ze voor hem ging zitten. Haar ogen twinkelden vrolijk.

--Yeap, mijn inspiratie heeft me niet verlaten--

Ze was er. Ze was weer bij Wildpaw. Lightpaw snorde, ze voelde zich vrolijk, blij, blij dat ze bij Wildpaw kon zijn. Niet dat het mocht. Maar van zich zelf mocht alles dat ze wou. 'Ik ben blij dat het goed met je gaat,' snorde ze terwijl ze haar kopje tegen de zijne drukte. ”Ze hebben niets gemerkt, mijn Clan. Dachten vast dat ik te druk was. Volgens mij geven ze niet eens om me..” Zei Wildpaw. Lightpaw's uitdrukking werd medelevend. Ze kon onmogelijk zeggen dat ze er zeker van was dat hij het fout had. Dus besloot ze iets anders te zeggen. 'Maar ik geef wel om je,' miauwde ze terwijl ze een likje over zijn oor gaf. Daarna vroeg Wildpaw hoe het met haar was, en of er nog dingen waren gebeurd in de tijd dat ze niet samen waren geweest. Eigenlijk was er niks interessants gebeurd. 'Met mij is het goed. En het enige wat me is opgemerkt is dat mijn clan me niet vertrouwd. Maar ja. Ze doen maar, jij gaat voor alles,' zei ze terwijl ze glimlachte. Lightpaw stond op en glimlachte warm naar Wildpaw. 'Kom, zullen we een plek op zoeken waar we mekaar voortaan gaan ontmoetten? Droppedstar,' zei ze met een knipoog. Ze zwiepte vrolijk met haar staartje en deed een paarstappen naar voren om aan te geven dat ze hier weg wou. Ze snoof de lucht op en ze versmalde haar ogen. 'Beter dat we nu vertrekken,' mauwde ze dringend. Ze rook Shadowclan geuren die deze kant op kwamen. Ze sprong door de bosjes en keek naar Wildpaw afwachtend of hij haar volgen ging.

--Flut--

Afwachtend staarde Lightpaw naar Wildpaw. Ze vroeg zich af of hij haar zou volgen. Misschien was het ook wel niet zo, en bedacht hij zich dat dit niet kon, dat hij liever met zijn clan maatjes weg ging en haar hier achter liet. Ho, hé, zo is Lightpaw niet, en zo denkt ze al helemaal niet. Zij en Wildpaw zijn beste vrienden, en dat zou nooit een keer veranderen. Lightpaw keek naar Wildpaw, die inderdaad besloot achter haar aan te gaan. "Goed gedaan Sealeaf." Prees Wildpaw haar. Lightpaw keek met een warme glimlach naar haar maatje; Wildpaw. Die vriendelijke ogen prikte in haar ogen. Niet negatief, maar positief, het voelde zo goed, dat ze zich af vroeg of ze dit eigenlijk allemaal niet droomde. "We kunnen maar beter nu meteen gaan, ja. Welke kant lijkt jou het geschiktst?" Vroeg Wildpaw. Lightpaw grijnsde, en hees zich op. 'Deze kant op,' snorde ze terwijl ze over een tak heen sprong en toen in een snelle ren pas ging. Haar poten gingen geruisloos over de grond heen en haar oren stonden naar achteren om Wildpaw te horen, en haar ogen stonden scherp naar voren gericht, zo dat niks haar zou ontgaan. Ze rende door, zo snel als ze kon, maar ze zorgde er ook voor dat ze dicht bij Wildpaw bleef, en dat het geen hardloop wedstrijd ging worden.
Na een hele lange tijd gerend te hebben merkte ze op dat de clan geuren hun hadden verlaten. Lightpaw haalde diep adem. Ze had hard gerend. 'Pff... Ik denk dat we nu voorlopig wel veilig zijn,' heeg Lightpaw. Ze waren nu buiten clan gebied.

Haar poten raasde over de grond terwijl ze snelle, lenige, stevige bewegingen maakte. Ze sprong lenig en snel over een boom tak heen en keek toen achter om. Ze wist dat Wildpaw haar vertrouwde, en dat gaf haar een warm gevoel. Ze grinnikte toen de sprong bij Wildpaw bijna verkeerd ging, maar dat was niet gemeen bedoeld. 'Voorzichtig,' riep ze Wildpaw toe terwijl ze haar pas ietsje vertraagde om Wildpaw wat dichterbij haar te laten komen. Na een poosje vertraagde haar pas en stopte ze met rennen. Ze snoof de geur op en rook dat het veilig was. Er was geen clan kat in de buurt. Enkel rook ze wel rogues en ander stuff. Kort om, het kon hier gevaarlijk zijn. Maar dat trok haar alleen maar aan. Ze hield van avonturen. 'Cause, that was her. Zo was ze gewoon. Een avonturier. Toen hoorde ze haar naam. Lightpaw keek om en zag Wildpaw op een rots staan. 'Kom er aan, Droppedstar,' miauwde ze terwijl ze naar Wildpaw toe sprong. Ze knipoogde dat ze hier ook beter hun "second names," konden gebruiken. Ze grijnsde. 'Je ziet er als een echte leider uit, Droppedstar, ik ben blij om jouw Deputy te zijn,' snorde ze terwijl ze vrolijk met haar staart zwiepte en naast Wildpaw kwam staan. 'Dit is ons kamp, de perfecte plek,' snorde ze als volgt.

Lightpaw keek over het "kamp" heen. Een windvlaag waaide door haar vuurrode vacht heen, door die zon die op haar rode vacht scheen leek haar vacht bijna licht te geven. Natuurlijk dat ze Lightpaw heette. Ze vroeg zich af wat haar warrior naam zou zijn. Lightshine, Lightclaw, Lightfire? Lightfire, dat zou een prachtige naam zijn, of beter, Lightflame, maar ze zou wel zien. Toen ze zo over het "kamp" heen keek voelde ze het gevoel van macht, het soort gevoel dat haar sterker leek te maken. Ze snoof de lucht op en een onheilspellende grijns kwam rond haar lippen, maar zo snel die kwam verdween die ook weer. Ze glimlachte lief naar Wildpaw en gaf haar een lik over zijn oor. Ze zei dat dit hun kamp was, en dat dit de perfecte plek was.
"Dat weet ik," zei Wildpaw terwijl hij in haar gele ogen keek en Lightpaw in zijn bruin/gele ogen keek. Het waren prachtige ogen. Ogen waar ze wel in kon smelten. "En ik had het niet kunnen vinden zonder jou. Bedankt Sealeaf." Lightpaw glimlachte. 'We hebben het samen gedaan, als jij er niet was geweest, was het mij ook nooit gelukt,' sprak ze terwijl ze hem recht in de ogen aan keek met een warme veel betekende blik. Lightpaw merkte op dat ze dorst had. En op dat moment stelde Wildpaw iets goeds voor. "Ik bedenk me echter net, dat we een waterbron nodig hebben. We moeten kunnen drinken als we hier lang blijven. Zullen we maar gaan zoeken? Of wil je liever het nieuwe territorium onderzoeken?" Lightpaw grijnsde en sprong van de rots af. 'Je hebt gelijkt, we hebben een waterbron nodig, laten we die gaan zoeken,' zei Lightpaw. Ze wachtte tot Wildpaw de eerste stap zou zetten. Tenslotte was Wildpaw haar leider, en zij was de Deputy, zei had hem dus te volgen. 'Ga jij maar voor, Droppedstar,' snorde ze.

Wat was Lightpaw toch blij dat ze Wildpaw had ontmoet. Hij was de beste vriend die ze ooit had kunnen wensen. Ze was blij. En nu hadden ze samen hun eigen clan opgericht, met een eigen territorium. Natuurlijk kon dit niet voor altijd zijn, al geloofde Lightpaw daar niet in. Lightpaw voelde een soort van macht door haar aderen heen stromen. Was ze wel zo loyaal aan Riverclan dan dat had gemoetten? Lightpaw wist het niet, en eigenlijk boeide het haar ook niet. Ze genoot van het leven zoals zij dat liet gaan. En alles was goed in haar ogen.
Wildpaw vroeg of ze nu eerst zouden jagen of een waterbron zoeken. Lightpaw voelde toch wel dorst knagen, dus stemde ze met het laatste in, konden ze ook zien hoe groot hun territorium was. Lightpaw keek nog één keer over hun kamp heen. Had hun kamp geen leden nodig? Lightpaw dacht er niet veder over na. Lightpaw zei dat Wildpaw voor mocht, hij was tenslotte haar leader. "Laten we dan maar gaan zoeken," zei Wildpaw. Lightpaw knikte. Toen wildpaw in de bosjes verdween volgde Lightpaw hem meteen. Ze snoof de geur op en vond zijn geur spoor al snel, en al snel kwam hij in beeld. Lightpaw sprong over een stok heen en zag al snel Wildpaw zitten. Lightpaw snoof. 'Het is hier vol van prooi zeg, echt het perfecte territorium!' snorde ze. Ze keek rond en ving toen met haar oren water druppels en gekletter op. 'Hoor je dat? Er is een waterval in de buurt,' snorde ze. Ze sprong op en rende in die richting, ze wist dat Wildpaw haar volgde. Toen verstijfde ze. 'Hoor je dat? Er is hier iemand, iemand in ons... Territorium,' zei ze. Ze voelde stiekem toch wel wat angst. Haar hart ging te keer en haar nek haren stonden overeind.

--Het leek me het best het zo te doen, dan mogen nu de trainers van Wild en Light reageren 8D