Who is there?

Sorrow liep door het bos opweg naar haar lunch. Het was al best koud e vochtig. Daardoor zag je dat er dauwdruppels zaten op de bladeren. Sorrow keek naar een struik waar ze bewging had gehoord. Achter die struik zag ze een muisje zitten. Omdat ze zo'n honger had besloot ze erop af te gaan. Dit was nu al de derde dag dat ze een klein muisje had gegeten. Ze was een heel stuk afgevallen en haar ribben stoken uit, en haar hoofd leek te groot voor haar lijf. Met het kleine muisje besloot dat de jacht was mislukt alweer. Ze moest het helaas allen doen met een klein muisje. Toen ze bij de haar boom aankwam dacht ze aan hoe de boom haar leven had gered. Want toen ze hier net aankwam had ze verschrikkelijke honger en er brak een storm. Toen had ze weer een klein muisje in haar bek en kon ze hierin schuilen. Het liefst zou ze deze boom met iemand willen delen. Maar vrienden had ze niet. Na dat ze was uitgedacht sprong ze sierlijk de boom in. Eenmaal in de boom ging ze een klein holletje in waar zij gemakkelijk doorpast. Daarin lagen allemaal kleine botjes van muizen. Maar haar honger werd nu overmeestert door de dorst. Ze sprong de boom weer uit en ging naar een beekje die dochtbij was. Haar lippen waren uitegroogt. Ze stook snel haar mond in het water en begon te drinken. Sorrow herrinderde zich dat ze in geen dagen een kat had gezien. Precies op dat moment hoorde ze geritsel in de struiken. Ze schrok zich kapot. Nu besloot ze daarom naar haar boompje te gaan. Eenmaal aan gekomen sprong ze de boom in. Maar terwijl ze dat deed hoorde ze weer geritsel in de struiken. Voor de zekerheid ging ze rechtop staan voor de uitgang van gphet holletje en zei:"Kom tevoorschijn als je me niks aan wil doen!Ze bleef stil staan kijken naar beneden.

Beatmiss liep rustig door het bos. er schoot een muis voorbij, op de vlucht. dat zou betekenen dat hier een uil, een kat, een poes, of andere dieren die muizen eten in de buurt zouden zijn. maar zij had honger, vreselijke honger. dus zij besloot het muisje achterna te gaan. bijna bij het muisje, bijna. opeens bleef ze met een ruk stilstaan. ze kon niet meer vooruit, niet meer achteruit. opeens voelde zij een stekende pijn in zijn schouders. ze was blijven steken. maar waarin? ze keek om zich heen. geen hond te bekennen. opeens hoorde ze: "kom tevoorschijn als je me niks aan wil doen!" een kat. vreugde sprong op in het magere lijfje van beatmiss. "HELP!!" riep ze zo hard als ze kon. "HELP!!"

Flame liep door het bos, hij had honger. Waarom ging hij niet gewoon opzoek naar een kittypet. Die kunnen toch niks terug doen. Hij begon te rennen tot hij anderen katten hoordde. De wind stond in de goeie richting om ze te kunenn ruiken, rogue. Hij zou ze vermozelen. Hij trende erop af en hoordde ze praatten, ach wat boeide dat hem. Hij sprong uit de bosjes. 'hallo daar. Gezellig gesprekje, nou die ga ik nu verbreken!'Hij renden naar de kaytten toe. He wacht eens, die kat daar zat vast en kon niks doen. 'Jij bendt een makkelijke prooi zeg, of je bendt klaar gaan zitten.' Flkame maaktte zich klaar voor een sprong, en sprong. Hij landde op de kat en gaf een paar krabben, en beet ook een keer. Hij proefde de heerlijke smaak van bloed. 'Zo, jij bendt klaar nu die anderen.'Hij renden erheen en zag een kat in de boom zitten. Hij klom de boom in. Klaar om haar te vermozelen. Toen hij boven was keek hij de kat aan. Iets werhield hem, maar wat? vocht ertegen want hijw ou aanvallen. Hij begon uit het niets een paar vragen te stellen. 'Hoi! Wie ben jij?' Hu, hi wou aanvallen maar het luktte niet. Iets werhield hem. Hij keek de kat aan. Hij keek bedreigend, het liefst viel hij aabn. Maar het lukte echt niet!

(Jazz, ik ben het sophia! Enne, ik val je dan wel aan, ik dood je niet want heb ten eerste geen toestemming en ten tweede, Er is geen ten tweedde!! De meestte bloodclan katten vallen aan dusse!)

Sorrow zag hoe de zwarte kat de witte kat behoorlijk pijn deed. Na dat de zwarte poes klaar was met de witte klomhij omhoog opweg naar haar. En nu ik vecht liever niet maar ik kan het wel. Sorrow was helemaal naar achter gaaan zitten, maar toen ze dat deed stak er een zwarte kop door het poortje. Die zwarte kat de ging haar natuurlijk vermorzelen. Maar inplaats van op de Sorrow springen zei de zwarte kat:`Hoi? Wie ben jij? Ze keek de kat aan scheef aan. In de ogen van de kat zag ze dat hij aan wou vallen. Maar waarom...waarom deed hij het niet. Sorrow sprong naar boven omdat dit een holle boom was kon je zo naar boven. Daar kwam je zo bij de takken terecht. Zijzelf ging dan ook op de hoogste tak zitten die er was. Dit had ze bedacht voor als dit zou gaan gebeuren. Je zag vanaf hier de witte poes die vast zat, maar wat je ook zag was de supermooie zonsondergang. Sorrow had tot nu toe niet liefgehad dat vond ze super jammer. Op de tak waar ze nu zat zag je de zonsondergang heel mooi. En het begon al te misten. In haar dromen zat ze hier nooit alleen maar er zat nog iemand naast. Dit zou nooit uitkomen want nooit had iemand van haar gehouden als een geliefde.
[kon niet langer]

Beatmiss voelde de krabben lans haar heen gaan, ze kromp dan wel in elkaar, maar dat deed haar niks. nu was ze vrij. ze rende zo hard ze kon naar het boompje. toen ze daar was, vroeg ze aan de bruingrijze kat: "hallo daar, mag ik er ook bij? als je wilt dat ik die kat vermorzel, zal ik er wel bij moeten komen, en ik neem aan dat je dat wilt, dus ik klim even naar boven als je dat niet erg vind." beatmiss zette zich af en begon te klimmen, ze was bijna bij de zwarte kat. ze zij: "wat ben jij laf zeg, dat je niet meteen aanvalt." ze was nu in het bereik van de kat en begon hem te krabben. ze dacht te zien dat die zwarte kat het bewustzijn verloor, maar ze wist het niet zeker, want ze kon niks zien. het bloed van de zwarte kat en haar bloed vermengden zich in haar ogen. ze voelde weer dat ze honger had, verschrikkelijke honger, een honger die ze nog nooit gevoeld had. ze schreeuwde zo hard ze kon om de honger te vergeten. haar zicht was nu volledig weg. ze kon niks meer zien. ze wou zo lang mogelijk door blijven krabben, maar ze wou de kat niet doden. niets of niemand verdient het om dood te gaan. ze at zelf vaak grassprietjes, maar soms ook muizen of ander gespuis. ze klom hoger in de boom, tastend naar grip. ze voelde een kat. was het de aardige kat of de kat die ze aan het krabben was? het kon haar niks boeien, ze wou een maatje en eten, daarom was ze hier.

HEt kleine mormeltje liet haar pootkussentjes over het zachte, mollige gras strelen. Dat voelde altijd wel fijn. Vooral als het even niet meezat. Het kleine, magere poesje had weer zoals altijd niets goeds in de zin. Vrolijk liep ze verder todat een Blooclan geur langs haar verwarde snorhaartjes zo pardoes haar neus in kroop. "Eerst even wat eten" Murmelde ze in zichzelf. Ze liet zich zakken in een profecionele jachthouding van een volleerde warrior. Langzaam drong er een vage geur van een grote, vette waterrat in haar kleine roze neusje. Één voor één Tilde ze haar magere pootjes op. Zonder ook maar een takje te breken volgde ze de geur tot an een rivier. Naast de waterrat zat ook nog een eekhoorn niets vermoedend aan een pitje te knabbelen. Het rode mormel likte even smakelijk haar lippen af bij de gedachte dat bruine bont open te scheuren en het sapigge vlees eruik te rukken. Ze dook iets naar achteren voor de ultieme sprong. Haar achterwerk even heen en weer wiebelend klaar makenende voor de sprong. Ze zette zich af waardoor er een paar harde brokjes aarde ze lucht in vlogen en op de grond uiteen vielen. Haar klauwen uitstekende landde ze bijna. Een klauw boorde zich in de waterrat en één in de rug van de eekhoorn wiens zaadje nu stroomafwaards met de rivier mee stroomde. Één voor één beet ze de beestjes dood en nam ze mee in haar kleine bekje. Op een beschutte plek in het woud begroef ze de eekhoorn en begon aan de waterrat. Ze Scheurde het zachte bruine bond zorgvuldig af. "Ziezo, weer wat voor mijn boom" Spinde ze terwijl ze een groot stuk vlees afrukte en het vermaalde tussen haar vlijmscherpe kiesjes. Toen de waterrat op was bracht ze het bond en de eekhoor naar har boom. Op haar boom stond met bloed Chikita geschreven. Ze trippelde er naar toe en klom klauwtje voor klauwtje in de boom. In het kleine nestje verspreidde ze het bond. Mmm, lekker zacht! Ze klom verder naar boven waar ze een klein nestje had gemaakt voor prooi. Ze legde de eekhoorn erin en sprong de boom uit. Ze besloot de Bloodclan geur maar eens te gaan volgen. Ze snuffelde wat aan de grond en zag daarna een witte poes een bloodclan kater aanvallen! Ze rende op de poes af en sprong boven op haar. Ze drukte haar op haar rug en stak haar kleuw in haar borst. Het kleine gestalte rukte de klauw eruit en al het bloed spatte omhoog. Een grijns verscheen op haar gezicht. "Nog een laatste woord domme poesiepoes!" Spuugde ze in het gezicht van de witte vuilnis bak..

Opeens sprong er een rood klein poesje de boom uit. Er spaten daarna allemaal bloed omhoog en de zin:"Nog een laatste woord domme poesipoes!" Sorrow schrok van die woorden. Ze had in de bloodclan gezeten en rook er nog een beetje naar. Maar toch voelde ze zich laf. Tussen die bomen door zag ze een storm opkomen. Na lang denken sprong ze dan toch de boom uit. Ze sprong op de zwarte kat en krapte hem hard. Maar dooden zou ze niet doen. Daarom was ze de Bloodclan uit gegaan. Maar ze kon wel vechten. Sorrow had gezien hoe de kleine roodde poesje de witte kat op de grond had gegooit. Met haar tanden beet ze in de nek van de kater en proefden na tijden weer de smaak bloed. Haar slechte kant kwam weer omhoog waardoor ze haar nagels uit zetten en nog een keer fel een krap gaf. Maar toen herrinerde zich dat dit de kat was die haar wou aanvallen maar niet deed. Ze schrok van de gedachte en sprong snel van de kat af. En ze nam het besluit om de witte kat te helpen dus sprong ze op de roodde kat en zei:"Niemand verdiend het om dood te gaan . En geloof me ik zit niet meer in de Bloodclan ik luister niet meer naar Scourge!Ze gaf een harde krap en gooide de kat nu ook op de grond. En keek het kleine poesje aan.

Flame werd aangevallen maar de kat stopte al snel. Flame stond op en keek om zich heen iedereen was aan het vechten. Hij kek nog eens naar de kat die hij eerder had aangevallen. 'Als jij, nog een keer mij of die anderen bloodclan kat aanvalt, dan smijt ik je in de rivier, laat je verdrinken en vreet je op als een klein muisje!' Flame liep naar het andren katje toe dat werd aangvallen. Hij moest wel aanvallen het was een bloodclan kat! Hij sprong op de kat die hij eerder niet wou aanvallen. 'Voor jou geldt het zelfde, ik denk dat dit katje hier ook wel een kat lust1!' Flame klom de boom uit en ging het bos dieper in. Op een plek waar en holle boom was, waarbij het gat verstopt hoog in de bosjes zat. Begon ze haar pootjes af te likken. Al het bloed moest weg. Hij proefde de sappige smaak van bloed. Hij had honger, dus hij ging op jacht. Aha een vogel, die vang ik wel. klaarmakend voor de sprong bedacht hij zich dat het raar was dat hij die kat niet kon aanvallen. Flame sprong en had in een keer raak, hij beed hem dood en begon te eten. Weer die sappige bloed smaak. Nadat hij het ophad klom hij de boom uit, hij was toch wel nieuwschierig wat die katten nu aan het doen waren. Hij renden erheen en ging in de bosjes zitten, weetjewat? Ik ga er gewoon weer heen, dit zo hier zitten is laf. Hij ging de bsojes uit en keek naar de katten.

"Niemand verdiend het om dood te gaan . En geloof me ik zit niet meer in de Bloodclan ik luister niet meer naar Scourge!'' Zei de poes die op Bloodclan leek maar dat duidelijk niet was. Ze werd op de grond gegooit. Maar ze krabbelde terug en schreeuwde; "Jij laffaart! Ga pas je bek opentrekken zodra je kunt vechten!" De laatste zin spuugde ze uit. De sprong en lande op de witte poes. Met haar klauw dreigen in de lucht. Ze liet hem vallen en diep over het oog krassen. Een grijns viel op haar gezicht. Toen iets of iemand haar van de witte poes afgooide kwam ze met een krassende rem naast de zwarte poes tercht. De Rogues en de Bloodclanners bleven een momentje zo staan. De spanning was om de snijden en niemand veroerde een vin. Bloodclanners vs Rogues. Tot er een glans in Chikita's ogen te lezen was en zij uithaalde. Dit keer naar de beige poes. "Jij, Zwarte Bloodclanner! Jij pakt dat witte schoffie! Ik doe deze!'' Ze landde op de creme kleurige poes en zette haar nagels in haar borst. Ze trok ze eruit zodat het bloed overal in de ronte spatte. Haar kleine rode kopje schoot naar het achterbeen. Ze beet en scheurde er een stuk vel vanaf. "Dan maar zo VERADER!" Spuugde ze in het gezicht van de poes.

-sorry korheid-

Flame sprong op de witte poes en beet en krabte haar. Het liefst wou flame het doen tot ze bijna dood was maar dat dee hij niet. Hij gaf een paar kraben een beten maar niet zo erg als chickta. De kat was waarschijnlijk nog niet een shalf dood en toch stopte hij. 'Hey, jij bloodclaner? Hoet jij eigeloijk?ik denk dat ze wel genoeg vermiorzeld zijn. iniedegval deze witte hier, als ik nog meer ga kraben en bijte gaat ie dood.'Dat was niet waar maar anders zou chickta nog aanvallen, nouja dat was haar keus. Hij hield van vermorzelen en zo, maar liever bij kittypets. Hij had geen zin meer. Flame keek het anderen bloodclan kat aan.' Ik ken jou niet goed, maar ik mag jou wel!' Flame keek nog eens naar de witte poes, hij keek naar de anderen bloodclaner en besloot maar te stopen. 'Het heeft geen nut meer om jou aan te vallen!' Hij ging zitten en wachtte af, hij hield de witte kat achter zich goed in de gaten.

Chikita riep:"Jij zwarte bloodclanner! Jij pakt de wittedat witte schoffie! Ik doe deze!Chikta lande daarna plotsling op haar en zetten haar nagels in haar borst. Daarna trok ze ze er weer al haar bloed spatte omhoog. En ze sccheurde er een stuk vel af. Chikita zei:"Dan maar zo verader! Gekwets zei ze:" Ik een verdarer kijk naar jezelf kleintje!" Snel draaide ze de rollen om en krapte haar in het oog. Het bloed van schudde ze van haar poot midden in het oog van het kleine katje. Ze wist dat als er bloed in het oog van een kat kwam je even moest knipperen. Ze greep haar kans om een krap te geven en zei:Ik had dit niet willen doen maar je lokt het zelf uit." Snel zetten ze haar nagels in haar hoor en rukte ze er ruw weer uit. Meer kon ze niet doen ze was te zwak, omdat ze niet veel had gegeten en ze had veel bloed verloren.Je bent een lafaard je valt gewoon somaar aan en ik ben nu niet op mijn sterkst De laatste woorden klonken alsof ze bijna moest huilen. En snel keek ze naar de andere kat die de andere kat aanviel. In zijn ogen zag nu vuur dansen. Maar net keek hij haar met een zachte blik zonder vuur.

" Ik een verdarer kijk naar jezelf kleintje! Ik had dit niet willen doen maar je lokt het zelf uit. Je bent een lafaard je valt gewoon somaar aan en ik ben nu niet op mijn sterkst."
Hoorde Flame de anderen kat zeggen. Hij begon steeds minder hard te vechten en het leek net of hij het gewoon niet meer kon! Dat kon niet waar zijn, hij was een vechter! Geen slappeling. Hij stopte al snle met vechten en keek de anderen kat aan. Het leek net alsof zijn ogen zieden: Sorry, het spijt me echt. Hij klom uit de boom en ging verward naar het meertje toe, dit kan toch niet. Wat was er mis met hem! Nouja, het zal allemaal wel. Maar elke keer dat hij die kat zag.... Zou ze hem hebben gevlogd? Nee, dat kon niet. Of wel..... Hij rook wel en katten geur. Maar dat kon net zo goed gewoon een kat in de buurt zijn! Toch keek Flame eens goed om zich heen.

(Flut! Maar had geen inspi!)

beatmiss rolde om. "aaaaarrrghhhhhhh!!!" shreeuwde ze. ze rolde boven op de kleine rode kat. ze krapte lang, heel lang. toen rende ze weg en rende naar de kat die ze het eerst gezien had. "gaat het goed?" vroeg ze. toen rende ze naar het meertje en sprong erin. zo, dat bloed is er ook weer af. en het trekt lekkere vissen aan. ze ging aan de kant zitten en schoot met haar poot in het water. jummie, een zalm. en nog een. en haring. ze riep: "komt er nog iemand helpen met die vissen vangen, ik heb namenlijk heel erg honger. en ik denk dat ik niet de enige ben." ze bleef vissen vangen, en hield de bloodclanner die naast haar zat heel goed in de gaten. hij kon elk moment toeslaan, dacht ze.

-grootste flut die ik ooit geschreven heb-

" Ik een verdarer kijk naar jezelf kleintje! Ik had dit niet willen doen maar je lokt het zelf uit. Je bent een lafaard je valt gewoon somaar aan en ik ben nu niet op mijn sterkst."
Hoorde Flame de anderen kat zeggen. Hij begon steeds minder hard te vechten en het leek net of hij het gewoon niet meer kon! Dat kon niet waar zijn, hij was een vechter! Geen slappeling. Hij stopte al snle met vechten en keek de anderen kat aan. Het leek net alsof zijn ogen zieden: Sorry, het spijt me echt. Hij klom uit de boom en ging verward naar het meertje toe. Sorrow keek naar de zwarte Bloodclanner, het leek wel of zij hem had beledigt. De creme kleurige poes riep: "Komt er nog iemand helpen met die vissen vangen, ik heb namenlijk heel erg honger. en ik denk dat ik niet de enige ben." Ze bleef vissen vangen, en je zag dat ze op bleef letten. "Ik wil je graag helpen, maar dan moet je wel helpen he!" antwoorde ze." Ik heb me voor je opgeofferd en nu ga je vissen zitten vangen, nou bedankt he!" Sorrow sprong de boom uit en liep naar het meertje waar de zwarte kat zat. "Wat is er ineens aan de hand, heb ik iets verkeerds gezegt"zei Sorrow zachtje tegen hem."Ik wil je graag helpen, maar veel kan ik niet doen."Ze ging op afstand van hem zitten en keek de zwarte kater aan.

(Best wel flut sorry moet posten op bijna al mijn andere accountjes )

"Komt er nog iemand helpen met die vissen vangen, ik heb namenlijk heel erg honger. en ik denk dat ik niet de enige ben." Zie de kat die vissen aan het vangen was. "Ik wil je graag helpen, maar dan moet je wel helpen he! Ik heb me voor je opgeofferd en nu ga je vissen zitten vangen, nou bedankt he! Wat is er ineens aan de hand, heb ik iets verkeerds gezegt. Ik wil je graag helpen, maar veel kan ik niet doen." Zei de poes die hij had aangevallen tegen haar."Waarmme wil je me helpen? Is er iets fout aan mij ofzo!? "Sorry, ik moet niet zo tegen je uitvallen." Flame keek naar zijn weerspiegeling in het water. Was hij mislukt ofzo? Waarom kon hij het niet? Waarom kon hij niet meer vechten!

."Waarmme wil je me helpen? Is er iets fout aan mij ofzo!? "Sorry, ik moet niet zo tegen je uitvallen." Flame keek naar zijn weerspiegeling in het water."Ik snap dat je dit zegt, maar je bent van de Bloodclan je zou me nu moeten afmaken. Niet dat ik het leuk vind ofzo." zei Sorrow een beetje om hem op te vrolijken."Maar een Bloodclanner geef ik graag een tweedde kans." Sorrow schoof wat naar hem toe aangezien hij nu zo rustig was. het werd ook steeds donkerder. "Zo gaat het regen zullen we maar een plek zoeken om te schuilen." Ze stond op en keek naar het bos, daar zag ze een groot gat onder de wortel van een omgevallen boom. Snel rende ze die kant uit. Allemaal vogeltjes vlogen voor omhoog de hogen bomen in. Zij greep haar kans om een dikke vogel die niet zo snel omhoog kon achterna te springen en hem te grijpen. Ze zette haar tanden in haar nek en het vogeltje houden meteen op met spartelen. Met het vogeltje in haar bek liep ze het gat in. Het was best ruim en tussen de wortels kon je uistekent slapen. Ze liet het vogeltje vallen en riep naar buiten:"Kom je nog je moet dit zien echt gezzelig!"

SUPER FLUT! sorry

."Ik snap dat je dit zegt, maar je bent van de Bloodclan je zou me nu moeten afmaken. Niet dat ik het leuk vind ofzo. Maar een Bloodclanner geef ik graag een tweedde kans." Zei de peos tegen hem. Depoes liep weg en ving een vogel. Daarna ging ze in een soort gat liggen waar je met z'n tweeën makkelijk inpaste. "Kom je nog je moet dit zien echt gezzelig!" Flame glimlachte en ging naar haar toe. Hij was moe en wou het liefst meteen slapen. Hij sloot zijn ogen en bedacht waarom hij nou niet kon vechten. Hij liet zich er maar bij neervallen. Misschien lag het aan de poes. Het kan...... Flame keek de poes diep in de ogen aan. Hij schudde zijn hoofd om uit gedachten te komen en vroeg: "Hoe heet je eigelijk? Ik ben Flame." Flame sluit zijn ogen maar luisterde wel naar antwoord. Zonder dat hij het echt merkte legde hij zijn staart over Sorrow heen.

"Hoe heet je eigelijk? Ik ben Flame." Flame sluit zijn ogen en legde zijn staart over Sorrow heen. Sorrow voelde de staart die om haar heen krulde. Flame deed gek zij besloot het mee te spelen en zei:"Ik heet Sorrow en ik bij twee jaar." Voorzichtig duwde ze met haar staart die van Flame weg en ze liep de kuil uit de hoge boom in en ging op de tak zitten staren.Weetje, ik voel me best buitengesloten. Iedereen hier heeft al weleens hun familie gezien jij ook toch? En ik weet niet eens hoe mijn ouders er uit zagen. Best jammer, want als ik dan kittens krijgkan ik niet kijken hoe ze eruit kunnen zien." Een traantje ontglipte haar en die rolde van de boom naar beneden. Haar kop draaide ze weg zodat hij niet kon zien dat ze huilde.

OMG, mega flut!