Ze opende haar ogen, denkend dat er niets miste in haar leven, maar er miste wel degelijk iets. Liefde, de liefde van haar familie die ze nooit gekend heeft. Rolo had er tot nu toe nooit echt bij stil gestaan, en dat was ze ook niet van plan. Ze zou haar leven niet laten verpesten door haar geschiedenis. Nee, dat zeker niet. Terwijl de zonnestralen door het stoffige raam dat bovenin de boerderij schuur zat schenen, rekte ze zich uit. Op het bovenste gedeelte van de schuur, lag nog een half weggerotte verdieping, waar een ladder tegenaan stond. De gestreepte poes sprong van de hooibalen die er lagen, en daarna naar de andere kant van de verdieping, aangezien het midden was weggerot. Daar keek ze door het bestofte raam naar buiten. Aan het plafond in het midden, hing een hangmat. Die was waarschijnlijk van kleine tweebenen die er vroeger speelde. Af en toe sliep Rolo daar in. Via de ladder klauterde ze naar beneden, waar ze nog half slaapdronken haar schuur uit liep. Uit de lekkende dakgoot, drupte wat druppels, die op de grond een plas vormden. Rolo dronk wat van het water, en liet wat van de druppels over haar kopje glijden. Met een zwiep van haar staart sprong ze op een kist voor de schuur, waar ze uitkeek over Clan territoria. Af en toe kwam er een kat voorbij, maar die schonk geen aandacht aan Rolo, en Rolo ook niet aan hem of haar. De dag was warm, en de zon scheen over haar pels, waardoor deze zalig verwarmt werd. Nu Rolo erover nadacht, had ze het eigelijk wel goed voor elkaar. Deze mooie schuur was voor haar alleen, en voor niemand anders. Haar gedachttes werden verstoord door een zacht geritsel tussen wat hooi. Rolo spitste haar oren, en snoof eens diep in. Het was de geur van een dwergmuisje. Ze sprong van de kist af, en sloop op het niets vermoedende diertje af. Zolang het nog op wat hooi knabbelde, zal Rolo meer kans hebben hem te vangen. Zonder ook maar een geluidje te maken, was ze al op een staartlengte bij het beestje vandaan. Een, twee... Hebbes! Voldaan, en met het beestje tussen haar kaken geklemt, liep ze terug in de schuur, om vervolgens lekker op een hooibaal haar vangst op te eten. Mmm, wat kon het leven toch prachtig zijn, ookal zat het soms tegen. Rolo zal daar nooit last van hebben, dat wist ze zeker!
~ Open ~
~ Laten we er een gezzelig topic van maken, dus zonder vechten, schelden etc. (: ~
Onderwerp: Meltdown~ Rolo's place ~ Open ~ XX 
ma 28 mei 2012 - 20:27