Silence...

Ritmisch liep hij over het pad waar zijn geur duidelijk in geprint was. Hij had het niet meer bij kunnen houden hoe vaak hij hier langs was geweest. Het deerde hem eigenlijk niet meer. Hij deed waar hij zin in had, en dit gebied had hij zelfs bijna als een tweede thuis genoemd. Zijn thuis was de hele wereld, maar een klein plekje dat écht van hem zelf had moest hij ook hebben. Hij had zijn gele ogen vooruit gericht, terwijl hij gestaag doorliep zonder even de lucht om hem heen in te snuiven. Als iemand hem op dit moment wou aanvallen, dan boeide het hem niet. Hij was niet bang voor een aanvaller, hij zou ze toch allemaal stuk voor stuk doden, Ze zullen allemaal sterven in zijn klauwen. Kort ging een van zijn mondhoeken omhoog, ja, ze zullen allemaal sterven in zijn machtige klauwen. Zijn moordlustigheid zou hem naar de top brengen, en dat wist hij zeker. Macht, dat was wat hij wou. Niks anders. Hij hief zijn staart nog een beetje hoger op, om te laten zien dat katten niet met hem moesten sollen. Zijn ogen gleden even weg van het punt waar hij een hele tijd naar gestaard had. Deze weg was hem zo bekend, dat hij elk takje herkende, elke boom herkende, en elke geur herkende. Hij opende zijn bek op een kiertje en ademde kort de lucht in. Geen onbekende geuren, gelukkig. Hij markeerde zijn gebied, en liep naar de open plek, wat hij duidelijk als zijn gebied had benoemd. Voor hem lag een oud jagers hutje, de deur stond op een kiertje waardoor hij naar binnen kon lopen. In de hut was het donker, wat hij fijn vond. Als katten binnendrongen, dan kon hij ze zo onverwachts aanvallen. Hij vond het namelijk hilarisch als een andere kat schrok. Hij liep de hut weer uit en ging voor de deur zitten, met zijn borst vooruit gestoken. Zijn gele ogen keken recht en strak vooruit, hij zag de vacht van een andere kat door de struiken gaan en vernauwde zijn ogen meteen. Diep gesis kwam uit zijn mond, die kat had het verkeerde gebied uitgekozen om binnen te dringen.

Zonder iets te zeggen keek hij hoe de poes sierlijk op hem af kwam lopen. Haar uitstraling beviel hem niet, bovendien was dit zijn gebied. "Hey kittypet, wil je spelen? Of durf je soms niet?" "Dat kan ik beter van jou zeggen," Gromde hij bot, waarna hij wenkte naar haar halsband. "Jij bent zeker lid van die met kittypet's volgepropte clan niet?" Een uitdagende blik hing in zijn ogen. De poes was jong, en hij kon haar heus wel aan. De poes sprong op hem, en hij liet het over hem heen gaan. Maar toen de poes zijn buik open probeerde te halen gaf hij haar een flinke trap hij haar eigen maag, met gevolg dat ze zijn buik toch nog openhaalde. Maar dit boeide hem niet veel. Die trap zou vast even pijnlijk zijn geweest. Hij duwde haar ruw van hem af en ontblootte zijn tanden. "The wrong choice" Siste hij. "Heb jij ook iets in huis?" Hij haalde zijn schouders op, en keek haar nonchalant aan. Misschien wel, misschien niet. Hij sloeg zijn gevaarlijke nagels uit, klaar om iemand weer gewond te maken. Hij was er klaar voor, en zou haar pijn laten leiden. Je kwam niet uit de poten van deze kater. Hij sprong naar haar toe en kwam met zijn massieve lichaam tegen die van haar op, zodat ze een grote klap zou krijgen. Meteen duwde hij haar met een smak tegen de grond op. Terwijl ze viel greep hij haar achterpoot vast en trok er ruw aan, waarna hij zijn voorpoten op haar borst legde en haar vals aankeek. "En nu, kittypet?" Hij grijnsde breed. "Je technieken zijn niks tegenover die van mij." Vals als hij was greep hij met een van zijn poten stevig haar halsband vast en trok er hard aan, zodat haar luchtwegen een beetje geblokkeerd werden en het dus moeilijker was om te ademen.

Malona genoot toen de kater het uitschreeuwde van de pijn. - Dat is trouwens Godplayen, en daar ga ik dus niet op in. Taiyo zal niet schreeuwen van pijn.

De poes bleef hem maar uitschelden voor poesiepoes, terwijl zij juist degene was met een halsband om haar nek. Hoe stom kon deze poes zijn? Zij droeg iets wat een kittypet ook droeg; een halsband. Hij negeerde alles wat ze zei, en keek haar aan met een ondoordringbare grijns. Hij zou als laatst lachen, wanneer hij haar dode lichaam onder zijn klauwen had. Hij kneep de halsband nog dichter, terwijl zijn ogen moordlustig glommen.
"Denk je dat je mij kan vermoorden door me te kan stikken, dat is het domste wat ik ooit gezien heb." Hij grijnsde enkel, en schudde met zijn hoofd. "Zo makkelijk kom je er niet vanaf," Gromde hij uit. Plots kreeg hij een trap tegen zijn opengehaalde buik, waardoor hij de halsband losliet en de poes tijd had om op hem te springen. De poes duwde haar nagels in zijn nek, en ging langzaam steeds verder, op weg naar zijn slagader. Hij keek de poes strak aan, niet bang, niet met angst of pijn. Hij zou haar niet zo ver laten gaan dat ze hem kon vermoorden, hij wist hoe hij zichzelf hieruit kon halen. Ondertussen spande hij zijn benen aan, terwijl hij de poes strak aan bleef kijken, zonder te laten merken wat hij van plan was. Het zou een totale verassing zijn. "Ik ben Malona. Tha queen of hell." Hij begon te lachen. "You think you are, but your not." Siste hij terug. Hij vernauwde zijn ogen, en gooide na zijn zin zijn benen de lucht in, waardoor hij Malona naar voren duwde, en ze over hem heen zou rollen, hij rolde met haar mee, zodat de rollen werden omgedraaid, Nu stond hij bovenop. "And who's the kittypet now?" Hij wenkte naar haar halsband, en spuugde erop. "Oeps." Zei hij uitdagend, waarna hij haar buik begon te bewerken.

Een andere geur drong tot hem door, alweer die stank van bloodclan. Die katten hadden een groot ego, denkend dat rogue's poesiepoezen waren, terwijl deze katten zelf een halsband droegen die nog steeds naar poesiepoezen rook. Hij snoof toen de kater op hem sprong, en zijn klauwen in zijn rug sloeg. Alweer iemand die hem aanviel, alweer iemand die hij mocht pijnigen. "Blijf van haar af Kittypet, durf je wel tegen poezen te vechten." Hij gromde luid, en liet zichzelf op de grond vallen, om zo de kater van zijn rug af te smijten terwijl hij rolde. Hij sprong meteen op en zijn haren rezen overeind. "Don't call me a kittypet, Kittypet!" Siste hij. De kater botste tegen zijn zij en duwde hem op de grond, waarna hij zijn klauwen in zijn buik zette. "You don't know it, we are Blood cats, we are from BloodClan." "Ha! Dat wist ik al. Jullie bloodclanmormels dragen die halsbanden om. Schelden met kittypet, maakt jullie niet al te min een kittypet. Jullie stinken naar kittypets met die vreselijke halsbanden." Ook deze kater droeg er een, dat kon niet anders. Zijn poot schoot omhoog, en met een ruk trok hij aan de ketting, om de kater van hem af te duwen. Hij kneep de halsband stevig dicht zodat ook het ademen voor deze kat moeilijk was. "Vertel die leider van jullie dat ze haar kittypets in toom moet houden." Siste hij in diens oren. Hij gaf de kater een flinke mep in zijn gezicht. "You will beg me for mercy, you all will." Hij keek de kater aan, en sloeg hem nogmaals. Waarna hij netzoals bij Malona de buik van deze kater begon te bewerken. "Jij zult eindigen als je vriendin hier" Zei hij, waarna hij kort naar de poes die stil op de grond lag. "Bewusteloos, waarschijnlijk dood." Hij hield de kater stevig vast en kneep de halsband nog verder dicht.

Met zijn massieve lichaam stond hij bovenop de kater. Hij takelde diens buik toe met zijn scherpe nagels. Licht gegrom verliet zijn bek, "Houdt je stil, Mormel." Siste hij, terwijl hij verder ging De kater zou beter niet kunnen spreken, vechten daar was hij nu mee bezig. Die jonge katten dachten alleen maar aan schelden en techniek. Het was vechten, gewoon vechten. De kater wou in zijn poot bijten, die hij fel terug trok zodat de kater geen ernstige wonden kon verrichten. Langzaam, dat was deze kater. De kater kwam onder hem uit en sloeg naar zijn gezicht, hij trok zijn gezicht snel terug, het puntje van zijn neus werd net geraakt. Hij gromde naar de kater en vernauwde zijn ogen. "A big mistake." Gromde hij. Hij haalde snel uit naar de kater, maar raakte deze niet. Zijn -on-bekende verassings aanval. Met de andere poot sloeg hij de twee voorpoten van de kater onder hem uit. Dat zou deze kater niet verwacht hebben, dat wist hij wel zeker. Deze aanval was namelijk niet bekend. Helemaal niet. Toen de kater viel sprong hij snel naar voren en gaf deze een kopstoot, waarna hij een stap achteruit zette en de kater op de grond liet vallen. Hij zette zijn massieve poot stevig op het hoofd van de bloodclanner en grnnikte kort. "Zeg Bloodclannertje, Je zult toch eens beter op moeten letten." Grinnikte hij, waarna hij zijn nagels in het hoofd van de kater boorde. Precies op de zelfde manier als Malona deed, vreselijk langzaam ging hij steeds verder in het warme vlees van de kater. Terwijl een dun straaltje bloed uit diens hoofd gleed. Voor de rest bleef hij stil, en zweeg hij. Zijn naam nog steeds onbekend houdend, ze zouden hem niet bij naam leren kennen. Een dun straaltje bloed droop uit de wond van zijn neus, waar de kater hem net geslagen had. Met zijn andere poot sloeg hij over de neus van de kater heen. "Thats what you get," Siste hij weer, waarna hij weer een stilte liet vallen.