Just look out.

Heartdestroyer sloft vanaf het Bloodclan camp door een paar groene blaadjes die niet sterk genoeg waren om aan de bomen te blijven hangen. Het was nieuwblad een nieuwe tijd in het jaar was aangebroken. Kittens werden geboren , en sommige overleefde het niet. Kleine verse jonge grassprietjes kwamen op het zonlicht af en een zacht warm lentebriesje deed Heartdestroyers vacht golven in de wind. Heartdestroyer snoof de heerlijke geur van nieuw leven op en ademde het weer zachtjes uit. Vogels die tjilpte muizen en eekhoorntjes die rondscharrelden en alweer een voorraadje maakten voor Bladkaal. Zon scheen door het eenmaal dikke bladerdak dat zich in de loop van Nieublad had gevormd. Plots hoort Heartdestroyer bladeren bewegen dicht bij hem. Hij staat doodstil en draait zich voorzichtig om om het die rneit af te schrikken , het was een eekhoorn. Heartdestroyer checkt of de wind goed staat en hij zakt zachtjes door zijn knieën zodat hij in een sluihouding teregt komt. Stil en langzaam zet hij stapje voor stapje dichter bij de eekhoorn , hij let goed op of er geen verraders in zijn weg liggen waar hij met zijn poten op zou kunnen staan en de eenkhoorn zou kunnen afschrikken. Heartdestroyer staat stil, hij was nu op de goede plaats voor een aanval op de eenkhoorn. Heartdestroyer wiegt met zijn heupen om zich voortebereiden op de sprong die hij maakt tijdens de aanval. Heartdestroyer neem een krachtige sprong naar voren , de eekhoorn keek verschrik tom zich heen om te kijken waar het geluid dat hij zonet hoorde vandaan kwam. Maar het was al te laat , voordat de eenkhoorn het zag stortte Heartdestroyer zich op het dier en doodde het in een snelle klap. De eekhoorn was lekker groot en mollig. In deze tijd van het jaar werden de prooien die we vingen dikker en hadden dus beter gevulde magen dan in Bladkaal en Bladval. Heartdestroyer likte zijn lippen af bij de geur van vers gedode prooi. Hij ademde diep in en genoot vol van de geur, Heartdestroyer gaat op het groene Nieuwblad gras liggen om een hap van zijn pasgedode prooi te nemen. Wij Bloodclanners mogen tenmisnte onze eigen prooi opeten en moeten niet eerst de clan haar maag vullen. Grinnikend bij de gedachte wat die clanmormels leden in Bladkaal als ze eindelijk een armzielig mager muisje hadden gevangen en die dan moesten afstaan aan hun clanmormelgenoten. Heartdestroyer nam nog een hap van zijn mollige eekhoorn en eet zijn prooi daarna in kleine hapjes op totdat er alleen maar afgekluifde botjes over blijven. Heartdestroyer begroef die botjes en ging om zich heen kijken. Hij stond zuchtend op en keek in de oogverblindende zon , hij keek met moeite in de felle zon die in zijn ijsblauwe scheen en die angstaanjagend deed oplichten. Snel keek Heartdestroyer weg van de oogverblindende zon en knipperde een paar keer met zijn ogen totdat de vlekken die hij voor zijn ogen zag weg waren. Hij schudde even met zijn kop om weer helder te worden. Omzichheenkijkend vielt Heartdestroyers oog plots op een sneeuwwitte poes met een paar grijzigere delen op haar lijf. Ze had blauwe ogen die blauwer werden als de zon erop scheen. Heartdestroyer sperde zijn mond open om te ruiken of het een armzielige Kittypet , Clanmormel of een Rogue was. Hij rook namenlijk dat het niet de geur van van een van zijn Bloodclanner genoten was. Na een paar keer diep ingesnoven te hebben ontdekte dat het geen Kittypet of Clanmormel was. Mmm... een Rogue dus , dat is nog de beste soort van die drie. Dacht Heeartdrestroyer bij zichzelf. Stilletjes sloop hij dichterbij naar de kat toe. Even later rook hij dat het een poes was. Achter een struikgewas wacht Heartdestroyer even voordat de Sneeuwitte poes met een paar grijzigere delen dichterbij het struikgewas was waar hij achter verstopt zag. Heartdestroyer liep van het struikgewas weg en liep op de poes af. " Zo en wie mag jij wel niet zijn als ik vragen mag. " Vroeg hij op een klein beetje dreigende toon maar het had ook weer een zachte ondertoon.




[-Only Babe-]

Babe ging in de jacht houding, en sloop ze naar de eekhoorn. Stapje voor stapje kwam ze dichterbij. Haar blauwe ogen waren strak gericht op de bruine, kleine eekhoorn, die aan het eten was bij een oude eik. Babe likte haar lippen af, en proefde al de smaak van de eekhoorn. Toen Babe dicht genoeg bij de eekhoorn was, zwiepte ze even met haar staart, Sierlijk zette Babe zich af, en stortte zich op de bruine eekhoorn. De eekhoorn wou net vluchten. Te laat... Babe zette haar scherpe nagels in de eekhoorn. Die zich hevig verzette, en piepte. Babe zette haar klauwen nog dieper in de eekhoorn, en toen was ie dood. Babe zette haar nagels uit het diertje. Bloed zat er op haar nagels. Babe pakte het eekhoorntje op en liep naar een klein grasveldje, die dicht in de buurt was. Toen Babe bij het grasveldje was. Kietelde het lange gras aan haar buik. Het was het daar veel warmer dan in het bos. Omdat het dikke bladerdak van de bomen het zonlicht tegenhield. De zon scheen volop, en een paar witte wolkjes dwarrelde door de helderblauwe lucht. Babe legde de eekhoorn op de grond. Ze keek er even naar. Dat ze kon jagen, heeft Babe aan haar moeder te danken. Die was gestorven toen Babe 5 maanden was. Een traan rolde over haar wang en viel in het gras. Mom, wherever you are... I must say one thing. I love you. Zei Babe zacht. Ze schudde even haar kop. "Oke, nu niet gaan huilen! Je moet sterk zijn. Zei Babe in haar gedachten. Ze stopte met huilen, en ze richtte zich weer op de eekhoorn, die dood in het gras ligt. Babe's maag knorde. Ze ging in het gras liggen en at de eekhoorn rustig op. Toen ze klaar was, likte ze haar lippen af, en stond op. De botjes van de eekhoorn begroef Babe ergens in de open plek. Een paar witte vlinders fladderde voor de sneeuwwitte poes Vroeger speelde Babe toen ze nog klein was met vlinders. Ze rende er toen achteraan en probeerde ze altijd te pakken. Babe volgde met haar blauwe ogen, waar de vlinders naartoe fladderden. Ze fladderden naar een paar bloemetjes die aan de rand van het open veldje stonden. Babe kreeg het weer een beetje warm. Ze liep weer naar het bos, om wat te verkoelen. Toen Babe eenmaal weer in het bos zat, voelde je wel aardig het temperatuur verschil. Ze liep richting haar plekje, waar ze altijd even uitrustte. Ze liep die kant op. Onderweg zag de sneeuwwitte poes allemaal bomen, dieren en bloemen staan. Babe zag wat struikgewas staan, en ineens liep er een kater van het struikgewas vandaan. De poes snoof even de lucht in. Bloodclan... Dacht Babe. Babe is niet vijandig tegen bloodclan katten, het zijn gewoon een groepje rogue's. Maar clankatten? Kittypets? Dat vond de witte poes echt verschrikkelijk! "Zo en wie mag jij wel niet zijn als ik vragen mag." Vroeg de bloodclan kater die voor Babe stond, hij zei het met een klein beetje dreigende toon, maar ook op zachte ondertoon. Babe keek de kater met haar blauwe ogen aan. "Ik ben Babe. Miauwde de witte poes zacht. En wie mag jij dan zijn? Een fris briesje waaide door Babe's vacht heen. Vergeleken met andere bloodclan katers die Babe ooit gezien had, was deze wel de knapste. "Hoe gaat het daar, in Bloodclan? Vroeg de sneeuwwitte poes. Misschien kon ze wel vrienden maken, ze was sinds haar 5de maand alleen. Haar broertjes en zusjes waren gestorven tijdens de geboorte, en haar vader had ze nooit gekend. Ze moest het allemaal op eigen houtje doen. Ze keek naar de grond. Een traan rolde over haar wang en viel op de bruine bosgrond.

In a time of grief
In a time of mourning
In a time of pain
must have grief
Someone needs to comfort you
But I have none