Babe's? [Babe en Daylien]

In de jachthouding sloop Babe stapje voor stapje dichterbij het muisje. Haar passen waren ritmisch en sierlijk. Het grijze muisje had geen idee wat voor gevaar er dreigde, en zat rustig aan zijn eten te knabbelen. Babe lette ook goed op dat er geen takjes ofzo in de weg lagen, waar ze op kan staan. En zo de muis zou afschrikken. Toen ze 2 staartlengte's van de muis af was, merkte het grijze muisje nog steeds niet dat er gevaar dreigde. Babe's blauwe ogen keken strak naar de muis. Ze zwaaide even met haar staart, en zette zich toen af. Sierlijk sprong Babe naar de muis. Het diertje wou net wegrennen, maar hij was te laat... Babe zette haar scherpe nagels in het beestje. Bloed viel er op het groene gras. En Babe's nagels waren ook rood van het bloed. Het muisje piepte nog even, en toen was het diertje dood. Babe pakte het dode muisje op en liep naar een ander grasveldje, en eindje verderop, waar de zon volop scheen. Het hoge gras kietelde een beetje aan de poes haar buik. En haar sneeuwwitte vacht lichtte op in het zonlicht. Babe hoorde haar maag knorren van de honger die ze had. Babe ging zitten en at het muisje rustig op. Toen ze klaar was likte ze haar lippen af. Zo, nu was haar maag even gevuld. Babe begroef de botjes en liep veder. Haar goede jachttechniek had ze te danken aan haar moeder, die haar alles geleerd heb. Maar die was gestorven door een ziekte, toen Babe 5 manen was. Babe's vader heeft ze nog nooit gekend. Omdat ie haar moeder verlaten heeft. En haar broertjes en zusjes waren gestorven tijdens de geboorte. Een traan viel over Babe's wang en viel op het groene gras. "Ik hou van jullie, mama, en mijn overleden broertjes en zusjes." Zei Babe zacht. Ze keek even naar de blauwe lucht, kleine witte wolkjes dwarrelden in de lucht, en de zon scheen volop. Babe kreeg het een beetje warm, maar dat kon haar niet schelen. Haar blauwe ogen volgde een klein lieveheersbeestje. Die door de lucht heen vloog, en daarna uit het zicht verdween. Een frisse bries streek door Babe's witte pels heen. De vogeltjes floten een melodie. Babe snoof even de frisse lucht in. De geur van de lekkere bloesems vulde Babe's neusgaten. Maar ook van 2 katten, waarschijnlijk rogue's. Een kater en een poes. Dat Babe een goede reukvermogen heb, heb ze van haar moeder geërfd. Babe trippelde richting de geuren van de 2 rogue's. Toen ze richting de geur trippelde, zag ze een klein beekje, met helder water. Babe had best wel dorst gekregen van al die warmte. Ze liep naar het beekje en keek in het water. Een libel vloog vlak boven het heldere water. Babe zag de weerspiegeling van haar in het water. Babe raakte met haar poot het water aan. Er kwamen kleine golfjes. De poes dronk wat van de beek. De libel vloog weg. Toen Babe genoeg gedronken had, volgde ze weer de geur van de 2 rogue's. In de verte zag ze 2 katten bij een boom zitten. Ze zagen er niet vijandelijk uit. Babe liep er naartoe. "Hallo" Zei Babe een beetje verlegen. Ze keek even naar de 2 rogue's die voor haar zaten. Het waren een crèmekleurige poes en een bruine kater met zwarte strepen. "Ik ben Babe" Miauwde Babe. Ze keek de katten 1 voor 1 aan.