Wow, wait a moment... Who am I? [& Dapplepaw]

- Verkeerde account, hoort Icerock te zijn :3 -

Rustig lag de oude kater in de Elders Den, het was zo vredig en rustig. Zijn ogen hadden het niet zo lang geleden opgegeven en hadden zich voor even gesloten om te gaan slapen. Heerlijk soms. Even zonder lawaai om je heen rust te nemen, even je zorgen opzij te kunnen zetten en gewoon rustig jezelf te kunnen zijn. Ook was hij dan even van alle irritante apprentices vanaf. Perfect gewoon. Al snel viel de oude kater in een diepe slaap.
Rustig wandelde hij door het bos. De zon scheen, de vogels floten, maar een harde wind maakte het koud. Het was een beetje vreemd weer, maar dat maakte de oude kater niet uit. Het was gewoon even om wat rond te lopen. Hij had eigenlijk geen idee waar hij liep of waarom hij liep, maar dat maakte hem niet uit. Plots verscheen er een vreemd ding voor hem. Groen, flubberig, maar aan de andere kant leek het ook wel doorzichtig. Voorzichtig raakte hij het ding aan, het monster leefde zo te zien, want het werd woedend. Hij haalde een hamer te voorschijn en klopte ermee op zijn hoofd.
Op hetzelfde moment dat het ding op zijn kop sloeg werd de kater wakker. Owkeej, dat was een vreemde droom die niet echt klopte en zelfs een beetje kinderlijk leek. Maar waar was hij eigenlijk? Even keek hij rond, het was hier donker en wel knus. Maar wie waren die andere katten die hier lagen? Waren dat wel vrienden? En wat was zijn eigen naam eigenlijk ook al weer? Even graafde hij diep in zijn geheugen, maar wist op geen enkele vraag die in zijn hoofd zweefde een antwoord te vinden. Handig. Rustig liep hij weg van waar hij was. Toen hij door een tunnel was gelopen, kwam hij in een ruimte die veel frisser was en waar het iets lichter was. Niet veel, want de vuurbol in de verte was al bijna niet meer te zien. Enkel nog een klein streepje was zichtbaar. Overal zag hij katten als schimmen in een einde van een tunnel slapen, zo'n tunnel als waar hij net ook was. Wat was dit toch ook al weer allemaal? Weer keek de oude kater rond, het maakte hem ergens binnenin bang. Bang dat dit allemaal vijanden van hem waren en wat hij nog wel wist, was dat hij niet de jongste meer was en dat hij dus niet zo goed meer kon vechten. Nu ja, krabben en bijten, want van die moeilijke technieken wist hij anders ook niks meer af. Even liep hij verder naar het einde van de vreemde plaats. Of nou ja, zo zag het er uit. Even bleef hij nog staan bij de uitgang en keek rond. Daarna liep hij weg van de plaats, heel rustig en zonder haast. Toch spookten er nog vragen door zijn hoofd. Wat was dit toch? Waar was hij? Wie waren al die katten? En nog belangrijker, wie was hij?

[Enkel Dapplepaw ]

Wow, wait a moment... Who am I? [& Dapplepaw] C135c31b0f9b890ac4f5d3b

Moonlight shining in the sky
nothing more can stop my flight
Take my hand again, fly with me
thousand million miles away

Zijn helderblauwe ogen schenen fel in het prachtige licht dat de zon afstootte. Hij had beide ogen op de hemel gericht, de prachtige ochtend lucht waar enkele wolkjes rustig langs dreven. Ook al zag het eruit alsof hij wakker was, vanbinnen sliep hij. Droomde hij over de dingen die hij nu al had beleefd. TInderpaw was een van de vele dromen die terug kwamen, iedere keer weer. Was hij dan toch.. verliefd? Deze warme gevoelens die hij over haar had gaven hem een goed gevoel, maar ook een knoop in zijn maag. Was dit wel juist? Als starclan hem niet verliefd wou hebben.. waarom werd hij het dan wel? Hij snoof zacht en sloot zijn ogen, waarna hij met zijn hoofd schudde om zichzelf uit de droom te rukken. Dagdromen deed hij graag als hij even niks te doen had, dan ging hij gewoon achter de medicine den op zijn rug liggen en keek hij wel uren naar de hemel. Hij hoorde dan natuurlijk wel wanneer er iemand naar hem zocht, want dan schoot hij meteen omhoog om zichzelf weer te bewijzen als medicine cat apprentice. Hoe vaak hij het al gedaan wist hij niet, hij was de tel kwijt geraakt. Hij had Angelvoice vast trots gemaakt, hoopte hij. Want hij wou haar zo goed mogelijk laten zien dat hij het waard was, dat ze hem later met rust kon verlaten en zonder enige problemen hij haar zou kunnen overnemen. Natuurlijk kon hij dat nu nog niet, hij was te jong vond hij zelf. Hij ging op zijn buik liggen en duwde zichzelf al snel omhoog om achter de medicine cat vandaan te komen. Zijn helderblauwe ogen gleden over het kamp heen, een rustgevende glimlach verscheen op zijn gezicht. Het zag er zo rustig uit, zo vroeg in de ochtend. Plots zag hij nog net een oude kater het kamp uit lopen, hij hield zijn hoofd scheef en rende er meteen naar toe. “H.. hallo?” Vroeg hij, terwijl hij niet herkende wie het was geweest. Hij liep het kamp uit en keek even rond, toen hij niemand zag ging hij verbaasd zitten. Had hij het zich nou verbeeld.. of was het echt een kat geweest? Hij snoof diep en sloot zijn ogen waarna hij de lucht diep in zich in snoof. Nee, hij rook niks. Hij opende zijn ogen weer en keek naar de hemel. Wie, of wat was dat?

It feels like everyone else is moving on with their lives
while I am stuck here in this hole that I can't climb out of.