|| Augh, this hurts a lot.

De nacht was gevallen toen Grayclaw er net op uit ging om te jagen. De nacht was koud, afgezien dat het Newleaf was geworden. Eigenlijk miste hij de sneeuw onder zijn poten, het koelde hem af na een lange jacht en je kon makkelijk je geur mankeren. Hij kwam aan bij het kleine meer. Even snel dronk hij wat vers water dat de dag ervoor uit de lucht was gevallen. Aan de overkant zag je een dode vis drijven tegen de oever. De grijze kat snoof zijn adem uit en liep rustig verder, alsof hij niks had gezien. Krekels waren de overheersende geluiden van vannacht. Hun geluid kwam door elk gefladder van de vogels heen. Niet dat alleen, het maakte de kater gek. Hij sprong wat random stukken in het hoge gras om hun monden te snoeren. Het hield even, maar al snel kwam het irritante geluid terug. Gelukkig werd hij afgeleid door een wild konijn die zijn wintervacht nog niet verloren had. Een makkelijke prooi voor een Shadowclan kat. Een grijze flits ging voorbij, het gevolg was een kleine piep van het konijn en het kraken van botten. De krekels waren eindelijk gestopt met herrie maken. De gene die nu klonk was het konijn zelf niet, maar zijn kleine botten die werden vermorzeld onder zijn sterke klauwen en tanden. Hij genoot van het geluid wat kwam van de botten en het scheurende vlees. hij had schijt aan de Warrior code. Het sloeg eigenlijk nergens op, eerst de clan voeden, maar jijzelf bent ook deel van de clan. Sommige stukken spuugde hij op de grond. Stil ging hij verder met lopen, een plas bloed bleef achter.

Terug in het kamp was de zon al een klein beetje zichtbaar over de bomen en alles wat in de weg zat. Zonder te reageren op katten die hem begroette liep hij rechtstreeks op de Warrior Den af. Grayclaw liet zichzelf neerploffen op zijn Nest die net verschoond was. Met poten over elkaar legde hij zijn kop neer en sloot zijn ogen. Even was het stil in zijn hoofd. Hij dacht na over zijn dood. Hoe zou hij doodgaan? Zal hij naar Starclan gaan? Nee dat wilde hij niet, niet naar doetjesland. Dark Forest klonk interessant, maar wat stond daar te wachten? Dat zal wel, je ziet het wel als je er komt. Grayclaw viel eindelijk in slaap. Opeens hoorde hij iets zacht, iets dat ronde. Hij reageerde er niet op, in gedachte dat het gewoon een stomme sul is die gevallen was. Maar dat was waar, maar het kwam wel zijn kant op. Een ook ging op een keerte zitten te gleuren, maar het enige wat hij zag was een witte bol dat tegen hem aanbotste. Meteen sprong de gespierde kater op en snauwde naar het witte bolletje. Maar het was een kitten, dat hield hem niet tegen van schelden. 'Jij onozele muizenkeutel! Dat heet oppassen jij lelijk misvormd ding!' Hij keek met vloeiende ogen naar de kitten, maar die leek niet te reageren. Even was het stil in de den. Grayclaw ontspande zichzelf een beetje om na te denken. Met een harde tik raakte hij met zijn witte poot het gezicht van de kit aan. 'Hey! wakker worden jij.' Hij moest zijn gesnauw inhouden zodat niemand iets zou merken, nogmaals duwde hij met zijn poot tegen het hoofd van de kitten aan, kijkend of hij wakker zou worden. 'Sh*t. Als iemand hier achter komt, ben ik de l*l!.'

Zo aardig genoeg :3