The second secret meeting

Onderwerp: The second secret meeting wo 22 sep 2010 - 19:16

{Verpest het please niet voor ons door ons-Ik en Sandpaw- meteen te ontdekken Wink

}

Het warme tintelende gevoel in zijn poten en buik was terug en sterker dan ooit. Ashpaw's hele vacht voelde warm en prikte ietwat nerveus. Vandaag zou hij Sandpaw weer ontmoeten. Hij was het kamp uitgeglipt en ging nu ook weer richting vierboom. Hij had nooit gedacht dat hij zoiets voor een poes kon voelen. Het leek alsof zijn poten oven de modder zweefden. Normaal waren ze sneeuwwit, maar nu zwartbruin van de modder in het shadowclan territorium. Hij dacht terug aan de vorige ontmoeting met Sandpaw en meteen vloeide er pure warmte door zijn aderen, geen pijnlijke warmte, maar een fijn gevoel. Hij had uitgekeken naar de ontmoeting. Elke dag zonder Sandpaw leek een dag niet geleefd. Als hij heel erg eerlijk was, wou hij bij Sandpaw zijn, voor eeuwig, maar hij wou een medicine cat worden, dan kon hij niet verliefd worden, en zeker niet op een kat van een andere clan. Maar daar was het te laat voor, Sandpaw was.... Sandpaw was.. hoe kon hij dat beschrijven? Al wist hij zeker dat hij niet meer zonder haar kon. Hij gleed de heuvel af en kwam tot halt bij de eerste grote eikenboom van fourtrees. Hij keek om zich heen, verheugd en blij. Maar hij legde zijn oren achteruit, Sandpaw was er nog niet.. Hij zuchtte verdrietig, ze zou toch wel komen? Zou het haar niet gelukt zijn om het kamp uit te gaan? Hij keek nog maals om zich heen, nee ze was er niet. Misschien moest ze nog komen? Hij was notabene vorige keer ook te laat. Het zou vast niet lang meer duren voordat ze kwam, en tot die tijd kon hij zichzelf beter even een wasbeurt geven, dan zag hij er dit keer niet zo modderig uit. Hij begon als eerste met zijn kop en zijn rug. Daarna kwamen zijn buikvacht en staart en als laatste zijn poten. Nu was zijn vacht weer zoals hij hoorde, zilverig gestreept, met witte poten, een witte buik en borstkas, en ook een witte snuit. Hij ging op zijn rug liggen en staarde naar de lucht, zou het nog lang duren voordat Sandpaw kwam?

~.. If I wasn't here tomorrow, would anybody care? Still stuck inside this sorrow, I've got nothing and going nowhere ..~
~.. I know I'm a mess and I wanna be someone, someone that I like better. I can never forget, so don't remind me of it forever ..~

[/size]

De kleine, jonge poes had weer dezelfde smoes gebruikt om uit het kamp te gaan. Jagen bij fourtree's, een Apprentice had haar gevraagd haar te joinen maar ze had natuurlijk afgewezen. Haar poten tintelde, en haar buik. Álles tintelde, ze zag de vorm van de grijze apprentice al. Zijn blauwe ogen kwamen dichter en dichterbij. Aaaaah ze had er ieder moment van de dag bij stilgestaan wat ze had gedaan. En ze werd er alleen maar gelukkiger van. Ze begon nu te rennen, ze had op de heen weg weer wat gejaagd. Slechte dag, alweer. Haar groene ogen keken naar Ashpaw, als ze dichterbij kwam en zijn geur sterker werd. Hier was ze voor gekomen, het samen zijn bij de Shadowclan Medicine cat apprentice. ''ASHPAW!'' Riep ze dolgelukkig terwijl ze van de Thunderclan heuvel afrende, recht naar hem toe. Eenmaal aangekomen duwde ze haar roze neus tegen zijn schouder en wreef met haar kop langs zijn kaak. ''Ik heb je zo gemist! Elk moment van de dag, waren mijn gedachtes naar jou. Op de patrouille wilde ik over de Riverclan border. Bij de jachten mislukte alles..'' Miauwde ze vluchtjes. Haar ogen stonden met twinkels, als ze keek naar háár Ashpaw. Degene van wie ze hield. Ze wreef haar vacht tegen zijne, en de tinteling kwam weer. ''Waarom moet het zo moeilijk zijn? Ik hou zó veel van je, Ashpaw. Wat zal Starclan zeggen.?'' Vroeg ze aan hem met bezorgde blik. Na een kleine stilte, en blik naar beneden. Zwiepte ze met haar staart, en opende ze haar mond om in zijn oor te fluisteren.. ''Whatéver they might say, my heart belongs too yóú.'' Een briesje speelde met hun vachten, terwijl ze haar ogen sloot en zijn geur opsnoof.

Ashpaw's staart zwiepte heen en weer. Wat als ze niet zou komen?.. Wat als ze ontdekt werden?.. Wat als er iets mis ging? Wat als... Ashpaw's gedachten klaarden op en zijn hart voelde ineens vederlicht aan en begon sneller te kloppen. Warmte verspreidde zich als vuur door zijn poten, het voelde prettig en warm aan. Deze reactie kreeg hij niet voor niks, heldere warme groene ogen waarin hun wel kon verdrinken, een zachte zandkleurige vacht. 'ASHPAW!' Riep Sandpaw dolgelukkig. 'Sandpaw!' spon hij, tranen vulden zijn ogen, maar dan van blijdschap, hij was altijd al een gevoelige kater geweest. Maar Sandpaw verergerde dit alleen maar, hij was dolblij om haar weer te zien. Ze kwam op hem af rennen, spinnend gaf hij haar een kopje en duwde hij zijn neus in haar warme zandkleurige vacht. Haar geur was haast bedwelmend en hij sloot zijn ogen. Een luid gespin kwam uit zijn keel. Hij wou dat dit eeuwig duurde. 'Ik heb je zo gemist! Elk moment van de dag, waren mijn gedachtes naar jou. Op de patrouille wilde ik over de Riverclan border. Bij de jachten mislukte alles..' Miauwde Sandpaw. 'Ik jou ook.. er is geen seconde geweest waarbij je niet in mijn gedachten bent geweest Sandpaw..' Miauwde hij met zijn zoals altijd zachte stem, 'Ik heb perongeluk een stapeltje herbs omgestoten..' Miauwde hij een beetje beschaamd. 'Waarom moet het zo moeilijk zijn? Ik hou zó veel van je, Ashpaw. Wat zal Starclan zeggen.?' Miauwde sandpaw met een bezorgde blik. 'Whatéver they might say, my heart belongs too yóú.' Miauwde ze uiteindelijk. Ashpaw zweeg eventjes, 'Voor jou zal ik zelfs tegen Starclan in gaan..' Murmelde hij, 'Even Starclan can't stop the love I feel for you.. I'll love you forever' Hij sloot zijn ogen en wikkelde zijn staart om de hare heen. Hij gaf haar spinnend een kopje.

~.. If I wasn't here tomorrow, would anybody care? Still stuck inside this sorrow, I've got nothing and going nowhere ..~
~.. I know I'm a mess and I wanna be someone, someone that I like better. I can never forget, so don't remind me of it forever ..~

[/size]