An afternoon hunt [O P E N]

De wind streek door zijn witte vacht. Blauwe ogen staarde in de zon, terwijl hij zachtjes snorrend in het zonlicht liep. Vandaag had hij eventjes geen training, Bravetear leek met andere dingen bezig te zijn, dus had hij deze gelegenheid genomen om wat rond te gaan dwalen door het ThunderClan territorium. Eigenlijk was hij van plan geweest om te vragen om Dotpaw mee te nemen, maar hij had haar niet kunnen vinden. Waarschijnlijk was ze aan het trainen geweest met haar eigen mentor.
Wolfpaw’ was uiteindelijk bij de zonnenrotsen uitgekomen, waar hij eventjes de gelegenheid had genomen om uit te rusten. Terwijl hij rustig op de warme stenen lag en zijn vacht werd beroerd door de zachte wind die over het gebied heen gleed. Alles leek rustig en vredig te zijn, gelukkig. Net zoals alle apprentices wist Wolfpaw’ ook dat dit gebied vaak overspoelt werd door RiverClan katten die dit gedeelte net zo graag wilde hebben als ThunderClan zelf. Hij snoof in de lucht, maar kon alleen de bekende geur van zijn eigen Clan onderscheiden. Gelukkig maar, dan waren hier tenminste geen problemen.
Wolfpaw’ bleef nog eventjes liggen. Wat zou hij hebben gedaan als hij wel RiverClan had geroken? Vechten was geen optie, hij was een apprentice dus hij kon moeilijk een gevecht vinden van een volledig RiverClan patrol. Waarschijnlijk zou dan het beste zijn geweest als hij was weg gesneakt en een ThunderClan patrol gaan zoeken. Maar wat nou als dat te laat was en als ze terug kwamen dat RiverClan de Zonnenrotsen had ingenomen.
De wit/zwarte kater wilde er niet aan denken en schudde zijn kop. Zijn hart was, door de lichte paniek die hij had voelen aankomen, sneller gaan kloppen en hij hoorde bloed in zijn oren gonzen.
Een huivering liep over zijn ruggetje heen, terwijl hij opstond van de steen en er vanaf sprong. De zon was warm op zijn vacht, maar hij had geen zin meer om te blijven luieren. Waarschijnlijk zou hij dan alleen maar meer lopen dagdromen en dat was niet echt … geweldig. Wolfpaw’ zakte in zijn sluiphouding en gebruikte de lessen van Bravetear om op jacht te gaan op een muis dat aan hem voorbij schoot. Hij sloop zachtjes dichterbij, haalde het gewicht van zijn poten af zodat de muis hem niet kon voelen door de aarde heen en wilde net erop afspringen toen zijn staart tegen een struik aankwam. De muis hoorde hem en schoot ervan door. Wolfpaw’ kwam overeind, terwijl een vloek over zijn lippen heen kwam en hij draaide zich om. Met een zucht liep hij dieper het bos in, misschien dat daar nog wat prooi te vinden was. Hij wilde zich net weer gaan concentreren op de jacht toen hij een geluid achter zich hoorde. Hij draaide zich om en stond oog in oog met een ThunderClan warrior. ”Oeps,” zei hij zachtjes, terwijl ‘ie een stap achteruit zetten.

_{"Everyone wants power"}

Haar ogen waren perfect gefocust op de merel voor haar. Ze had de perfecte positie aangenomen, en de perfecte afstand gekozen. Nu kon er gewoon niets meer mis lopen! Ze was er totaal zeker van, deze buit was binnen. Nog geen tel later schoot ze naar voor, en griste de vogel die net oprees naar beneden. Met haar andere poot die nog vrij was sloeg ze het dier neer, en maakte er gauw een eind aan. Een beetje bloed spatte in het rond toen ze haar voet in de lucht schudde. Met haar tong rolde ze over haar nagels, en likte die weer proper. Trots keek ze naar de merel die ze net gevangen had. Een geslaagde jacht. Mat haar poten groef ze snel een klein putje, en legde de vogel daar in neer. Met haar voorpoten wierp ze de aarde er weer over. Dat zou normaal de sterke geur moeten camoufleren, en ongewenste dieven weg houden. Kort daarna schoot ze weer in draf, en nam ze de weg naar de zonnerotsen. Het zonnetje liet zwakke stralen achter op haar rode vacht. Minder sterk dan de dagen ervoor, maar nog steeds genoeg om haar ervan te laten genieten. Haar gouden ogen vingen het witte figuur van een apprentice op, en na een paar seconden draaide ze toch haar hoofd om te zien wat het was. En inderdaad. Een witte apprentice stond bij de rotsen. Net toen ze naar 'm wou gaan, maakte 'ie een onverwachte beweging, en keek haar aan. Nu pas had ze door dat deze kater ook een zwart vlekje verborgen had op zijn voorhoofd. Ze vond het er wel schattig bij staan. ”Oeps,” Haar ogen volgde de poten van de kat die een stap achteruit zette. Ze nam haar dominante houding aan. Ze liet een zucht rezen, en keek hem daarna toch kalm aan. 'Hallo, Wolfpaw.' Begroette ze de Thunderclan apprentice. Er was geen reden om boos op 'm te zijn. Hij had d'r toch niet aan gelopen, of wel soms? Ze liet haar achterwerk zakken, en nam zit-houding aan. Firevoice krulde haar staart over haar witte poten, en keek de kater rustig aan.

Voor zijn neus stond een warrior van ThunderClan, Firevoice om precies te zijn. De kleine zwart/witte kater deed een stap naar achter toe, maar merkte dat hij tegen een boomstam aan liep, waardoor ‘ie niet verder naar achter kon. Gelukkig leek de poes voor hem niet kwaad op ‘m te zijn. ’Hallo, Wolfpaw.’ werd hij vriendelijk begroet. Hij knikte de warrior met een glimlach toe en volgde haar voorbeeld door ook te gaan zitten. ”Hallo … Firevoice,” zei hij maar, om zo vriendelijk mogelijk over te komen. Ergens vroeg hij zich af of hij aan de warrior zou vragen of ze Bravetear ergens had gezien. Hij had zijn mentor al een paar dagen niet meer gezien en eigenlijk wilde hij wel weer door gaan met trainen. Het alleen jagen enzo begon uiteindelijk ook te vervelen en hij had geen zin om Dotpaw te storen als ze aan het trainen was. Dat vond ‘ie nou ook wel weer zielig.
Wolfpaw schrok wakker van zijn dagdromen en keek naar de witte poten van de poes voor hem. ”Uhm…” begon hij voorzichtig. ”Firevoice, heb jij toevallig mijn mentor, Bravetear, gezien? Ik ben al een tijdje naar ‘m opzoek, maar kan hem nergens vinden,” vroeg hij daarna maar. Zo, dat was er ook weer uit, gelukkig. Hij hoopte maar dat Firevoice niet kwaad op hem zou worden, omdat hij zo’n vroeg durfde te stellen. De jonge apprentice haalde diep adem, probeerde zijn hartslag op orde te brengen en keek de poes voor zijn neus aan.

_{"Everyone wants power"}

_{Haar ogen waren strak gericht op de leerling voor haar. Hij was niet zeer groot, maar integendeel ook niet zo klein. Voor haar had 'ie de normale lengte voor een jonge kat zoals hij. Er waren ook leerlingen die heel klein waren, maar niet slap. ”Hallo … Firevoice,” Begroette de zwart-witte kater haar. Haar blik volgde de bewegingen van hem en rustte op zijn vacht. Wat deed eigenlijk zulk jong ding hier alleen zonder enige bescherming? Firevoice zag het niet voor haar een amper geleerde leerling het opnemen tegen een hele patrouille van Riverclanners. Waar was zijn mentor? Haar hersenen begonnen te werken en na een tijdje herinerde ze Wolfpaw's mentor. Bravetear was het, niet dan? Na een tijdje stilte gehoord te hebben sprak de kater weer. ”Uhm…” Hara blik werd strakker toen hij weer zweeg. Waar wachtte 'ie op? 'Zeg me eens wat er op je hart ligt.' Beval Firevoice de leerling rustig. Niet op een kwade toon, of heersende, nee gewoon koeltjes. Zonder enige betekenis. ”Firevoice, heb jij toevallig mijn mentor, Bravetear, gezien? Ik ben al een tijdje naar ‘m opzoek, maar kan hem nergens vinden,” Precies wat ze dacht. Bravetear was hier niet. Ze snoof de lucht in en keek hem met een frons aan. 'Nee, ik dacht wel dat hij hier in de buurt was.' Beaamde de rood-witte kattin. Vervolgens ging ze zitten, en sloeg haar staart rond haar voorpoten.}