No, Dont Kill Me! [S W I F T H E A D] Nu ook open voor WindClan katten!

Zachtjes sloop de poes tussen de struiken. Normaal kwam ze nooit op dit gebied. Ze wist zeker dat ze het WindClan territorium uit was, maar ze wist de weg terug niet. Bij ieder ritselend geluid keek de poes op, maar steeds was er geen vijandige kat te zien. Normaal was ze nooit bang, op het WindClan territorium, voor niemand, ook niet voor de katten van andere Clans, maar hier voelde ze zich een hulpeloze kitten. Ze negeerde elke prooi die voorbij kwam. Niet jagen op ander territorium, stond in de krijgscode. Ookal was dit geen clangebied, ze zal hier niet gaan jagen. Honeyfur schrok toen de geur van een kat haar neus binnenkwam. BloodClan. Honeyfur werd wanhopig, en de struiken begonnen te ritselen. Ze kon nooit op tegen een BloodClanner..

_{Pm's @Mara}
c:

Gapend stond Swifthead op. Ze had lang uitgeslapen in de warrior den. Ze strekte zich uit en raakte een kater. Boeit haar eigenlijk niks, al word hij wakker. Een Bloodclanner kan daar ten eerste tegen, ten tweede, wat boeit haar dat. Nou, toch vond ze het tijd om naar de Rogue plaatsen te gaan. De zon scheen, en dat is haar zon plekje. Toch vind ze Rogue plaatsen raar klinken, en al helemaal Eenling plaatsen. Dus noemt zij het maar, ''zon plekje''. Ze liep uit de warrior den, en knikte een paar katten verveeld gedag. Ze liep door een bosweg die niemand kende, maar zij vond het handig, aangezien de bomen bij de Rogue plaatsen stopte. Ze doodde een vogel, die ze onderweg opat. Ze had eigenlijk wel zin in een gevecht. Eindelijk, de bomen stopte. Ze was er, het zon plekje. Gelijk liep ze naar haar lievelings steen en ging liggen. Na een tijdje werd ze alweer verstoord, maar die keer leuk gestoord. Hopeloosheid van een Windclan kat geur drong door haar neus. Swifthead stond op, en ging op de geur af. Ze zag een honing kleurige kat. "Hoi" Acteerde ze aardig, en zwiepte met haar staart.

Sorry dat het zo lang duurde ik moet naar woorden zoeken, nu dat ik terug ben in NL x,x En ik ben nogal moe x.x

THANKS NIGGA:

Honeyfur zag een brown tabby poes uit de struiken komen. "Hoi" zei de poes aardig. Honeyfur kon de BloodClan stank niet uitstaan. "Hallo" probeerde ze koel te zeggen, maar er was een vijandige ondertoon in haar stem. Als ze die vijandige ondertoon maar niet heeft gehoord, anders is dit mijn einde. Honeyfur kon niet wegrennen nu. De BloodClan poes zou sneller zijn, en haar alsnog vermoorden. Ze probeerde de poes gevoelloos aan te staren, maar er stond onzekerheid in haar ogen. Waarom moest ik zo nodig het Wind Clan territorium uit? Honeyfur wachtte op wat de poes zou doen.

_{Pm's @Mara}
c:

Na een tijdje kwam er eindelijk antwoord uit de mond van de honingkleurige kat. "Hallo" Hoorde Swifthead koel, maar toch met een rilling die redelijk bang klonk. "Ik ben Swifthead, en jij bent ?" Probeerde ze aardig te zeggen, wat volgens haar er ook redelijk aardig uit kwam. Ze gaapte even, waarbij je haar bleke tanden even zag. Volgens Swifthead was de kat wel getwijfeld, aangezien haar borige antwoord heel bang klonk. "Dus je wilt niks zeggen ? Lekker onbeschoft." Zei ze dit keer iets botter. Weer bleef het even stil, en dit keer rolde Swift met haar ogen. "Als je nog steeds niet wil antwoorden.." Ze lachte een beetje "evil" zelf mocht ze zo onbeschoft zijn als ze wou, maar als iemand anders het was mocht die gelijk uit haar leventje verdwijnen. Ze sprong gelijk op de kat, en krabde bij haar oog. Hard, heel hard. "Je MOET tegen mij praten meisje, you made the wrong choice !" Nog eens zette ze haar klauwen in haar oog. Want dat was, wist ze, een zwakke plek van Windclan. Na een tijdje zette ze haar klauw er weer uit, en begon op de buik van de kat te krabben. Toen ze het wel genoeg vond, pakte ze de kat weer op en gooide haar keihard op de grond. "Wel, bye, and if you talk about me, i come back !" Boos liep ze weg, en likte haar klauwen af. "Moeten ze maar tegen me praten he." Dacht ze van binnen, en verdween in de bossen.

Swifthead is nu echt verdwenen, katten mogen Honey vinden !

Jep, dit is afgesproken !.!

THANKS NIGGA:

Honeyfur keek de poes aan. "Ik ben Swifthead, en jij bent ?" Ze probeerde antwoord te geven, maar het kwam er niet uit. "Dus je wilt niks zeggen ? Lekker onbeschoft." Deze keer klonk de poes wat botter. Weer probeerde Honeyfur antwoord te geven, maar haar angst was te groot. "Als je nog steeds niet wil antwoorden.." Een 'evil' lachje verscheen op de mond van de poes. De poes sprong op haar, en krabde hard bij haar oog. Honeyfur sloeg een kreet van pijn. "Je MOET tegen mij praten meisje, you made the wrong choice !" Weer voelde ze de klauwen in haar oog. Toen de klauw van haar oog was, voelde ze pijnlijke klauwen over haar buik. Weer sloeg ze een kreet van pijn. "Wel, bye, and if you talk about me, i come back !" Honeyfur bleef bewegenloos liggen, alsof ze dood was, maar haar flanken rezen nog zachtjes op en neer.

_{Pm's @Mara}
c:

Haar poten sloegen tegen de grond en haar ritme werd sneller. Ze voelde hoe de wind tegen haar vacht blies en haar snorharen glad streek. Dit voelde nog steeds goed. Hier voor was ze geboren.. Na een tijdje kwam ze glijdend tot stilstand en nam ze de omgeving in haar op. Ze was helemaal afgedwaald tot bij de rogues. Plots hoorde ze een kreet. De stem klonk bekend, maar het was een kreet die katten niet vaak sloegen. Ze rende snel naar de plek wara het geluid vandaan kwam en bekeek wie er op de grond lag. Honeyfur! Ze schoot door haar knieën en schudde een beetje. Was ze nog levend? Was Spottedleaf te laat geweest? Jammerend suste ze de kattin die roerloos op de grond lag. Spottedleaf voelde dat haar flank nog zacht op en neer rees, dus dood was ze nog niet! Blijdschap versloeg haar angst, maar nog steeds was ze ernstig bezorgd. Ze herhaalde haar beweging was ze ook bij Blowsoul deed en deed haar neus onder haar rug zo dat Honeyfur op haar rug rolde. Voorzichtig probeerde ze vooruit te stappen. Maar de weg terug naar het kamp was héél ver. Waarschijnlijk gign Honeyfur het nog niet eens halen tot in de helft. Of haalt Spottedleaf het zelf niet. Het pakte al haar energie af. Hijgend probeerde ze nog een paar stappen vooruit te zetten. Maar er zou iemand moeten komen en hen komen helpen. Dit kon ze niet helemaal alleen afhandelen. Dat zou een wonder zijn. Nog een paar meter wist Spottedleaf vooruit te kruipen met Honeyfur op haar rug, maar algauw zakte ze weer door haar knieën.

No, Dont Kill Me! [S W I F T H E A D] Nu ook open voor WindClan katten! 8drbHgc

Gapend opende Cloudwalker zijn ogen. Hij wist zeker dat hij gister naast Honeyfur in slaap was gevallen. Hij stond op en rekte zich eens flink uit. Gauw likte hij zijn poten en boende zijn hoofd. Veel tijd had hij immers niet. Cloudwalker snelde het hol uit en in volle vaart verliet hij het kamp. Hij stopte en snoof. Geen Honeyfur. Hij holde nog een stuk verder en stopte hijgend bij de beek. Snel boog hij zich en nam een paar slokken. Verschrikt stopte hij met drinken en kuchte luid. Hij stikte bijna maar wist dat door een paar minuten luid gekuch te voorkomen. Hij snoof nog eens. Hij rook een honingachtige lucht. Overduidelijk Honeyfur. Ze rook zo heerlijk, altijd als jij bij haar was kwam die heerlijke geur hem tegemoet. Hij schrok op uit zijn dagdroom. Want hij rook meer dan alleen zijn geliefde. Hij rook bloed. Verblind door woede en angst holde hij de geur achterna, harder en harder. Nadat hij al een tijdje uit zijn territorium was gerend zach hij in de verte een honingkleurig hoopje liggen. Hij stopte en voelde hoe zijn hart sneller ging kloppen. Dat was... Nee dat kon niet! Een wanhopige kreet verliet zijn mond. 'Honeyfur!' hij rende naar het hoopje toe, honey's vacht was aardig toegetakeld en uit een oog liep een straaltje bloed. Beide ogen hield ze gesloten. Angstig ging hij bij haar zitten en likte wat bloed van haar kop. 'Honeyfur, ik ben het, Cloud. Zeg alsjeblieft wat!' hij keek haar hoopvol aan, wachtend op een antwoord. In de verte zag hij nog een gestalte staan. 'Spottedleaf?'

Cloudwalker & Honeyfur ~: