Like brothers... [& Carlos, James]

Zijn kalme blik gleed over het lichtgroene gras, hij had even afstand genomen van zijn vrienden. De vorige dag hadden ze namelijk een flinke ruzie gehad om een klein ding. Logan was het even helemaal zat, maar zijn vrienden kende hem en wisten dat hij toch altijd terug kwam wanneer hij zei dat hij weg ging. Een zucht verlaatte zijn bek, ja, dat was inderdaad waar. Ook nu had hij de neiging om terug te gaan, maar hij schreeuwde tegen zichzelf dat hij het niet moest doen. Zijn uiterlijk was relaxed, maar toch zag hij er opgewekt uit. Even bedacht hij zich om nog verder weg van de jongens te gaan, maar of dat nou nut had wist hij niet. Even sloot de zwart-witte kater zijn ogen van genot, hier had hij wel zin in, rust...

Bijna was hij in slaap gevallen toen er ineens harde pootstappen achter hem klonken. Meteen schrok hij op toen iemand hem riep. O nee! Niet hem! Het was Carlos! Logan zuchtte van irritatie, Carlos was wel de grootste druktemaker... De zwart-witte kater zuchtte nog eens en draaide zich toen om, hij keek recht in de ogen van zijn 'vriend'. Vrienden waren ze wel, maar soms kon het de kater wel te veel worden... Logan keek met een beroerde blik naar de andere kater. "Eeh... Hoi, Carlos." Miauwde hij. Hij had hier echt geen zin in... Hopelijk kreeg hij geen volle drukte over zich heen zoals bijna altijd, meestal had hij er wel lol in, maar nu had hij even rust nodig...

Carlos en James