I'm on the hunt, so watch out.

Langzaam sloop de zwarte kater door het gras heen, een paar meter vedder op was een kraai wormen in de grond aan het zoeken. Skippy walgde al bij het idee ervan, wormen eten, jak! De zwarte kater hield zijn ogen strak op zijn prooidier gericht. Langzaam deed hij weer een aantal stappen naar voren. Boven hem ritselden de blaadjes van de bomen en de takjes kraakten. Soms maakte hij een klein geluidje maar de kraai was zo bezig dat die helemaal niks merkte. De kater zag dat ze kraai met z'n rug naar hem toestond, perfect. Want als hij op de rug sprong van de zwarte vogel kon hiel niet geraakt worden door de snavel, en hij zou dan simpel bij de nek van het beest kunnen. Langzaam sloop hij weer vedder richting het dier. Skippy wachtte op het goede moment en sprong toen recht op het beest af. Hij landde op de rug van het arme dier en zette zijn nagels diep in zijn veren. De kraai krijste van schrik en pijn en Skippy greens. De zwarte vogel probeerde hem nog te pikken met zijn snavel maar op dat moment had Skippy er genoeg van, en hij beet het dier dood. Met een voldane grijns op zijn gezicht keek hij naar zijn prooi. Hij besloot om, nu het nog vers was, het dier nu op te eten. Hij schuurde flinke stukken vlees van het dier en hij schrokte alles snel op. Toen hij klaar was gooide hij de restjes in de struiken en liep hij vedder. Zijn klauwen lieten een bloedspoor achter maar wat gaf het, hij kon toch wel wat katten aan. Na een tijdje raakte hij een beetje verveeld, hij kwam niks meer tegen om de doden of vechten, todat hij een muisje zag. Hij sprong meteen op het dier, zonder na te denken. Helaas voor Skippy landde hij met zijn klauwen op het dier en was het opslag dood. De kater zuchtte even en keek verveeld naar de dode muis. ''Die had ik wel kunnen martelen...'' Opeens rook hij de geur van een andere kat, zou der toch nog wat te beleven zijn ??

Open voor iedereen.

Vier pootjes liepen rustig over de droge grond van het Rogue gebied. Zijn poten waren gewend geraakt aan de nieuwe gronden terwijl zijn geheugen nog steeds alles probeerde te verwerken van de afgelopen 4 maanden. In het water was alles van het verleden weggespoeld, het enige wat hem nog herinnerde was zijn oor. Avalon staarde in een modderpoeltje, krabde met zijn poot aan zijn oor. Het voelde gevoelig en vreemd, niet te vergeten dat het jeukte als een gek. Hij wist dat hij zich moest inhouden om niet de korst eraf te halen zodat het weer zou gaan bloeden. Het grote stuk dat hij miste van zijn oor, het zag er vreemd uit. Elke keer als hij in het water keek zag hij zijn oor, het voelde alsof het misvormd was. Een kolkende emoties van woede en haat borrelende diep in zijn binnenste. Zijn nagels boorde zich in de harde aarde, hij sloot zijn ogen. Hoorde alleen het gesuis in zijn oren. Met een harde sis sloeg hij tegen het water, de rimpeling in het water verscheurde zijn spiegelbeeld. Haastig gingen zijn ogen weer open. Het felle licht van de zon verblinde hem, zijn borstkas ging snel op en neer. Avalon kon zichzelf horen ademen, zo diep. Zachtjes suste hij zichzelf tot rust. Snel draaide de kater zich om, voordat het water weer een spiegel werd van zichzelf.

Een sterke aroma van bloed en dood vermengd meg de geuren van bloemen en leven. Zo ironisch. Met een sarcastische houding maar ogen die verraadde nieuwsgierigheid liep hij de geur achterna. Vanuit de bosjes zag hij van ver een zwarte kater. Leek erop dat hij de bron van de geur was. Bij zijn poten zag hij een dode muis liggen. Het grijze diertje leek gespiest te zijn door de scherpe nagels van de kater. Er was geen hap uit genomen, de zwarte kater rook ook anders. Een andere bloedgeur dan een muis, een vogel misschien? Avalon hield de kater scherp in de gaten terwijl hij hem bestudeerde. Het was een tijdje geleden dat hij een andere kater had ontmoet, laat staan van dezelfde Clan. Dat gokte hij tenminste als hij op zijn reuk moest vertrouwen. Hij zag dat de groene ogen veranderde van blik. Avalon wist het meteen, hij was opgemerkt. De wind stond ook verkeerd in zijn geval. Zuchtend stond hij op uit de bosjes, als een kitten die hide and seek speelde en toen verloor. Hij glimlachte onverschillig als hij de bosjes uitkwam. 'Hey,' hij knikte naar de zwarte kater en staarde naar de dode muis. De muis rook inderdaad niet als het bloed dat hij had geroken. 'De Clan eet eerst.' Zei hij koel, zijn ogen zochten de groene en hij trok een wenkbrauw op. Hij was benieuwd wat de kater erop te zeggen had.

Words: 466

''Hey'' Zei een onbekende stem voor Skippy, hij kende deze vreemde kater niet, maar hij rook wel Bloodclan. ''De Clan eet eerst.'' Antwoordde de kat koeltjes. Skippy snoof even en greens. ''Is dat niet een clan katten gezegde?'' Sprak hij terug en weer greens hij even, deze kat was waarschijnlijk nog niet zo lang in Bloodclan, anders wist hij vast wel wat wel en niet iets voor een Bloodclan kat was. ''Wie ben je, want ik heb je nog nooit eerder gezien.'' Vroeg Skippy kil en hij keek naar de kater. Zijn blik stond vastberaden, geen angst kennend en niet bang om naar de kat uit te halen, wat kon hem dat schelen? Waar bemoeide deze onbekende kat zich met zijn zaken. Skippy bekeek hem even en zijn blik bleef hangen op een oor van de kat. Weer greens de zwarte kater weer, nog een punt om hem belachelijk te maken. ''Was je te zwak om je te verdedigen?" Nog steeds kijkend naar het oor, maar wel op zijn hoedde.

Kort, moet weer eff inkomen.