And they danced

Onderwerp: And they danced wo 26 sep 2012 - 19:36

+ Ziva

Een zacht briesje golfde door de hoge landen van WindClan. Een gevlekte leerling met diepblauwe ogen sprong als een klein raketje door het hoge gras, in volle vaart achter een konijn aan. Het dier had echter voorsprong en dook net op het laatste moment zijn hol in. Leopardpaw knalde er tegen aan en kreunde. Moeizaam trok ze haar kop uit het hol en schudde er mee. Dit was nu al de vierde keer vandaag! Ze zuchtte en ging teleurgesteld zitten. Haar marine blauwe ogen stonden al snel verveeld. Ze had gejaagd vandaag voor wat leek de hele Clan. Haar enigste vangst was een berg veldmuisjes. Die waren zo klein dat zelfs een kit er niet genoeg aan had! Leopardpaw keerde haar kop plotseling naar de boomgrens in de verte. De bomen markeerde WindClan territorium en reikte tot ver uit het WindClan gebied. Stilletjes staarde de gevlekte leerling er naar. Misschien kon ze daar wat vangen! Stormsong zou trots zijn als ze met iets aan kwam zetten wat nog geen andere kat had gevangen! Met het geweldige idee in haar hoofd, totaal onbedacht dat het misschien verboden of gevaarlijk zou zijn sprong ze als een haas door het gras naar de boomgrens. Door haar fijne, slanke bouw was ze binnen een mum van tijd al een behoorlijke afstand verwijderd van WindClan territorium. Terwijl ze vaart minderde luisterde ze naar de vogels en de vreemde geluiden. Het was heel anders dan de hoge landen. Al snel hoorde Leopardpaw vreemde geluiden die duidde op prooi! Ze zakte in elkaar en dook naar de struiken die wild bewogen. Echter was het gene waar ze tegen aan botste veel groter, en veel hariger .. Ze bumpte terug met een zachte 'oof' en schudde haar kop. Ze keek omhoog en voelde haar hart naar haar klauwen zakken. De kat voor haar zat onder de littekens, was nacht zwart en zag er verwildert uit. There was no mistaken in it .. Dit was een Rogue .. of misschien zelfs een BloodClanner.

L E O P A R D P A W
And they danced 2cgzi0z

But while I breathe. I've got no evidence to prove my end.
And so you'll walk away? Nope, wrong again.

Onderwerp: Re: And they danced wo 26 sep 2012 - 20:07

De oranje/gele zon weergalmde zijn gloed in de gitzwarte kattin haar rode ogen. Soms schrok het katten af, de tint van haar ogen. Soms wekte het interesse. Maar voor Ziva zelf was het een dood gewoon iets. Ze maakte zich er niet meer druk om. Vroeger, eerder gezegd een paar manen geleden. Pak twee à drie manen terug. Toen was ze nog de kleine, iets beter uitziende BloodClanner. Echter was haar zelfvertrouwen een groot deel gedubbeld, maar haar uiterlijk was bedorven door alle littekens die er in stonden getatoeëerd. Met een klein rukje van haar staart punt wekte de flinke zwarte kattin beweging in haar lichaam en draafde op haar eigen hoge tempo voort. De frisse geuren die ondertussen haar neus vulde, reikte nog veel verder. Het gaf haar een vers gevoel. Ziva versmalde haar twee ogen een beetje tot kleine spleten en wierp een onderzoekende blik op het open terrein. De wijsheid die ze toch een beetje had vertelde d'r dat ze zich nog steeds op de Rogue gebieden bevond. Hier wist je nooit wat ze in petto hadden. Af en toe kwamen hier verschrikkelijk sterke en grote katten, maar je kon ook het omgekeerde daar van ontmoeten. Kleine en zwakke wezens. Maar er waren er nog zo veel. Nog tal van karakters waren on bekend. Té veel om allemaal op te noemen. Ze gleed met haar roze/rode tong over haar lippen en vouwde haar zwarte oren naar voren, in de hoop enige beweging op te vangen. Lichtelijk opgewonden gevoel borrelde op. En de WindClan geur die haar neusgaten vulde wekte de over gebleven interesse in Ziva ook nog eens.. Nog geen twee secondes later schoot de poes in actie en volgde de WindClan markering, tot een ziel in zicht zou zijn. Al zou ze naar de andere kant van de wereld moeten rennen, spelletjes, daar had de BloodClanner altijd wel zin in. Ze richtte haar raar gekleurde ogen naar een slank cypers katje en schraapte haar keel. `Wat doet een WindClan apprentice zo ver weg van zijn gebied?´ Een paar krakende ondertonen kon je herkennen in d'r stem. Nog steeds rustte haar ijskoude blik op de poes, in afwachting naar wat ze zou doen.

»People keep fighting about the same thing until it breaks them apart.

Onderwerp: Re: And they danced do 27 sep 2012 - 17:04

Er viel in eerste instantie een angstaanjagende stilte terwijl Leopardpaw met haar oren in haar nek naar de onbekende poes keek. Het engste was nog wel dat haar ogen in tegenstelling tot die van de cyperse leerling die normaal altijd vriendelijk en warm stonden, stonden deze ogen vol kou en meedogenloos. Toen ze sprak kromp er een rilling over haar rug heen 'Wat doet een WindClan apprentice zo ver weg van zijn gebied?' De stem van de poes kraakte een beetje en maakte Leopardpaw nerveus. Ze slikte en kwam langzaam overeind. "Ik was aan het jagen voor mijn Clan" Miauwde ze stijfjes. Ze deed geen moeite om te liegen want wie weet kwam ze hier zonder al te veel schrammen uit als ze gewoon rechtstreeks de waarheid vertelde. Volgens haar moeder was de waarheid altijd beter dan leugens, het maakte niet uit in welke situatie. Later zouden katten je er dankbaar voor zijn. Maar is deze kat dat ook? Dacht ze onzeker. Terwijl ze onwillig in de ogen van de poes keek voelde ze haar hart in ijs veranderen. Die rode kleur was angstaanjagend, het verkleumde haar tot op het bot .. alleen een BloodClan kat kon dit voortbrengen. Toen rook ze de geur, het was alsof ze hem nu pas oppikte. Dit was een BloodClan poes .. eentje die ook haar ouders had vermoord. Ze slikte nogmaals en keek zwijgend de nacht zwarte vijand aan, half verzachtend dat er iets ergs ging gebeuren. Wie weet kon ze weg komen .. alles was mogelijk, toch?

L E O P A R D P A W
And they danced 2cgzi0z

But while I breathe. I've got no evidence to prove my end.
And so you'll walk away? Nope, wrong again.

Onderwerp: Re: And they danced za 29 sep 2012 - 16:38

"Ik was aan het jagen voor mijn Clan" Miauwde ze stijfjes. Ziva toonde geen uitdrukking op haar gezicht, maar hield haar rode blik gewoon strak op de apprentice gericht. Het was dus duidelijk dat ze een Clan kat was. Waarschijnlijk ook van de WindClan, dat merkte ze toch op aan de geur die ze mee droeg. `Oh, en lukt het al een beetje?´ Vroeg ze luchtig aan de poes. Haar staart zwiepte een beetje sluw heen en weer, maar nog steeds toonde ze geen enkele emotie op haar gelaat. Wat de kattin tegenover haar ook mocht denken, of willen doen. Vluchten was nu geen optie voor d'r. Ziva was groter, sterker, en dus waarschijnlijk ook sneller. Ook al stond de WindClan bekend voor hun sterke poten, en hun grote snelheid. De apprentice was vele manen jonger dan Ziva, en dus ook vele keren minder dan Ziva. Haar rode blik stond strak gericht op die van de bruine tabby poes. `Mijn naam is Ziva, mag ik de jouwe weten?´ Haar stem ietsje verleidelijk alsof ze tegenover een kater stond. Zou ze het wagen? De zwarte BloodClanner tilde haar lichaam op en wandelde met ruime passen rond de poes heen. Haar ogen toonde een onderzoekende blik, maar vragen kwamen echter niet uit haar mond gevlogen. Toen Ziva weer voor de apprentice stond krulde haar staart even onder haar kin, en nam dan weer plaats naast Ziva zelf. `Je weet waarschijnlijk wel af van de BloodClan hé?´ Haar stem nog steeds een kleine lage toon houdend. `Gewoon een simpele vraag.´ Een scheve lach sierde haar zwarte gelaat, en tegelijkertijd hielden haar twee rode ogen de stand van de poes in de gaten.

-Sorry snel, i gotta go to the toilet DD:-

»People keep fighting about the same thing until it breaks them apart.

Onderwerp: Re: And they danced za 29 sep 2012 - 16:55

Leopardpaw had het gevoel alsof ze elk moment aangevallen kon worden, ze vertrouwde de poes voor haar voor geen muis. Terwijl ze haar marine blauwe ogen op de poes gericht hield bleef ze zwijgen, luisterend naar de angstaanjagende, vreselijke stem van de poes. 'Oh, en lukt het al een beetje?' Leopardpaw schudde haar hoofd. Eerlijkheid boven alles. Eerlijkheid .. boven alles Ze spande haar spieren aan en keek angstig toe de poes haar naam onthulde. Ziva! Die naam kende ze niet .. ze moest die naam vertellen als ze weer in het kamp was. Dan zouden ze gelijk gewapend zijn tegen een potentiele dreiging van BloodClan. Hoewel ze de vraag wilde beantwoordde om niet te zwak over te komen bij de poes maar haar stembanden werkte opeens niet meer. Toen ze op stond kwam ze zelf ook overeind en hield haar nerveus in de gaten, te bang om mee te draaien, te bang om in de rug aangevallen te worden. Ze sloot haar ogen even en vermande zichzelf toen. Toen ze halt hield voor Leopardpaw rook ze haar ranzige adem en wilde ze achteruit deinzen. Toen Ziva haar staart even onder haar kin krulde rezen haar rugharen ter hemel en dikte haar staart volledig uit. Met een hoge rug deinsde ze achteruit. '`Je weet waarschijnlijk wel af van de BloodClan hé?´ Leopardpaw voelde zich verstijven tot op het uiterste `Gewoon een simpele vraag.´' De glimlach die Ziva er na ophing vertrouwde ze voor geen meter. Ze vernauwde haar ogen en keek haar angstig aan. "J-ja .. JA natuurlijk!" Knalde ze harder dan bedoeld, proberend haar aarzeling te verdoezelen. Ze voelde er veel voor om nu zich om te draaien en te gaan rennen als een muis zonder kop, maar ze was niet zeker of dat wel in een goed blaadje kwam bij Ziva. "Er was eens een BloodClan poes in ons kamp .. " Haar stem stierf weg en ze aarzelde even .. had ze te veel gezegd?

L E O P A R D P A W
And they danced 2cgzi0z

But while I breathe. I've got no evidence to prove my end.
And so you'll walk away? Nope, wrong again.

Onderwerp: Re: And they danced zo 30 sep 2012 - 14:44

Het verstijfde gezicht van de poes deed haar deugd. De verstrakte rimpeling van angst, en de grote ogen die amper durven te knipperen. Ze had alles bijeen, alles wat Ziva maar wou. `Oh, en was 't gezellig?´ Zei ze zacht fluisterend toen de wind haar stem afnam. Het gaf een eng effect, de stem van Ziva die maar bleef echo-en in de lucht. `Ik had er wel eens van gehoord, maar dacht dat dat leugens waren. Dus de WindClan houdt wel van ons? Tja, anders zouden ze toch geen BloodClanners opvangen in hun kamp.´ Haar twee ogen een beetje versmald, maar haar poten beweegde nog steeds niet in de richting van de poes. `Wil jij je naam nou eens geven.´ De toonloze stem begon iets meer vijandelijker te klinken dan daar voor. Het werd eens tijd om het spel te starten, vind je niet?

Met ruime passen stapte ze weer rond de tabby bruine WindClan apprentice en liet haar staart veren rond het lichaam van de poes. Toen Ziva de rug van de kat als open spel kreeg waagde ze haar poot rustig, met ingetrokken nagels, over de ruggengraat. `Well, let the game begin?´ Mauwde ze luider dan verwacht en schaarde haar nagels door het velletje van de poes. Zo half/half hoopte ze dat de kattin het zou uitschreeuwen van de pijn. Maar integendeel, dan was de kans groter dat katten hun zouden opmerken..

there's such a difference between us and a million miles. it's no secret, the both of us are running out of time