So wild like an lion!

Onderwerp: So wild like an lion! do 11 okt 2012 - 19:40

Zijn zandkleurige tabby vacht glansde in de waterige bladval zon. Het was koud, steeds als hij zijn adem uitblies ontstonden er rookwolkjes. Splashpaw huiverde even van de kou, jammer dat zijn dikke wintervacht nog niet was aangegroeid. De kater schudde zijn vacht en vergat de kou. Hij wandelde rustig over de open plek en bekeek de normale rituelen van de Clan. Het vrolijkte hem op om te zien dat het goed ging met ShadowClan, hij was dan wel niet de Leader, maar wel loyaal aan zijn Clan.

De kater had net een musje opgeschrokt toen hij naar de opening in het kamp wandelde. Hij besefte dat hij misschien met iemand anders op jacht moest gaan, hij stond stil en keek om zich heen. Splashpaw had eigenlijk meer een andere Apprentice in zijn hoofd, jagen met een Warrior gaf te veel training met zich mee. Hij had Yeastcloud al, en hij had vandaag geen zin om gecommandeerd te worden.

+ Silverpaw

Onderwerp: Re: So wild like an lion! do 11 okt 2012 - 19:55

"All I needed was a shoulder to cry on"

Haar amberkleurige oogjes staarde voor zich uit. Een kille wind streek door haar middellange zilveren vachtje heen, maar ze trok zich er niets van haar. Met elke adem die ze uitblies ontstond er een grappig wolkje. Silverpaw kon zich nog goed herinneren hoe ze daar van was geschrokken, de eerste keer dat ze uit de nursery mocht komen. Even flitste er een glimlach over het gezicht van de jonge kattin. Ze probeerde haar masker hoog te houden, haar vrolijke, lieve uiterlijk en gedrag waar vele katten gek op waren binnen ShadowClan. Bij Starclan, als ze de waarheid eens wisten.

Silverpaw herinnerde de dag nog glashelder. Hoe ze terug kwam van een van de speelsessies samen met Stormpaw en haar moeder in een hoekje zag huilen.
Hun vader was er niet, nooit meer. Tadpole had zijn partner en kittens in de steek gelaten om als Rogue te gaan leven, iets waar Willowshine nooit echt blij mee was geweest.
De jonge kitten was toen tegen haar moeder aan gekropen en had gevraagd wat er aan de hand was. Tussen de snikken door wist de prachtige zilveren tabby haar dochtertje te vertellen dat Frozenkit, haar broer, om het leven was gekomen.
Die nacht had Silverpaw alleen maar lopen huilen, ze had niet willen eten, niet willen slapen. Ze wilde alleen zijn, niemand mocht in d'r buurt komen. De enige die mocht blijven was Stormpaw, de enige die ze vertrouwde en bij wie ze terecht kon.
Dat was de nacht dat ze haar broer verloren was.

De zilveren apprentice keek om toen ze opeens iets achter zich hoorde. De verdrietige blik in haar ambere ogen maakte plaatst voor nieuwsgierigheid, terwijl ze opstond, de blaadjes uit haar vacht schudden en in de richting van het geluid liep. Haar oortjes stonden naar voren toe en ze ging over in sluiphouding. Voorzichtig en stilletjes sloop ze in de richting van het geluid. Silverpaw sprong en had net te laat door dat het Splashpaw was die voor haar stond. Met een smak kwam ze op de apprentice terecht en rolde nog eventjes door, totdat ze tegen iets hards tot stilstand kwam. "Oef," zei ze zachtjes, voordat ze weer overeind krabbelde en naar de andere apprentice toe liep. "Oeps, sorry Splashpaw. Ik had niet door dat jij het was," zei ze met een lieve glimlach op haar snoet.

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

Onderwerp: Re: So wild like an lion! do 11 okt 2012 - 20:14

Splashpaw rook plots een bekende geur. Voor hij het wist lag hij onder een zilver gekleurde Apprentice. "Oeps, sorry Splashpaw. Ik had niet door dat jij het was," Splashpaw lachtte en krabbelde overeind. "Geef niet hoor, Silverpaw. Ik had je eigenlijk net nodig." Merkte hij op. Hij nam even de tijd om te zitten en haar te vertellen wat hij eigenlijk van plan was. De zandkleurige tabby kater vertelde dat hij wilde gaan jagen en daarna gewoon iets leuks doen. Splashpaw kon zijn ogen niet van haar afhouden, of hij nou wilde of niet, hij mocht niet zeggen dat hij deze poes niet wonderschoon vond. Hij had wel het geluk dat hij bij leuke kattinnen niet raar ging doen, zo was hij gewoon niet. Hij was relaxed en soms een beetje brutaal, maar dat was soms alleen tegen zijn mentor en tegen goede maten.

Door zijn hoofd raasde dat Silverpaw zeker al meerdere volgers had, niet zozeer stalkers, gewoon crushes. Hij zou er verder niet over doorgaan, Silverpaw moest haar eigen keuze maken, hoe prachtig Splashpaw haar ook vond. Hij moest zich gewoon weer richten op het jagen etc. Hij kon toch niet direct tegen haar zeggen dat ze mooi was? Silverpaw zou het raar vinden, en dat wist Splashpaw wel. Niet uit ervaring, maar dat had hij wel een keer gehoord van een andere Apprentice.

Onderwerp: Re: So wild like an lion! do 11 okt 2012 - 20:50

"Don't search for me, don't look me, tomorrow when the sun has come up"

Er stond een vriendelijke glimlach op haar gezichtje, terwijl ze zich een kwartslag draaide om haar vacht in model te brengen. Silverpaw was niet echt een diva, maar ze kon er niet totaal niet tegen al ze iets in d'r zilveren vachtje zat. Haar oortjes draaide zich nieuwsgierig naar voren toe, toen ze Splashpaw hoorde praten. "Geeft niet hoor, Silverpaw. Ik had je eigenlijk net nodig." Nu was haar nieuwsgierigheid tot een hoogtepunt. Ze draaide zich terug naar de oudere apprentice en keek hem nieuwsgierig aan, haar ambere oogjes in zijn kijkers. "Wat is er dan, Splashpaw? Is er iets aan de hand?" Zoals viel te verwachten zat er iets van bezorgdheid in haar stem. Silverpaw was het type dat snel bezorgd was om andere en daarbij haar eigen zorgen nog wel eens vergat.

Al snel werd haar uitgelegd dat hij alleen maar wilde gaan jagen en daarna iets leuks gaan doen. Ze haalde opgelucht adem en gaf hem een speelse tik tegen z'n schouder aan. "Je liet me schrikken, malloot. Ik dacht dat er iets met jou aan de hand was," ze lachte even onbezorgd als dat ze eruit zag, maar diep van binnen wist ze dat het alleen maar het eeuwige masker was dat ze voor hielt. Niemand hoefde te zien hoe gebroken ze was na het verlies van haar broer. Hoe verscheurt haar hart en ziel waren, die nu allebei in kleine stukjes door haar lichaam verspreid lagen.
Silverpaw zette al snel weer een glimlach op en stond op. "Nou, kom je nog of hoe zit dat?" miauwde ze naar Splashpaw, terwijl ze een eindje weg liep. "Wedstrijdje doen wie het eerste bij de bomen is?" stelde ze daarna vrolijk voor.

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

Onderwerp: Re: So wild like an lion! do 11 okt 2012 - 21:54

Silverpaw ging ermee akkoord. Ze was duidelijk erg geschrokken van zijn opmerking, klonk hij dan zo bezorgd? Ze stond op en rende een eindje vooruit. "Wedstrijdje doen wie het eerste bij de bomen is?" Riep ze over haar schouder. "Hé! Dat is oneerlijk, jij bent al begonnen!" Riep Splashpaw naar haar terwijl hij opstond en snel achter haar aan rende. Uiteindelijk had hij haar bijna ingehaald, ze waren het kamp al uit. Splashpaw sloot zijn ogen even genietend van het moment. Ze renden naast elkaar, leuk, speels en onbezorgd... Splashpaw opende zijn ogen en keek glimlachend en vrolijk naar Silverpaw.

Een harde tik klonk. "Oef.." Kreunde Splash. Hij zachte in elkaar en lag dizzy op de grond. "Woesh.." Miauwde hij raar. Hij wiebelde heen en weer en glimlachte wazig. Zijn oren maakte schichtige bewegingen en uit zijn neus droop bloed. Splashpaw schudde zijn hoofd en keek schichtig om zich heen. Hij kneep zijn ogen drie keer achter elkaar dicht. "Wat.. Wat is er gebeurd?" Vroeg de zandkleurige kater. Hij keek met een doffe blik naar iets in de verte. Hij zag een druppel bloed van zijn snuit druppen en keek verrast. "Wow.." Miauwde hij, kijkend naar het druppeltje bloed dat in de grond trok. Hij keek naar Silverpaw en kneep zijn ogen weer dicht, daarna viel zijn blik op een boom voor hem. Was hij nou domweg tegen een boom aan gebotst? "Uhh, niks aan de hand," Miauwde hij weer vreemd. "Kom, we gaan verder." Hij krabbelde overeind en liep draaierig verder. Af en toe greep hij zich vast aan de grond en zakte hij weer in elkaar.

-Even de actie erin x3-

Onderwerp: Re: So wild like an lion! zo 14 okt 2012 - 18:08

"Don't search for me, don't look me, tomorrow when the sun has come up"

Silverpaw glimlachte eventjes toen ze Splahspaw hoorde klagen over het feit dat ze een voorsprong had. Ze draaide zich om en rende al snel weg. Ze wist dat de kater haar vast en zeker snel zou inhalen, maar ze kon in ieder geval een poging wagen om voorop te blijven.
De twee apprentices waren al snel het kamp uit en rende, genietend van de natuur en de vrijheid, naast elkaar door het territorium heen. Het was lang geleden dat Silverpaw zo'n vrijheid had gehad en zo genoot van zo iets kleins. Haar amberkleurige oogjes keken opzij, naar Splashpaw en ze glimlachte terug. Dit soort momenten koesterde ze altijd.

Silverpaw stopte toen ze opeens een harde tik, gevolgd door een "oef" van Splashpaw, hoorde. Ze draaide zich om en zag dat de kater was achter geraakt. Hij leek niet helemaal zichzelf te zijn. Bezorgt rende ze terug naar de kater en merkte dat 'ie wat dizzy was. Er droop zelfs bloed van zijn snuitje af! Ze ging voor hem staan, zodat 'ie niet weg kon komen en gaf 'm een bezorgde lik over zijn snuitje heen, zodat de druppels bloed verdwenen. "Dommertje, je moet ook altijd uitkijken met waar je rent," beschuldigde ze hem op een moederlijke toon. Ze keek hem beschuldigend aan en zette daarna een stap naar achter toe om 'm wat ruimte te geven.
Toen Splashpaw er weer van tussen wilde gaan, ging ze snel voor hem staan, zodat 'ie niet weg zou kunnen komen. Jammer genoeg wist hij langs haar te glippen, maar zakte niet veel verder weer op de grond. Ze zuchtte en liep naar hem toe. "Jij gaat nergens heen," miauwde ze zachtjes, terwijl ze 'm hielp om overeind te komen en begeleiden de kater in de richting van een vlak stuk, waar ze konden gaan zitten.

[Ik heb Splash op het laatste iets gegodmod, hopelijk is dat niet erg xD]

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

Onderwerp: Re: So wild like an lion! ma 15 okt 2012 - 10:41

-Nee, hoor =3-

Splashpaw snorde toen hij de tong van Silverpaw over zijn snuit heen voelde gaan. Wat deed hij nou stom? "Dommertje, je moet ook altijd uitkijken met waar je rent," Miauwde Silverpaw. Splashpaw voelde zich al wat beter. "Maar ik keek in jou prachtige ogen.." Het klonk niet beschuldigend of zoiets, eerder een beetje verontschuldigend. Silverpaw had dan ook het uiterlijk van een kristal, een gloeiend kristal. Wat was hij nou eigenlijk allemaal aan het doen? Hij was zichzelf alleen maar voor schut aan het zetten.

Silverpaw begeleidde hem richting een open plaats. Hij zuchtte, waarom moest dit nou perse met hem gebeuren? Hij wilde gewoon wat lol maken, en dan gebeurde dit..

-Kort-