Just went hunting || Open

Twilightmoon was klaar om te gaan jagen. Hij had vandaag al wel wat gevangen, maar hij wilde indruk maken op de andere clankatten. Hij sloop het kamp uit en koos een plek om te gaan jagen. Hij ging naar de rand van de hooggras velden, daar kwam bijna nooit iemand om te jagen dus was er natuurlijk meer prooi. De meeste dieren die Twilightmoon in de hooggras velden had zien vluchten, kwamen steeds in die richting. Twilightmoon keek achterom, hij kon de zon zien wegzakken tussen de bladeren van de kittensDen. De maan was opkomst en dat merkte Twilightmoon maar al te goed! Het was ijskoud en de wind liet de grassprietjes tussen zijn poten waaien. Eén voor één kietelde ze Twilightmoons poten en lieten ze de wind door de haren van de grote, bruine kater blazen. Koude rillingen liepen over z'n rug. Opeens werd alles stil. Elke beweging van elk dier en van elke plant was te horen. Je kon bijna horen hoe een regenworm naar boven kwam gekropen. Plots hoorde Twilightmoon een geluid in een boom. Hij spitste zijn oren en hij probeerde aandachtig te horen in welke positie z'n prooi zich bevond. Hij hoorde meer geritsel, het kwam van alle kanten! Het leek wel alsof hij beslopen werd door een hele groep met dieren. De geluiden kwamen steeds dichter op hem af. Hij bepaalde de positie van de aanvallers en ging diep door z'n knieën. Hij deed zijn ogen wijd open zodat hij kon zien wie zijn aanvallers waren. Plots zag hij beweging, nog geen pootafdruk van hem verwijdert. Twilightmoon dacht snel na: 'Zou ik dat risico nemen? Als er meerdere dieren zijn kunnen ze mij met z'n alle aanvallen, maar als het kleine dieren zijn zal ik ze wel aankunnen...' Hij nam een beslissing en in één enkele beweging schoot hij in actie. Hij hief z'n poot op en liet die met al zijn gewicht op z'n tegenstander vallen. *BAM* Het dier was helemaal geplet. Tot Twilightmoons verbazing was er geen reactie van andere dieren dus hij nam het dier op. Net op het moment dat hij zich wilde omdraaien zette zijn tegenstanders een tegenaanval in. Tientallen dieren sprongen op Twilightmoon. Op z'n poten, op z'n rug, op z'n hoofd, op z'n staart,... Hij wist nog steeds niet welke dieren het waren want het was te donker, maar ze voerden een bloeddorstige strijd! Twilightmoon werd gebeten, gekrabt, noem maar op en besloot maatregelen te treffen. Hij zette z'n rug bol en schudde de beesten van zich af. Hij hief z'n poten hoog op en vertrappelde ze één voor één. Hij was gewonnen! Hij nam alle dieren op en liep terug naar het WindClan camp met zijn super groote vangst. Twilightmoon was nog nooit zo trots geweest, alleen wist hij niet juist wat hij had gevangen... Aangekomen in het camp gooide hij z'n prooi de grond op. Het was een dier dat hij nog nooit gezien had. Het was een mini eekhoorn die wat leek op een muisje. Hij zag net dat Cherryleaf het camp in was gekomen. "Cherryleaf, heb je even? Ik ben aangevallen in het bos door deze rare wezens" en Twilightmoon deed z'n hele uitleg... "Weet jij welke dieren dit zijn?"

Cherryleaf antwoorde op zijn vraag: "Dat zijn ratten... Wat doen die nou weer hier? Ze horen helemaal niet thuis is het Windclan gebied." Twilightmoon hoorde een rilling van angst in de stem van de lapjeskat. Hij keek verbaasd naar de kleine, grijze diertjes die hem hadden aangevallen. "Je hebt geluk gehad, atten kunnen in een groep namelijk heel gevaarlijk zijn", vervolgde Cherryleaf. Ratten... Wat een rare naam zeg! Maar de naam is wel toepasselijk voor die wezentjes. Ze zijn zelf ook heel raar! dacht Twilightmoon in zich zelf. Twilightmoon zag hoe Cherryleaf met bezorgde ogen zin vacht bekeek. Twilightoon werd er een beetje ongerust van om haar zo te zien. Met in gehouden adem wachtte hij op een hopelijke goedkeuring van het tegenoverstaande katje. "Als ik jou was zou ik even naar de medicine cat gaan, ratten brengen ziektes over", vervolgde ze. Twilightmoon knikte zacht naar Cherryleaf. "Bedankt Cherryleaf! Ik ben misschien ouder en groter als jij, maar mijn wijsheid moet nog komen." Hij knipoogde even en hield zijn kop zachtjes tegen haar romp als afscheid. "Wees jij maar voorzichtig kind! Ik wil niet dat ze jou ook aanvallen hoor. Ze kwamen van in het bos, ginder achter", hij wees met zijn pluizige staart naar het bos dat wat verder op lag en vervolgde zijn zin: " Ze waren met best veel maar ik kon met mijn stamende poten en mijn rug truc ze allemaal verslaan!" Terwijl hij dat zei stampte hij met zijn gestrekte voorpoten op de grond alsof hij in een patrouille zat. Hij lachtte zachtjes naar het jonge katje dat nog steeds voor hem stond en draaide zich om, om naar het kamp te gaan. Terwijl hij verder liep riep hij nog: "Als ik weer in orde ben kom ik meteen terug! Ik wil zo veel mogelijk prooi vangen vandaag!"