I want to go outside! [& Flowerrain]

Al een tweetal dagen zat de poes verlangend naar buiten te staren, wachtend tot ze eindelijk weer de med Den uitkon. De wonden deden nog steeds pijn als ze zich teveel bewoog en nog steeds zat er een licht piep-geluidje in haar ademhaling, maar alles werd minder en alles geneesde. Maar toch mocht ze nog niet naar buiten, de Med Den bleef nog even haar slaapplek en thuis. Ze wist dat het beter was om nog langer te blijven, maar als ze alle andere apprentices zo zag, wou ze dat ze daar ook kon zijn. Wou ze dat ze ook kon spelen zoals hen. Even keek ze rond, wanneer zou ze weer vrij zijn? Weer naar buiten mogen? Voorzichtig stond de poes op, al haar spieren protesteerden, maar toch zette ze door. Het was gewoon even op haar tanden bijten. De pijn die al dagen door haar lichaam stroomde leek gewoon te worden, ze voelde het wel, maar negeerde het de hele tijd zo, dat ze het steeds minder en minder voelde al verminderde het eigenlijk niet. Het zou waarschijnlijk een van haar laatste dagen in de Den worden en misschien kon ze nu wel al een keertje het kamp in? Gewoon zodat ze de buitenlucht weer eens kon opsnuiven, weer eens de lucht kon bekijken en weer met meer katten in contact kon komen. Vastberaden keek ze naar buiten, ze zou gaan, of het nu mocht of niet, als het niet mocht moesten ze haar maar terug halen.

Na een paar dagen de hele tijd stil gelegen te hebben ging het lopen niet echt zo vlot meer even struikelde ze over haar benen, maar al snel herpakte ze zich en liep rustig door. Ze was nog in de Med Den, maar dat zou niet lang meer duren, ze kon het zonlicht al door de opening zien schijnen en een vrolijke glimlach verscheen op haar gezicht. Eindelijk buiten. Stapje voor stapje kwam ze verder en eindelijk stond ze bij de uitgang, ze liet haar ogen wennen aan het licht en keek het kamp rond. Warriors waren weer druk in de weer en kittens speelden vrolijk clanleadertje. Linepaw zette weer een paar stappen en ging daarna rustig zitten aan de rand van het kamp, terwijl ze verlangend naar de uitgang keek, toch zou het nog even duren voor ze daarheen mocht. Eigenlijk had ze haar schrammen nooit echt goed bekeken. Misschien kon ze haar vacht eens een poetsbeurt geven, kon ze die direct eens zien. Ze begon met haar pootjes te wassen, maar haar rug vergde teveel inspanning en een steek van pijn zorgde ervoor, dat die dan maar een beetje in de war bleef staan. Wat haar wel al was opgevallen was dat het nog best wel veel schrammen en wonden waren die in haar lichaam gekerft stonden. Met een zachte zucht ging ze liggen en staarde ze voor zich uit, nu was haar hoop dat ze morgen of overmorgen eindelijk verlost was van de medicine den weer weg...

[& FLOWERRAIN]

I want to go outside! [& Flowerrain] I6wins

Don't ~~cry~~ because it's over, but smile because it happened.

Xx:

I want to go outside! [& Flowerrain] Opsl12

Het was vroeg in de ochtend doen de eerste zonnestralen de warriors den binnen schenen. Het zou waarschijnlijk wel een mooie dag worden, ookal was het al dicht tegen bladkaal aan. Nog even bleef de warrior liggen maar besloot dan toch maar om op te staan. De bruin-zwarte poes ging rechtop zitten en liep dan vervolgens de open plek op. Flowerrain schudde haar doffe vacht uit die door te slapen vol stof was gekomen. Snel waste ze zich een beetje en liep dan naar de prooistapel. De meeste katten sliepen nu nog, maar daar zou waarschijnlijk al behoorlijk snel verandering in komen. Snel koos de warrior een mager konijntje uit en at dat met grote happen op. Als ze klaar was likte ze haar lippen af en waste ze zich snel een beetje. Er stonden een aantal warriors klaar om op jacht patrol te vertrekken. Een warrior erbij knikte naar Flowerrain, ze wist dat dat waarschijnlijk het teken was dat ze mee moest. De poes ging opstaan en verliet samen met een paar andere katten het kamp.

Het was nog voor zonhoog dat de patrol terug aankwam in het windclan kamp. Ze hadden een goede jacht gehad. De tijd van bladkaal zou waarschijnlijk snel gaan komen want er lag al een tapijt van blaadjes die alle kleuren hadden gekregen op de bosondergrond. Als ze terug op de openplek van het kamp aangekomen was waren de meeste katten al wakker. De apprentices waren gaan treinen en er waren patrols vertrokken die langs de grenzen van het windclan territorium zouden gaan. Rustig legde de poes alles op de prooistapel dat ze in haar bek had gedragen. Ze koos er snel een vogeltje uit en liep dan naar de kant van het kamp om het daar in rust te gaan opeten. Dan pas viel de apprentice Linepaw haar op. Flowerrain wist dat de apprentice in de Medicine cat's den verbleef, maar de reden erval wist ze niet precies. Rustig stapte ze op de poes af met de vogel in haar bek. Als ze vlak voor Linepaw stond liet ze de prooi uit haar bek glijden en miauwde ze: 'Hallo' het klonk enthousiast en vriedelijk. Eventjes keek Flowerrain de poes aan, ze had wonden op haar lichaam die goed aan het genezen waren maar wel nog zichtbaar waren. De windclanpoes werd nieuwsgierig wat er was gebeurt waarvan ze gewond was geraakt. Rustig wachtte ze hoe de apprenitice zou reageren

I want to go outside! [& Flowerrain] Gifosi

Spoiler:

Net had ze haar kopje op haar poten gelegd en haar ogen dicht gedaan toen ze plots een stem hoorde. 'Hallo' klonk hetenthousiast en vriendelijk, Geschrokken keek ze op, waarna een stekende pijn volgde en ze haar ogen weer even dichtkneep. Daarna keek ze rustig naar de poes, bruin-zwarte vacht en blauwe ogen had de warrior. Even graafde ze in haar geheugen, was dat niet Flowerrain? Ze kende de poes nauwelijks, maar had haar wel al eens gezien. 'Eehm, hey' zei ze heel licht glimlachend en merkte toen pas op dat er een vogel voor haar neus lag, een paar tellen staarde ze naar het beest, maar al snel schudde ze met haar kopje. Waarschijnlijk was die niet voor haar bedoeld.

Een korte stilte was te horen, enkel het piepende geluid in haar keel was heel zachtjes hoorbaar, maar deze onderbrak de apprentice uiteindelijk, 'Bladkaal komt er weer aan' zei ze zuchtend en keek naar de uitgang, 'Ik hoop dat ik voor die tijd nog een keer buiten het kamp kan zijn geweest.' Een vrolijke glimlach was op haar gezicht geplakt, terwijl ze Flowerrain aankeek. De meesten wisten het verhaal van haar en Apple wel, dus ze hoopte ergens dat ze het niet moest vertellen, maar er was altijd een kans en als Flower er nog niks van wist zou ze het wel willen vertellen, alleen zou ze waarschijnlijk weer in huilen uitbarsten. Ze wilde Apple weer terug als haar lieve zus die ze zo goed kende, maar deze had haar aangevallen en diep geraakt met dat ze haar zus niet meer wou zijn.

Don't ~~cry~~ because it's over, but smile because it happened.

Xx: