Sis... please... [& APPLEPAW]

Voorzichtig opende de poes haar ogen, ze lag nog steeds in de Med. Den, maar dat zou niet lang meer duren, haar wonden geneesden goed, net zoals het gepiep in haar ademhaling. De piep-toon als ze inademde was al haast niet meer te horen. Ze lag nu al een tijdje in de Den en behalve toen Inkmask was gestorven, was ze er maar 1 keer uit geweest. Het werd misschien eens tijd om haar benen te strekken. Even zuchtte de poes waarna ze probeerde op te staan. Het ging in het begin nogal wankel, maar al snel had ze zichzelf onder controle, ze had de laatste tijd wel wat geoefend op het recht gaan staan in de Den zelf en dat ging nu dan ook al stukken beter, ook liep ze al vele steviger en werden haar spieren al minder snel moe. Enkel het rennen, tja... samen met het springen was dat iets waarvoor haar spieren nog iets sterker moesten zijn. Rustig begon ze haar tocht naar de buitenlucht. Ze kwam al vele sneller vooruit dan bij de Deputy's dood, maar nog niet geheel zoals vroeger, maar dat kwam nog wel!

Buiten snoof de jonge poes de frisse lucht op, dat was wel wat anders dan de Medicine Den die rook naar allerlei kruiden. Niet dat ze die kruiden erg vond, in tegendeel, sommigen roken heerlijk, maar de frisse buitenlucht, die had ze toch wel gemist. Daarna keek ze rond, warriors waren druk in de weer en apprentices waren haast niet te zien. Kittens speelden vrolijk en de paar elders die in de clan verbleven lagen buiten de Den te genieten van de zon. Nog even keek ze rond tot een kattin in haar beeld kwam, APPLE! Ze wou haar zus zo graag terug! Ze wou zo graag weer vrienden zijn! Direct sprintte ze naar de poes toe, vergetend dat ze dat nog even moest oefenen. Haast direct struikelde en maakte een koprol in het midden van het kamp, snel keek ze van links naar rechts en wandelde toen door alsof er niks gebeurd was, verder naar haar zus. 'Hi, sis' zei ze zacht toen ze haar bereikt had, vanalles schoot door haar hoofd, zo haar zus haar nog wel accepteren? Zou ze wel willen praten? Zou ze erg boos zijn?...

[& APPLEPAW]

Don't ~~cry~~ because it's over, but smile because it happened.

Xx:

Sis... please... [& APPLEPAW] Graystripe

Zuchtend haalde ze haar schouders op en keek naar de andere kant. Het haalde totaal niks uit of ze hier bleef zitten en toekeek hoe de andere aan het trainen waren. Ze leerde hierdoor alleen de theorie. Later beoefende ze die dan wel maar het zou nooit hetzelfde zijn als dat ze het van Softsnow zou leren. Maar blijkbaar had de kater geen zin òf geen tijd om haar te trainen. Zo ondankbaar dat 'ie was, gewoon zijn eigen leerling laten verstoffen! Met een kleine haat blik in haar ogen stond ze op en schudde allereerst de aarde uit haar lichtrode pels. Hoe zou het eigenlijk met Linepaw gaan? Zij was diegene die ze had aangevallen uit pure haat en verdriet. Nou ja, Applepaw vond dat het haar eigen verdiende loon was. Had ze haar maar niet zo moeten gedragen tegenover Applepaw. De Apprentice bracht haar ledematen in beweging en trippelde terug richting het kamp. Onderweg zag ze nog dat enkele bomen hun bladeren al begonnen te verliezen. Leaf-bare was waarschijnlijk aangebroken.. Nukkig sjokte ze verder en arriveerde bij het Windclan kamp. Vele katten keken haar niet eens meer aan, of gaven de lichtrode kattin niet meer eens hulp wanneer ze het nodig had. Wat zij willen. Ze kon er gewoon geen touw meer aan knopen, als die katten het zou wilden spelen dan deden ze dat maar. Ze wiebelde ietwat nerveus met haar oren toen een bekend gestalte haar weg op kwam. Wat deed Linepaw buiten de Medicine Den? Haar wonden waren nog niet eens genezen! Tja, haar ex-zus was immers nou een domme haarbal. Iemand die zelf het besef nog niet eens had wat haar lichaam aankon en wat juist niet. Bij de begroeting van de bruin/witte tabby poes snoof ze en keek argwanend naar haar eigen poten. Wat zou ze doen? Negeren of juist niet.. Het was nogal een opvallende actie, die Linepaw net had uitgevoerd. Dus zouden ze het wel opmerken wanneer Applepaw d'r ging negeren. Ze sloeg met haar staart tegen de grond en draafde zonder de kattin aan te kijken verder.

Life passes us without us knowing it,
Sis... please... [& APPLEPAW] EUCl0Oq

without us living it

De jonge poes, die zij haar zus noemde, snoof argwanend en keek naar haar poten. Daarna sloeg ze met haar staart op de grond en draafde door. Even keek Line de apprentice na, maar daarna probeerde ze de kat gewoon lopend in te halen, dit lukte niet echt en verslagen ging ze zitten. Het kon haar niet schelen dat ze nu nog net niet in het midden van het kamp zat. 'Apple, alsjeblieft!' riep ze naar haar zus, niet gemeen bedoeld, de verdrietige ondertoon was immers ook goed te horen. 'Ik... Ik... Apple...' Ze voelde haar ogen vochtig worden, maar probeerde de tranen terug te dringen, waarom moest het haar zo erg raken dat haar zus haar negeerde? Waarom? Ze ging liggen met haar oortjes in haar nek, 'Apple' piepte ze nog een keertje verdrietig, het maakte haar niet uit dat anderen haar vreemd vonden, het maakte haar niet uit dat anderen haar een kitten vonden, ze wou gewoon terug vrienden zijn met haar zus, de kattin waar ze zo van hield, wat ze ook deed! Het kon haar nu niet meer schelen dat Apple haar had aangevallen, als ze maar weer vrienden waren.

Ze wou de zus terug, die ze zo goed kende. Die aardige, zorgzame zus die alles begreep. Haar zo slimme zus, die zoveel wist. Haar zo zorgzame zus, die er altijd voor haar was. Als Apple wist wat zij nu dacht over haar, dan zou ze zich hoogwaardig gaan gedragen, maar zij vond het waar. Apple was gewoon niet meer die Apple, ze miste die Apple. Ze ging weer recht op zitten en kon toen een traan niet meer bedwingen. Een enkele traan rolde van haar wang en plofte zacht op de grond. Een spoor had het achtergelaten op de grond, met als Apple in haar hart. Ze zou er alles voor over hebben dat ze haar vrolijke, aardige zus terughad. ALLES, zelfs al moest ze dan direct naar de Elders, alles beter dan dit!

- Line zit er echt erg mee x'D -

Don't ~~cry~~ because it's over, but smile because it happened.

Xx: